اوقات زیارت امام حسین (ع) (کامل الزیارات)

اوقات زیارت امام حسین (ع) (کامل الزیارات)

۰۸ آذر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیارات

ايّام زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام جزء عمر زائر شمرده نمى ‏شود

كيفيت زيارت نمودن كسى كه منزل و وطنش از قبر حضرت سيّد الشهداء دور مى ‏باشد

مكروه بودن جفاء نسبت به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام‏

كمترين مدّتى كه در آن حضرت امام حسين عليه السّلام را مى‏ بايد زيارت كرد و حدّ اكثرى كه زيارت آن جناب را غنى و فقير مى ‏توانند تاخير بياندازند

 

باب پنجاه و یک- ايّام زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام جزء عمر زائر شمرده نمى‏ شود

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو سَعِيدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ زَكَرِيَّا الْعَدَوِيُّ الْبَصْرِيُّ عَنْ هَيْثَمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الرُّمَّانِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ ع

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى مى‏گويد:ابو سعيد حسن بن على بن زكريّا عدوى بصرى، از هيثم بن عبد اللَّه رمّانى از حضرت ابى الحسن الرضا عليه السّلام نقل نموده و آن جناب از پدر بزرگوارشان حكايت كرده‏ اند كه ابو عبد اللَّه جعفر بن محمّد الصادق عليهما السّلام فرمودند:

‏ إِنَّ أَيَّامَ زَائِرِي الْحُسَيْنِ ع لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِهِمْ وَ لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ.

ايّام زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام جزء عمر زائر شمرده نشده و از اجلشان محسوب نمى‏ گردد.

باب نود و شش- كيفيت زيارت نمودن كسى كه منزل و وطنش از قبر حضرت سيّد الشهداء دور مى ‏باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَمَّنْ رَوَاهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد، و محمّد بن يحيى، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن ابى عمير، از كسى كه روايت نموده، وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِذَا بَعُدَتْ بِأَحَدِكُمُ الشُّقَّةُ وَ نَأَتْ بِهِ الدَّارُ فَلْيَعْلُ أَعْلَى مَنْزِلٍ لَهُ فَيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ وَ لْيُومِ بِالسَّلَامِ‏ إِلَى قُبُورِنَا فَإِنَّ ذَلِكَ يَصِيرُ إِلَيْنَا.

هر گاه منزل و وطن يكى از شما به ما دور بود بالاترين مكان منزل را انتخاب كند و در آنجا دو ركعت نماز خوانده و با اشاره به قبور ما سلام دهد، سلام وى حتما به ما خواهد رسيد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَيْهِ ره جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

على بن الحسين و على بن محمّد بن قولويه جميعا، از محمّد بن يحيى عطار، از حمران بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى از منيع ابن حجّاج، از يونس بن عبد الرحمن از حنّان بن سدير، از پدرش در ضمن حديث طويل مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

يَا سَدِيرُ وَ مَا عَلَيْكَ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ جُمُعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ مَرَّةً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فَرَاسِخَ كَثِيرَةً

اى سدير، اين حق بر تو نيست كه قبر حسين عليه السّلام را در هر جمعه پنج مرتبه و در هر روز يك بار زيارت كنى عرض كردم: فدايت شوم بين ما و بين آن حضرت فرسخ‏هاى بسيار فاصله است.

فَقَالَ تَصْعَدُ فَوْقَ سَطْحِكَ ثُمَّ تَلْتَفِتُ يَمْنَةً وَ يَسْرَةً ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَكَ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ تَتَحَرَّى نَحْوَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع ثُمَّ تَقُولُ

حضرت فرمودند: بر بام منزل برو سپس بطرف راست و جانب چپ خود توجه كن بعد سر به آسمان بلند كن، سپس سر را بطرف قبر امام حسين عليه السّلام برگردان و بعد بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

درود بر تو اى ابا عبد اللَّه، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو.

يُكْتَبُ لَكَ زَوْرَةً وَ الزَّوْرَةُ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ سَدِيرٌ فَرُبَّمَا فَعَلْتُهُ فِي النَّهَارِ أَكْثَرَ مِنْ عِشْرِينَ مَرَّةً.

