امام حسین و قرآن : هدیه برتر

قرآن کریم می فرماید: 

 «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها ...». «نساء/86»

و چون بر شما درود گفته شده است، شما بهتر از آن، پاسخ دهيد يا همان را [در پاسخ‏] برگردانيد ....

اين آيه، چگونگى رفتار انسان را با كسانى كه به او تحيت مى ‏فرستند و به وى احترام مى‏ گذارند، بيان فرموده است. خلاصه مضمون آيه، اين است كه خوبى، تحيّت و احترام فرد را ناديده نگيريد و از كنار آن، بى ‏توجه عبور نكنيد، بلكه دست كم، همانند تحيت، احترام و بزرگ‏داشتى كه او براى شما به كار برده است، درباره او به كار بريد و البته كرامت نفس، ايجاب مى‏كند كه با كيفيت بهتر و بالاترى، احسان او را جبران كنيم.

انس مى‏گويد: من در نزد حضرت امام حسين عليه السلام بودم كه كنيزى وارد شد و دسته گلى را به آن حضرت تقديم كرد. حضرت فرمود: «تو در راه خدا آزادى و من تو را براى خاطر خداوند، آزاد كردم».

انس مى‏ گويد: من عرض كردم: كنيز به شما، يك دسته گل تقديم كرد، دسته گلى كه مهم نيست و بهاى چندانى ندارد؛ ولى شما او را آزاد مى ‏سازيد؟!. امام حسين عليه السلام در پاسخ فرمود: «و كذا أدَّبنا اللَّه؛ (خداوند، ما را اين‏گونه تأديب كرده است). او مى ‏فرمايد: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها» و بهتر از دسته گل او آزادى وى بود. « كشف‏ الغمّه، ج 2، ص 31»

امام حسين عليه السلام در اين رفتار والا به قرآن كريم استناد كرده، به صراحت، اخلاق بسيار والاى خود را الهام گرفته از تعليم و تربيت خداوندى و از رهگذر آيه شريفه قرآنى مى ‏داند.

راستى چه افتخارآفرين است كه امام بزرگوار شيعه، خود و خاندان خود را تربيت ‏يافته خداوند و ادب شده مكتب قرآن كريم قلمداد و بدان فخر و مباهات مى‏ كند. چه اندازه جمله «كذا ادّبنا اللَّه»، كه امام حسين عليه السلام فرمود، زيبا و دلربا است و چه قدر كلام خداوند: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ ...» شيرين و جذاب است!

اينك بر رهبران جهان است كه اين ادب الهى را از قرآن مقدس و از ترجمان آن، امام حسين عليه السلام فرابگيرند تا خوبى‏ هاى مردم را به بهتر از آن پاسخ دهند.

---