وقایع روز سی ام ذی القعده

شهادت امام جواد علیه السلام درسی ام ذی القعده سال ۲۲۰ قمری در ۲۵  سالگى

امّ الفضل بعد از خوراندن زهر به امام جواد پشيمان شد و چاره اى نداشت جز گريه كردن . حضرت جواد علیه السلام فرمود: حالا كه مرا كشتى گريه مى كنى ؟ به خدا سوگند كه به بلائى مبتلا خواهى شد كه مرهم پذير نباشد بعد از شهادت حضرت جواد علیه السلام معتصم ام الفضل را به خانه خود برد. به زودى زخمى در او پيدا گرديد . هر چه اطبّا معالجه كردند موثر نيافتاد تا اینکه از خانه معتصم بيرون آمد و آنچه از مال دنيا داشت صرف مداواى آن مرض كرد و چنان پريشان شد كه از مردم سوال مى كرد و با بدترين احوال هلاك گرديد.بنا به مشهور حضرت جواد در آخر ماه ذی القعده  سال ۲۲۰ قمری  در ۲۵ سالگى به شهادت رسيد و جنازه آن بزرگوار را بعد ازغسل و كفن در مقابر قريش در پشت سر جد بزرگوارش امام موسى بن جعفرعلیه السلام دفن نمودند كه الآن به كاظمين معروف است.والد معظّمش امام على بن موسى الرّضاعليه‌السلام و والده مكرّمه اش ‍ خيزران بود و آن حضرت چهار دختر و چهار پسر داشت  ولى بعضى هفت دختر و چهار پسر نوشته اند و عقب آن جناب منحصر از دو پسر است: امام على النقى عليه‌السلام و ابو احمد موسى كه موسى مبرقع گويند و جدّ سادات عظام رضويّه مى باشد كه در بيست و هشت ربيع دوم مفصّلا توضيح داده شده است.  كنيه آن حضرت ابوجعفر چون در نام و كنيه با امام محمد باقر يكى بود لذا اين بزرگوار را ابوجعفر ثانى گويند و اشهر القابش تقى و جواد مى باشد و آن مظلوم از ام الفضل دختر مأمون اولادى نداشت.