سخنان آیت الله بهجت (ره): اهل بیت (+عکس نوشته) (2)

بنا نبود سیدالشهداء از راه خرق عادت و اعجاز پیروز شود. وگرنه یک نفر هم لازم نبود، خود حضرت سید الشهداء «علیه السلام» کافی بود، امام سجاد «علیه السلام» با آن حال بیمار برای ترویج مرام و مسلک سیدالشهداء «علیه السلام» عصا و شمشیر به دست می گیرد.

حضرت ابوالفضل «علیه السلام» نیز با فداکاری‌هایش می‌خواست به آنان بفماند که محبت خدا و محبت دوستان خدا چیز دیگری است که تحمل هرگونه دشواری و ناگواری و سختی در راه رسیدن به آن سهل و آسان و شیرین است.

بعد از شهادت حضرت حسین بن علی «علیه السلام» حضرت زینب «علیها السلام» در اسارت آنچنان مردانه خطبه می‌خواند که گویی در تخت سلطنت قرار دارد.

ابوحنیفه(پیشوای مذهب حنفی) زمانی پس از بازگشت از محضر امام صادق «علیه السلام» می‌گفته است: «اَعلَم الناسِ وَ لَم نَرهُ عِندَ عالِمِ!»ا اینکه او را نزد هیچ عالم و استادی ندیده‌ایم از همه

هفتم {صفر} هم ولادت است، هم وفات. جمع بین این دو این است که {در مجلس ها} شخص فضایل مولود را نقل بکند؛ و مصائب متوفای دیگر را هم نقل بکند. {این عمل} جمع بین حقین است. هم مصائب آن {امام} دیگر را نقل بکند، همین خودش عزاداری است. هم فضایل این مولود را نقل بکند، همین هم فرح آور است. ملاحظه فرمودید؟ جمعش همین است. حالا کارهای دیگری باشد یا نباشد{فرقی نمی‌کند}. انسان همیشه می‌تواند به مومنین اطعام و احسان بکند، به هر غایتی که هست. هم در وفات می‌تواند احسان بکند، هم در ولادت می‌تواند احسان و اطعام بکند.

زیارت امام رضا «علیه السلام» از زیارت امام حسین «علیه السلام» بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین «علیه السلام» می‌روند، ولی فقط شیعیان اثنا عشری به زیارت امام رضا «علیه السلام» می‌آیند.

در حقیقت امام جواد «علیه السلام» در راه علم کشته شد. از روی تقیه هم حاضر نبود اظهار کند، ولی مجبورش کردند و همان اظهار علم و فضل باعث حسد و کینه و دشمنی با او، و سرانجام منجر به قتل او گردید. در حقیقت فضل و علم را از بین بردند و به قتل رساندند.

هرجای دنیا اگر شخصی بود که مانند حضرت امام جواد «علیه السلام» هزاران مساله علمی را در یک مجلس حل می‌کرد و جواب صحیح می‌داد. به او جایزه می‌دادند. نه اینکه به او حسد بورزند و با او دشمنی کنند و سرانجام او را بکشند!

در جریان ابتلای اهالی سامرا به طاعون اهل تسنن در صحن مقابل ضریح امام هادی «علیه السلام» می‌آمدند و می‌گفتند:«یَا عَلِیٌ الهَادِی، نُسَلِّمُ عَلَیْکَ، مِثْلْ مَا یُسَلِّمُ الشِیعَة» ای امام هادی، همان کونه که شیعه به تو سلام می‌گویند، ما نیز به تو سلام می‌گوییم.