شعر آيت آفتاب‏ (درباره شهادت امام هادی علیه السلام)

اى هادى دين كه كرده حق اكرامت    

افسوس كه تلخ كرده دشمن كامت‏

مهجور چو شام قدر، قدرت بر خلق

 محجوب چو اسم اعظم حق، نامت‏

اى در سپهر مجد و شرف، رويت آفتاب 

  در بزم ما بتاب و، رخ از دوستان متاب‏

  از پا فتاده ‏ايم، ز رحمت تو دست گير

ما را كه دل ز آتش داغت بود كباب‏

جمعيم ما و ليك پريشان به ياد تو

وز ما شكسته‏تر دل زهرا و بوتراب‏

يا هادى المضلّين ، كز مردم ضلال

جسمت در التهاب و روانت در التهاب‏

تو آفتاب عالمى و از افول تو 

افتاده است در همه ذرّات انقلاب‏

اى آيت توكّل و اى آيه رضا 

ديدى جنايت از متوكل تو بی حساب‏

گاهى دهد مكان تو در بركة السبّاع

گاهى درون محبس دشمن به پيچ و تاب‏

تو زاده بزرگ جوانان جنّتى

اى از ستم شهيد شده درگه شباب‏

  آن شربتى كه داد به اجبار دشمنت

گويا شرنگ مرگ بُد و آتش مذاب‏

كاتش به جسم و جان تو پروانه سان فتاد

وز سوز زهر جسم تو چون شمع گشت آب‏

اى بر درت نثار درود ملائكه 

امروز بر سلام «مؤيد» بده جواب