شعر مصطفی رحماندوست درباره آب کربلا

شعر مصطفی رحماندوست درباره آب کربلا

۰۵ آذر ۱۳۹۴ 0

آب هستم، آب هستم، آب پاك      

جاريم از آسمان، تا قلب خاك‏

گاه ابر و گاه باران مى ‏شوم  
 گاه از يك چشمه جوشان مى‏ شوم‏
  گاه از يك كوه مى ‏آيم فرود  
 آبشار پر غرورم، گاه رود
گاه قطره، گاه دريا مى‏ شوم      
 گاه در يك كاسه پيدا مى‏ شوم‏
روز و شب هر گوشه كارى مى‏ كنم            
باغ‏ها را آبيارى مى‏ كنم‏
 نيست چيزى برتر از من در جهان      
 زندگى از آب مى‏ گيرد نشان‏
 با تمام برترى‏ها، كيستم؟
خوب هستم يا بدم، من چيستم؟
گرچه آبم، روزى امّا سوختم          
 قطره تا دريا، سراپا سوختم‏
  تشنه ‏اى آمد لبش را تر كند    
 چاره‏ ى لب تشنه‏ اى ديگر كند
 تشنه‏اى آمد كه سيرابش كنم      
 مشك خالى داد تا آبش كنم‏
 تشنه‏ ى آن روز من، عبّاس بود      
 پاسدار خيمه ‏هاى ياس بود
 خون عبّاس علمدار رشيد      
  قطره ‏قطره در درون من چكيد
  داغى آن خون دلم را سوخته    
 آتشى در قلب من افروخته‏
 چشمه‏هايم خواب، موجم خفته باد        
آبى آرامشم آشفته باد
 آب هستم؟ واىِ من! مرداب، به    
  زندگى بخشم؟ نه! مرگ و خواب به‏
  واى بر من، واى بر من، واىِ دل    
  مانده در مردابِ حسرت پاى دل‏
  پيچ و تاب رودم از دردِ دل است      
   بركه از اندوهِ دل پا در گل است‏
 چشمه از غم روز و شب نالان شده      
 ابر هم از رنج من گريان شده‏
 رود داغم ابرها را تيره كرد        
  تيرگى را بر زلالى چيره كرد
 گريه‏ ى من شرشر باران شده      
 غصه‏ ام در گريه‏ ها پنهان شده‏
آب اگر شد اشك چشم، از شرم شد    
از خجالت شور و تلخ و گرم شد
 حال، از اكبر خجالت مى‏كشم        
از على اصغر خجالت مى‏كشم‏
  آب بودم، كربلا پشتم شكست    
 آبرويم رفت، پستم، پستِ پست‏
نسل من در كربلا بيچاره شد      
 نامه ‏ى اعمال خوبم پاره شد «1»

منابع:

(1) شب شعر عاشورا؛ ص 96- 99.

(2)دانشنامه ‏ى شعر عاشورايى انقلاب حسينى در شعر شاعران عرب و عجم‏، مرضيه محمدزاده‏، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج2،صص1453-1454

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث