عیسی علیه السلام از زبان خود به روایت قرآن
۲۹ آذر ۱۳۹۵ 0 معارف حضرت مريم پس از به دنیا آمدن حضرت عیسی (ع) و به محض ورود به ميان جمعيت، در حالى كه عيسى در آغوشش بود، با اعتراض و تهمت مردم مواجه شد. گفت روزه سکوت گرفته و اشاره کرد که با کودکش صحبت کنند.
جمعيت از شنيدن اين گفتار مريم نگران و عصبانى شدند آن چنان كه طبق بعضى از روايات به يكديگر گفتند: مسخره و استهزاء او، از انحرافش از جاده عفت، بر ما سختتر و سنگينتر است!
ولى اين حالت چندان به طول نيانجاميد چرا كه آن كودك نوزاد زبان به سخن گشود و
« گفت: من بنده خدايم » (قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ).« او كتاب آسمانى به من مرحمت كرده » (آتانِيَ الْكِتابَ).« و مرا پيامبر قرار داده است » (وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا).« و خداوند مرا وجودى پر بركت (وجودى مفيد از هر نظر براى بندگان) در هر جا باشم قرار داده است » (وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ).« و مرا تا زنده ام توصيه به نماز و زكات كرده است» (وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا).و نيز« مرا نيكوكار و قدردان و خيرخواه، نسبت به مادرم قرار داده است» (وَ بَرًّا بِوالِدَتِي)« و مرا جبار و شقى قرار نداده است» (وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا). (1)
و سرانجام اين نوزاد (حضرت مسيح) می گويد:
" سلام و درود خدا بر من باد آن روز كه متولد شدم، و آن روز كه ميميرم، و آن روز كه زنده برانگيخته مى شوم" (وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا).(2)
اين سه روز در زندگى انسان، سه روز سرنوشت ساز و خطرناك است كه سلامت در آنها جز به لطف خدا ميسر نمى شود .
روشنترين تصوير از تولد عيسى (ع)
فصاحت و بلاغت قرآن را مخصوصا در اينگونه مسائل مهم مى توان درك كرد كه چگونه مساله مهمى را كه با آن همه خرافات آميخته شده در عباراتى كوتاه، عميق، زنده، پرمحتوا، و كاملا گويا، مطرح مى كند، به طورى كه هر گونه خرافه اى را از آن جدا و طرد مى نمايد.
جالب اينكه در آيات فوق، هفت صفت از صفات برجسته و دو برنامه و يك دعا ذكر شده است:
صفات حضرت عیسی (ع)
هفت صفت عبارتند از: بنده خدا بودن كه ذكر آن در آغاز همه اوصاف، اشاره اى است به اينكه بزرگترين مقام آدمى همان مقام عبوديت است.
و به دنبال آن صاحب كتاب آسمانى بودن و سپس مقام نبوت (البته مى دانيم هميشه مقام نبوت توأم با داشتن كتاب آسمانى نيست).
سپس به دنبال مقام عبوديت و رهبرى، مبارك بودن يعنى مفيد به حال جامعه بودن مطرح شده است.
در حديثى از امام صادق (ع) مى خوانيم:" معنى مبارك،" نفاع" است يعنى بسيار پر منفعت.
و بعد از آن، نيكوكارى نسبت به مادر مطرح شده و سرانجام، جبار و شقى نبودن و به جاى آن متواضع، حق شناس، و سعادتمند بودن است.
برنامه های حضرت عیسی (ع)
از ميان تمام برنامه ها روى توصيه پروردگار به نماز و زكات تكيه مى كند و اين به خاطر اهميت فوق العاده اين دو برنامه است كه اين دو رمز ارتباط با خالق و خلق است و از يك نظر مى توان همه برنامه هاى مذهبى را در آن خلاصه كرد چرا كه بخشى از آنها پيوند انسان را با خلق و بخشى با خالق مشخص مى كند.
پی نوشت:
1. سوره مریم آیات 30 الی 32
2. سوره مریم آیه 33
برگرفته از تفسیر نمونه، ج13 ، ص 52 - 56
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
