حضرت نوح علیه السلام در احادیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أوّلُ نَبيٍّ اُرسِلَ ، نُوحٌ .

نخستين پيامبرِ مرسَل ، نوح است.

( كنز العمّال : ۳۲۳۹۱ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أوّلُ الأنبياءِ ، آدَمُ   ثُمّ  ، نُوحٌ  و بَينَهُما ، عَشرَةُ آباءٍ .

نخستين پيامبران، آدم است و سپس  ، نوح و ميان آن دو، ده پدر فاصله بود.

( كنز العمّال : ۳۲۲۷۴ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

بَعَثَ اللّه ُ نُوحا لأربَعينَ سَنةً

و لَبِثَ في قَومهِ ألفَ سَنةٍ إلاّ خَمسينَ عاما يَدعُوهم

و عاشَ بعدَ الطُّوفانِ سِتّينَ سَنةً حتّى كَثُرَ النّاسُ و فَشَوا .

خداوند نوح را در چهل سالگى مبعوث كرد

و او نهصد و پنجاه سال قوم خود را دعوت مى كرد

و بعد از توفان شصت سال زنده ماند تا آنكه تعداد مردم زياد و فراوان شد.

( المستدرك على الصحيحين : ۲/۵۹۵/۴۰۰۵ )

الدرّ المنثور ـ به نقل از ابو اُمامه باهلى ـ : 

قالَ : كَم بَينَهُ و بينَ نُوحٍ ؟  قالَ : عَشرَةُ قُرونٍ . 

قالَ : كَم بينَ نُوحٍ و بينَ إبراهيمَ ؟  قالَ : عَشرَةُ قُرونٍ . 

قالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، كَمِ الأنبياءُ ؟  قالَ : مِائةُ ألفٍ و أربعَةٌ و عِشرونَ ألفا . 

قالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، كَم كانتِ الرُّسُلُ مِن ذلكَ ؟  قالَ : ثلاثَمِائةٍ و خَمسَةَ عَشَرَ جَمّا غَفيرا .

مردى عرض كرد : اى رسول خدا ! آيا آدم پيامبر بود؟  فرمود : آرى، پيامبرى بود كه خداوند با او سخن گفت . 

عرض كرد : ميان او و نوح چقدر فاصله بوده است؟   فرمود : ده قرن يا نسل .

عرض كرد : ميان نوح و ابراهيم چقدر؟  فرمود : ده قرن يا نسل .

عرض كرد : اى رسول خدا ! پيامبران چه تعداد بودند ؟  فرمود : يكصد و بيست و چهار هزار . 

عرض كرد : اى رسول خدا ! از آن ميان چند نفر مرسل بودند ؟   فرمود : خيلى زياد، سيصد و پانزده نفر.

( الدرّ المنثور : ۱/۱۲۶ )

امام باقر عليه السلام :

كانَت شَريعَةُ نُوحٍ عليه السلام أن يُعبَدَ اللّه ُ بالتّوحيدِ و الإخلاصِ و خَلعِ الأندادِ

و هِيَ الفِطرَةُ الّتي فَطَرَ النّاسَ علَيها

و أخَذَ مِيثاقَهُ على نوحٍ عليه السلام و النَّبيّينَ

 أن يَعبُدوا اللّه َ و لا يُشرِكوا بهِ شيئا  

و أمَرَهُ بالصَّلاةِ و الأمرِ و النَّهيِ و الحَرامِ و الحَلالِ

 و لَم يَفرِضْ علَيهِ أحكامَ حُدودٍ و لا فَرْضَ مَوارِيثَ ؛

فهذهِ شَريعَتُهُ .

شريعت ( آيين ) نوح اين بود كه خداوند به يگانگى و اخلاص و شريك نداشتن پرستش شود

و اين همان فطرتى است كه مردم بر آن سرشته شده اند

و از نوح عليه السلام و پيامبران پيمان گرفت كه 

 خدا را بپرستند و چيزى شريك او نگردانند

و او را به نماز و امر ( به معروف ) و نهى ( از منكر) و حرام و حلال مكلّف و مأمور كرد

و احكام حدود و ارث را بر او فرض نكرد ؛  

 اين شريعت نوح بود.

( بحار الأنوار : ۱۱/۳۳۱/۵۳ )

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه « و با او جز اندكى ايمان نياوردند . » ( هود : ۴۰ ) ـ فرمود :

كانوا ، ثمانِيَةً .

آنها ، هشت نفر بودند.

( بحار الأنوار : ۱۱/۳۳۶/۶۴ )

امام باقر عليه السلام :

كانَ بينَ آدَمَ و بينَ نُوحٍ عليهما السلام عَشرَةُ آباءٍ كلُّهُم أنبياءُ اللّه ِ .

ميان آدم و نوح عليهما السلام ده پدر فاصله بود كه همگى پيامبر خدا بودند.

