شعر موسم پرواز (درباره ماه مبارک رمضان)

ماه عشق است و جهان جلوۀ “رب”می گیرد

نَـفَــس  آیـنـــه هــا  شــوق  طـرب  می گیرد

چــون قـدمــهای زمــان بـوی خـــدا دارد ،ایـن

لـحـظــه هــا “مـوسـم پــرواز” لـقب می گیرد

جـانـب قـبــلۀ خـورشیـد نشـستـه است غبـار

پـیـش خـورشیــد،غـبار اصـل و نَسَب می گیرد

آســمــان  داخــل  مــحــرابِ  هــلالِ  مــهــتـاب

ســر  ســجـادۀ  گُــل  ذکــر  بـه لــب می گیرد

صحـبــت از ســجده و مـحـراب شـده می دانم

کـــار  بـــازار  دعــــا  نـیـــمـۀ  شــب می گیرد

“ربـنــا” پــر شــده بــر نـخــل قـنــوتـم ، حتــمأ

بـیــتــهـای  غــزلــم  طــعــم  رطـب  می گیرد

تـا “ابـوحمــزه” و “جـوشــن”بـه لبـم می ریزد

هـمــۀ  زمـــزمـه هــا  لـحــن  عــرب  می گیرد

دل مـن قـصد تَـقـرب بـه سـرش زد!! تـا عـرش

بــا  سـرانـگشـت  مـنــاجـات  وَجَـب  می گیرد

مــن  بـدهکــارتـریــن  بـنــده ام  و  حـاجـــاتـم

چـقَــدَر  پـیــش  خـــدا  رنـگِ  طـلـب  می گیرد

“رب الاربـاب” نـظــر کـن بـه مـن گـمـشده چون

ماه عشق است و جهان جلوۀ “رب” می گیرد …