هر گاه چنين نمودى ثواب يك زوره برايت منظور مى‏ شود. زوره يعنى يك حج و يك عمره. سدير مى‏ گويد: بسى روزها بيش از بيست مرتبه حضرت را اين طور زيارت مى‏ كردم.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مَنِيعٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

حكيم بن داود، از سلمة بن خطّاب، از عبد اللَّه بن محمّد سنان، از منيع، از يونس بن عبد الرّحمن از حنان بن سدير، از پدرش، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

يَا سَدِيرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ يَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ أَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا

اى سدير آيا در هر روز قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت مى‏كنى:عرض كردم: فدايت شوم، خير حضرت فرمودند: چقدر جفا مى ‏كنى! آيا در هر ماه زيارت مى ‏كنى: عرض كردم: خير.

قَالَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ يَا سَدِيرُ مَا أَجْفَاكُمْ بِالْحُسَيْنِ ع [بِذَلِكَ‏]

فرمودند: آيا در هر سال زيارت مى‏ كنى: عرض كردم: اين طور است. حضرت فرمودند: اى سدير چقدر به حسين عليه السّلام جفا مى‏ كنيد،

أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ أَلْفَ أَلْفِ ملكا [مَلَكٍ‏] شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ وَ يَزُورُونَ لَا يَفْتُرُونَ

آيا نمى‏ دانى خداوند متعال يك‏ ميليون فرشته دارد كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گريان هستند و با اين حال و هيئت حضرت سيد الشهداء را زيارت كرده و از آن خسته و سست نمى‏ شوند:

وَ مَا عَلَيْكَ يَا سَدِيرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ جُمُعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ ذَكَرَ مِثْلَ الْحَدِيثِ الْأَوَّلِ.

 اى سدير اين حق بر تو نيست كه قبر حسين عليه السّلام را در هر جمعه پنج بار زيارت كنى. و مانند فقرات حديث اوّل را ذكر فرمودند.

حدیث چهارم

وَ رَوَى سُلَيْمَانُ بْنُ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ قَالَ:

سليمان بن عيسى از پدرش روايت كرده، وى گفت:

 قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع كَيْفَ أَزُورُكَ وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى ذَلِكَ

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: وقتى قادر بر زيارت شما نباشم چگونه زيارتتان كنم؟

قَالَ قَالَ لِي يَا عِيسَى إِذَا لَمْ تَقْدِرْعَلَى الْمَجِي‏ءِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ فَاغْتَسِلْ أَوْ تَوَضَّأْ وَ اصْعَدْ إِلَى سَطْحِكَ وَ صَلِّ رَكْعَتَيْنِ

حضرت به من فرمودند: اى عيسى، وقتى بر آمدن نزد ما قادر نبودى صبر كن تا روز جمعه شود پس غسل كن يا وضوء بگير و سپس به پشت بام برو و دو ركعت نماز بخوان

وَ تَوَجَّهْ نَحْوِي فَإِنَّهُ مَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِي فَقَدْ زَارَنِي فِي مَمَاتِي وَ مَنْ زَارَنِي فِي مَمَاتِي فَقَدْ زَارَنِي فِي حَيَاتِي.

و سپس به طرف من توجّه كن، كسى كه من را در حياتم زيارت كند محققا در ممات من نيز زيارتم كرده و كسى كه در مماتم زيارتم كند محققا در حياتم من را زيارت كرده.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الدِّهْقَانِ [الدَّهَّانِ‏] عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ:

محمد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از عبد اللَّه بن محمّد الدّهقان، از منيع بن الحجّاج، از حنان بن سدير، از پدرش، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام به من فرمودند:

 قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا سَدِيرُ تُكْثِرُ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ قُلْتُ إِنَّهُ مِنَ الشُّغُلِ

اى سدير، آيا زياد به زيارت قبر ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام مى ‏روى؟مراد اين است كه چرا زياد به زيارت آن حضرت نمى‏ روى؟محضر مباركش عرض كردم: اين زياد به زيارت نرفتن ناشى از اشتغالات و گرفتارى ‏هايم مى ‏باشد.

