شعر لحظه تکوین قرآن (بعثت پیامبر اکرم ص)

و آن شب تا سحر غار حرا خورشيد باران بود        

 زمان، دل بى‏قرار لحظه تكوين قرآن بود

سكوت لحظه‏ ها را مى‏شكست از آه خود، مردى 

كه در هر قطره اشك او غمى ديرين نمايان بود

امين مكه را مى‏گويم- آن نارفته مكتب را-

يتيم خسته، آرى او كه چندين سال چوپان بود

هبل آن سو ميان كعبه در آشفته خوابى سرد

و عزّى- غرق حيرت- از خدا بودن پشيمان بود

 حضور عرشيان را در حريم خود حرا حس كرد

كه «اقرا باسم ربك» يا محمّد! ذكر آنان بود