شرح مناجات شعبانیه (قسمت بیست و هفتم)

اِلهى اِنْ اَنامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الْاِسْتِعْدادِ لِلِقائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنىِ الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلائك.

و معبودِ من! اگر غفلت، مرا از آمادگىِ دیدار تو بازداشت و بخوابِ غرور،مبتلى ساخت، در مقابل، معرفت به نعمت‏هاىِ كرامتت بیدارم نمود.

بار دیگر خطر غفلت مورد توجه قرار گرفته و نسبت به اینكه مى‏تواند آدمىرا از ره‏یابى به دیدار خداوند باز دارد، هشدار داده شده است.
باباطاهر در یكى از اشعار خود، خطر غفلت را به زیبایى ترسیم كرده است ودر مورد خسرانى كه ممكن است به وسیله غفلت، دامان آدمى را فرا بگیرد چنینسروده است:

جَرّه بازى(195) بُدم رفتم به نخجیر(196)     سیه بختى زده بر بال مو(197) تیر
بیا غافل مچر در چشمه‏سارانهر آن غافل چره(198) غافل خوره تیر

چون قبلاً نیز در مورد غفلت مطالبى مطرح شد، در اینجا، تنها با ذكر روایتىدرباره غفلت، بحث را به انجام مى‏رسانیم.
على علیه‏السلام مى‏فرماید:
فَاسْتَدْرِكُوا بَقِیَّةَ اَیّامِكُمْ وَ اصْبِرُوا لَها اَنْفُسَكُمْ، فَاِنَّها قَلیلٌ فى كَثیرِ الْاَیّامِ الَّتىتَكُونُ مِنْكُمْ فیهَا الْغَفْلَةُ وَ التَّشاغُلُ عَنِ الْمَوْعِظَةِ.(199)
باقیمانده ایام عمر خود را دریابید و جان‏هاى خود را براى آنها شكیبا سازید،زیرا این چند روزه، در مقابل روزهاى بسیارى كه در غفلت و رویگردانى ازپند و اندرز گذرانیده‏اید اندك است.

در چمن، هر ورقى دفتر حالى دیگر است     حیف باشد كه ز كار همه غافل باشى

حافظ

پی نوشت ها:

195. بازِ نر.
196. شكارگاه.
197. من.
198. چرا كند.
199. نهج‏البلاغه، خطبه 86.

منبع: شرح مناجات شعبانیه، سید محمود طاهری