فَقَالَ أَ لَا أُعَلِّمُكَ شَيْئاً إِذَا أَنْتَ فَعَلْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةَ فَقُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ

حضرت فرمودند: آيا چيزى به تو تعليم بكنم كه وقتى انجامش دادى خدا بواسطه آن ثواب زيارت را به تو بدهد؟ عرض كردم: فدايت شوم آرى.

فَقَالَ لِي اغْتَسِلْ فِي مَنْزِلِكَ وَ اصْعَدْ إِلَى سَطْحِ دَارِكَ وَ أَشِرْ إِلَيْهِ بِالسَّلَامِ يُكْتَبْ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةُ.

حضرت فرمودند: در منزلت غسل كن و به پشت بام برو و با اشاره به آن حضرت سلام كن، با همين عمل خداوند متعال ثواب زيارت به تو خواهد داد.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِي أَحْمَدَ عَمَّنْ رَوَاهُ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

محمد بن الحسن، از محمد بن حسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از اسماعيل بن سهل، از ابو احمد (محمد بن ابى عمير) از كسى كه اين حديث را نقل نموده مى‏ گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند:

إِذَا بَعُدَتْ عَلَيْكَ الشُّقَّةُ وَ نَأَتْ بِكَ الدَّارُ فَلْتَعْلُ عَلَى أَعْلَى مَنْزِلِكَ وَ لْتُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ فَلْتُومِ بِالسَّلَامِ إِلَى قُبُورِنَا فَإِنَّ ذَلِكَ يَصِلُ إِلَيْنَا.

وقتى كه خانه و منزلت دور بود بر بالاى بام منزل برو دو ركعت نماز بگذار و با اشاره به قبور و مزار ما سلام بده كه سلام تو به ما خواهد رسيد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ‏أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ رَفَعَ الْحَدِيثَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش حديث را مرفوعا از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:

دَخَلَ حَنَانُ بْنُ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيُّ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ

حنان بن سدير صيرفى بر ابى عبد اللَّه عليه السّلام داخل شد در حالى كه گروهى از اصحاب آن حضرت محضرش بودند،

فَقَالَ يَا حَنَانَ بْنَ سَدِيرٍ تَزُورُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فِي كُلِّ شَهْرٍ مَرَّةً

حضرت فرمودند: اى حنان بن سدير، آيا ماهى يك مرتبه به زيارت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام مى‏روى؟

قَالَ لَا قَالَ فَفِي كُلِّ شَهْرَيْنِ مَرَّةً قَالَ لَا قَالَ فَفِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً قَالَ لَا

وى عرض كرد: خير. حضرت فرمودند: آيا در هر دو ماه يك بار آن حضرت را زيارت مى ‏كنى؟ عرض كرد: خير حضرت فرمودند: آيا در هر سال يك بار به زيارت آن جناب مى‏ روى؟ عرض كرد: خير.

قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ لِسَيِّدِكُمْ فَقَالَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قِلَّةُ الزَّادِ وَ بُعْدُ الْمَسَافَةِ

حضرت فرمودند: چقدر به سرور خود جفا مى‏ كنيد. عرض كرد: اى پسر رسول خدا هم توشه ‏اى كم و اندك است و هم مسافت دور مى ‏باشد.

قَالَ أَ لَا أَدُلُّكُمْ عَلَى زِيَارَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ إِنْ بَعُدَ النَّائِي قَالَ فَكَيْفَ أَزُورُهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ

حضرت فرمودند: آيا شما را راهنمائى بكنم بر زيارت مقبولى اگر چه فاصله شما با آن حضرت‏ خيلى زياد باشد؟ عرض كرد: اى پسر رسول خدا چگونه آن حضرت را زيارت كنم؟

قَالَ اغْتَسِلْ يَوْمَ الْجُمُعَةِ أَوْ أَيَّ يَوْمٍ شِئْتَ وَ الْبَسْ أَطْهَرَ ثِيَابِكَ وَ اصْعَدْ إِلَى أَعْلَى مَوْضِعٍ فِي دَارِكَ أَوِ الصَّحْرَاءِ

حضرت فرمودند: روز جمعه يا هر روزى كه خواستى غسل كن و پاكيزه ‏ترين لباسهايت را بپوش و به مرتفع‏ ترين مواضع خانه‏ات يا به صحراء برو،