( كمال الدين : ۲۱۴/۲ )

امام باقر عليه السلام :

إنّ نُوحا عليه السلام لَمّا غَرَسَ النَّوى ، مَرَّ علَيهِ قَومُهُ ،  

فجَعلوا يَضحَكونَ و يَسخَرونَ و يقولونَ : 

قد قَعَدَ غَرّاسا ، حتّى إذا طالَ النَّخلُ و كانَ جَبّارا طُوالاً قَطَعَهُ ثُمّ نَحَتَهُ  .

فقالوا : قد قَعَدَ نَجّارا  .

ثُمّ ألّفَهُ  ، فجَعَلَهُ سَفينَةً  . 

فمَرُّوا علَيهِ  فجَعلوا يَضحَكونَ و يسخَرونَ و يقولونَ :

قد قَعَدَ مَلاّحا في فَلاةٍ من الأرضِ ، حتّى فَرَغَ مِنها .

هنگامى كه نوح عليه السلام هسته [ خرما ] را مى كاشت،

قومش بر او گذشتند و شروع به خنديدن و تمسخر او كردند و مى گفتند :

كارش به درختكارى كشيده است ، تا آنكه درخت بزرگ شد و به نخلى ستبر و بلند تبديل گشت و نوح آن را بريد و تراشيد .

قومش گفتند : كارش به نجّارى كشيده است .

نوح الوارهاى نخل را با هم تركيب كرد و كشتى اى ساخت .

باز قومش بر او گذشتند و شروع به خنديدن و تمسخر او كردند و مى گفتند :

كارش به كشتيرانى در يك دشت انجاميده است ، تا آنكه نوح كار ساختن كشتى را به پايان برد.

( الكافي : ۸/۲۸۳/۴۲۵ )

امام صادق عليه السلام :

عاشَ نُوحٌ عليه السلام ألفَي سَنةٍ و خمسَمِائةِ سَنةٍ

مِنها ثمانُمِائةٍ و خَمسونَ سَنةً قَبلَ أن يُبعَثَ

و ألفُ سَنةٍ إلاّ خَمسينَ عاما و هُو في قَومِهِ يَدعوهُم

و مِائتا سَنةٍ في عَمَلِ السَّفينَةِ

و خَمسُمِائةِ عامٍ بَعدَ ما نَزَلَ منِ السَّفينَةِ و نَضَبَ الماءُ

فمَصَّرَ الأمصارَ و أسكنَ وُلدَهُ البُلدانَ .

ثُمّ إنّ مَلَكَ المَوتِ جاءهُ و هُو في الشّمسِ، 

فقالَ : السّلامُ علَيكَ . فرَدَّ علَيهِ نُوحٌ و قالَ لَهُ : ما جاءَ بكَ  ، يا ملَكَ المَوتِ ! ؟

فقالَ : جِئتُ لأقبِضَ رُوحَكَ .

 فقالَ لَهُ : تَدَعُني أدخُلُ مِن الشّمسِ إلَى الظِّلِّ ؟

فقالَ لَهُ : نَعَم ، فتَحَوَّلَ نُوحٌ عليه السلام من الشمس إِلى الظلّ .

ثُمّ قالَ : يا مَلَكَ المَوتِ ! فكأنّ ما مَرَّ بِي في الدُّنيا مِثلُ تَحَوُّلي مِن الشّمسِ إلَى الظِّلِّ .

 فامضِ لِما اُمِرتَ بهِ .  

 فقَبَضَ رُوحَهُ عليه السلام .

نوح عليه السلام دو هزار و پانصد سال زندگى كرد كه

هشتصد و پنجاه سالش را پيش از مبعوث شدنِ به نبوّت سپرى كرد

و نُهصد و پنجاه سال را به دعوت قوم خود گذراند

و دويست سال را به كار ساختن كشتى مشغول بود

و پانصد سال را بعد از فرود آمدن از كشتى و فروكش كردن آب به سر آورد كه

در اين مدّت به ساختن شهرها پرداخت و فرزندانش را در آنها جاى داد.

 آن گاه ملك الموت نزد او كه در آفتاب نشسته بود، آمد و گفت : سلام بر تو.

نوح جواب سلام او را داد و گفت : براى چه آمده اى،  اى ملك الموت ! ؟

گفت : آمده ام جانت را بگيرم .

نوح گفت : اجازه مى دهى از آفتاب به سايه بروم ؟

عزرائيل گفت : آرى ، نوح عليه السلام به سايه رفت

و آن گاه گفت : اى ملك الموت ! اين عمرى كه در دنيا كردم ، انگار به اندازه همين رفتنم از آفتاب به سايه بود.

حال مأموريت خود را انجام بده ؛

پس جان نوح صلى الله عليه و آله را گرفت.

( الأمالي للصدوق : ۶۰۲/۸۳۶ )

میزان الحکمه، جلد یازدهم