وَ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِكَ بَعْدَ مَا تَبَيَّنَ أَنَّ الْقَبْرَ هُنَاكَ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ (فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ)[1]

پس رو به قبله كن به شرطى احراز كنى قبر مطهر، آن طرف مى ‏باشد، خداوند تبارك در قرآن مى‏ فرمايد: «پس به هر جای که رو کنيد، همان جا رو به خداست»

ثُمَّ تَقُولُ:

سپس بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي

درود بر تو اى آقاى من و اى فرزند آقايم و اى سيّد و سرور من و فرزند سرورم،

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ الشَّهِيدَ بْنَ الشَّهِيدِ وَ الْقَتِيلَ بْنَ الْقَتِيلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

درود بر تو اى مولاى من كه شهيد و فرزند شهيد مى ‏باشى، مقتول و فرزند مقتول مى‏ باشى، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو باد،

أَنَا زَائِرُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِقَلْبِي وَ لِسَانِي وَ جَوَارِحِي وَ إِنْ لَمْ أَزُرْكَ بِنَفْسِي مُشَاهَدَةً لِقُبَّتِكَ فَعَلَيْكَ

اى فرزند رسول خدا من با قلب و زبان و جوارحم تو را زيارت مى ‏كنم اگر چه خودم نزدت نبوده تا قبر و بارگاهت را مشاهده كنم،

السَّلَامُ يَا وَارِثَ آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ وَ وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ وَ وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ-

 پس درود بر تو اى وارث حضرت آدم كه برگزيده خداست، و اى وارث حضرت نوح كه پيامبر خداست، و اى وارث ابراهيم كه خليل خداست،

وَ وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ وَ وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ

 و اى وارث حضرت موسى كه كليم خداست، و اى وارث حضرت عيسى كه روح خدا است،

وَ وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ وَ نَبِيِّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَارِثَ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ

و اى وارث حضرت محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه حبيب و پيامبر و فرستاده خداست، و اى وارث حضرت على عليه السّلام كه امير مؤمنان

وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ وَ خَلِيفَتِهِ وَ وَارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَصِيِّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ رِضْوَانُهُ وَ رَحْمَتُهُ

 و جانشين رسول و خليفه خدا است و اى وارث حضرت حسن بن على عليهما السّلام كه جانشين امير المؤمنين است،

لَعَنَ اللَّهُ ‏قَاتِلِيكَ وَ جَدَّدَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ

وَ خدا قاتلين تو را لعنت كرده و عذاب را بر ايشان در اين ساعت، و در هر ساعتى تجديد كرده و نو به نو نمايد،

أَنَا يَا سَيِّدِي مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ إِلَى جَدِّكَ رَسُولِ اللَّهِ

اى سرورم من به سوى خداوند عزّ و جلّ، و به جدّت رسول خدا

وَ إِلَى أَبِيكَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى أَخِيكَ الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ يَا مَوْلَايَ

و به پدرت امير مؤمنان و به برادرت حضرت امام حسن و به سوى تو اى آقاى من

فَعَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ بِزِيَارَتِي لَكَ بِقَلْبِي وَ لِسَانِي وَ جَمِيعِ جَوَارِحِي فَكُنْ لِي

با اين زيارتم كه با قلب و زبان و جميع جوارحم انجام مي دهم تقرب مى‏ جويم پس بر تو باد درود و رحمت و بركات،

يَا سَيِّدِي شَفِيعِي لِقَبُولِ ذَلِكَ مِنِّي وَ أَنَا بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكَ

خدا و اى مولاى من شفيعم باش تا حق تعالى زيارت را ازمن قبول كند، من از دشمنان تو بيزارى جسته

وَ اللَّعْنَةِ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ أَجْمَعِينَ فَعَلَيْكَ صَلَوَاتُ اللَّهِ

و با اين بيزارى و در خواست لعنت بر ايشان به خدا و شما جملگى تقرب مى‏جويم، پس بر تو باد صلوات خدا و رضوان و رحمتش.

ثُمَّ تَحَوَّلْ عَلَى يَسَارِكَ قَلِيلًا وَ تتحول [تُحَوِّلُ‏] وَجْهَكَ إِلَى قَبْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ هُوَ عِنْدَ رِجْلِ أَبِيهِ وَ تُسَلِّمُ عَلَيْهِ مِثْلَ ذَلِكَ

سپس اندكى به طرف چپ برگرد و صورت را به جانب قبر على بن الحسين عليهما السّلام كه پائين پاى مبارك واقع شده بگردان و بر او سلام بده بهمان نحوى كه بر پدر بزرگوارش سلام دادى

ثُمَّ ادْعُ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ مِنْ أَمْرِ دِينِكَ وَ دُنْيَاكَ ثُمَّ تُصَلِّي أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ

سپس براى آنچه از امر دنيا و آخرت كه محبوب و مطلوبت هست دعا كن و از خدا درخواست نما، پس از آن چهار ركعت نماز بخوان

فَإِنَّ صَلَاةَ الزِّيَارَةِ ثَمَانٌ أَوْ سِتٌّ أَوْ أَرْبَعٌ أَوْ رَكْعَتَانِ وَ أَفْضَلُهَا ثَمَانٌ

چه آنكه نماز زيارت يا هشت و يا شش و يا چهار و يا دو ركعت است منتهى افضل آنها هشت ركعت مى‏ باشد

ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ نَحْوَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ تَقُولُ

و پس از فارغ شدن از نماز رو به جانب قبر ابى عبد اللَّه عليه السّلام كن و بگو:

أَنَا مُوَدِّعُكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ يَا سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي وَ مُوَدِّعُكَ يَا سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي

من با تو وداع مى‏ كنم اى مولاى من و پسر مولايم، و اى سيّد و سرور من و پسر سيّد و سرورم، و با تو نيز اى سرور من و فرزند سرورم

يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ وَ مُوَدِّعُكُمْ يَا سَادَاتِي يَا مَعَاشِرَ الشُّهَدَاءِ- فَعَلَيْكُمْ سَلَامُ اللَّهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ بَرَكَاتُهُ.

اى على بن الحسين، وداع مى ‏نمايم، و با شما نيز اى سادات و سرورانم اى گروه شهداء وداع مي نمايم، پس بر شما باد درود خدا و رحمت و رضوان و بركاتش.

باب نود و هفت- مكروه بودن جفاء نسبت به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام‏

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از برخى اصحابش از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ سِتَّةَ عَشَرَ فَرْسَخاً

بين شما و بين قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه قدر مسافت است؟ راوى مى‏ گويد: عرض كردم: شانزده فرسخ.

قَالَ أَ وَ مَا تَأْتُونَهُ قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ.

حضرت فرمودند: آيا به زيارت آن حضرت نمى‏ روى؟ عرض كردم: خير. حضرت فرمودند: چه قدر جفا مى‏كنيد!

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُوسَى بْنِ الْفَضْلِ عَنْ عَلِيِ‏بْنِ الْحَكَمِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

از پدرم، از سعد، از احمد بن محمّد بن عيسى، از موسى بن فضل، از على بن الحكم، از كسى كه برايش حديث گفته، از حنان بن سدير، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام راوى مى‏ گويد:

 قُلْتُ لَهُ مَا تَقُولُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ زُرْهُ وَ لَا تَجْفُهُ

محضر مباركش عرض كردم: در باره زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه مى‏ فرمائيد؟ حضرت فرمودند: زيارتش كن و به آن حضرت جفا مكن،

فَإِنَّهُ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ وَ سَيِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ شَبِيهُ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا وَ عَلَيْهِمَا بَكَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ.

زيرا آن وجود مبارك سرور شهداء و سيّد جوانان اهل بهشت و شبيه حضرت يحيى بن زكريا بوده و بر اين دو (امام حسين و حضرت يحيى عليهما السّلام) آسمان و زمين گريسته ‏اند.

حدیث سوم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي دَاوُدَ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَبِي عُمَرَ الْجَلَّابِ عَنِ الْحَرْثِ [الْحَارِثِ‏] الْأَعْوَرِ قَالَ قَالَ عَلِيٌّ ع‏

محمد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصّفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن ابى داود، از سعد بن ابى عمرو الجلّاب، از حارث اعور نقل كرده كه وى گفت: حضرت على عليه السّلام فرمودند:

بِأَبِي وَ أُمِّي الْحُسَيْنَ الْمَقْتُولَ بِظَهْرِ الْكُوفَةِ وَ اللَّهِ لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْوَحْشِ مَادَّةً أَعْنَاقَهَا عَلَى قَبْرِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الْوَحْشِ يَبْكُونَهُ وَ يَرْثُونَهُ

پدر و مادرم فداى حسين كه در پشت كوفه كشته مى‏ شود، به خدا سوگند گويا مى‏ بينم حيوانات وحشى را كه گردن به طرف قبرش كشيده و گريه مى ‏كنند

لَيْلًا حَتَّى الصَّبَاحِ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَإِيَّاكُمْ وَ الْجَفَاءَ.

و شب ‏تا صبح برايش مرثيه مى ‏خوانند و وقتى حال چنين است پس از جفا حذر كنيد و زيارت آن حضرت را ترك مكنيد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

پدر و برادرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن، از ابن يحيى العطّار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجّاج، از يونس بن عبد الرحمن، از حنان بن سدير، از پدرش سدير، نقل كرده ‏اند كه وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

‏ يَا سَدِيرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ يَوْمٍ قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ قَالَ أَ تَزُورُهُ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا

اى سدير آيا قبر حسين عليه السّلام را هر روز زيارت مى‏ كنى؟ عرض كردم: خير. فرمودند: چه قدر جفا مى ‏كنيد! حضرت فرمودند: آيا در هر جمعه زيارتش مى‏ كنى؟ عرض كردم: خير.

قَالَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ يَا سَدِيرُ مَا أَجْفَاكُمْ بِالْحُسَيْنِ ع

حضرت فرمودند: پس در هر ماه زيارتش مى‏ كنى؟ عرض كردم: خير. حضرت فرمودند: پس در هر سال زيارتش مى‏ كنى؟ عرض كردم: گاهى اين طور است. حضرت فرمودند: اى سدير چه قدر به حسين عليه السّلام جفا مى‏ كنيد!

أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ أَلْفَ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ وَ يَرِثُونَهُ لَا يَفْتُرُونَ زُوَّاراً لِقَبْرِ الْحُسَيْنِ وَ ثَوَابُهُمْ لِمَنْ زَارَهُ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.

آيا نمى‏ دانى كه هزار فرشته براى خداست كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند و براى آن حضرت گريه كرده و مرثيه مى‏ خوانند و از زيارت قبر امام حسين عليه السّلام خسته و سست نمى‏ شوند و ثواب زيارتشان براى زائرين مى‏ باشد ...

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ حَنَانِ‏بْنِ سَدِيرٍ قَالَ:

حسن بن عبد الرّحمن بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حنان بن سدير، وى مى‏ گويد:

 كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع فَدَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَسَلَّمَ عَلَيْهِ وَ جَلَس فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع مِنْ أَيِّ الْبُلْدَانِ أَنْتَ

خدمت حضرت ابى جعفر عليه السّلام بودم كه شخصى وارد شد و سلام كرد و نشست، حضرت ابو جعفر فرمودند از كدام شهر هستى؟

فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ أَنَا رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ وَ أَنَا مُحِبٌّ لَكَ مُوَالٍ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَ فَتَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ جُمُعَةٍ قَالَ لَا

عرض كرد: مردى از اهل كوفه بوده، دوست دار شما مى‏ باشم. حضرت فرمودند: آيا قبر حسين عليه السّلام را در هر جمعه زيارت مى‏ كنى؟ عرض كرد: خير.

قَالَ فَفِي كُلِّ شَهْرٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِي كُلِّ سَنَةٍ قَالَ لَا فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّكَ لَمَحْرُومٌ مِنَ الْخَيْرِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.

حضرت فرمودند: در هر ماه چطور؟ عرض كرد: خير. حضرت فرمودند: در هر سال چطور؟ عرض كرد: خير. حضرت فرمودند: تو از خير محروم هستى، و حديث را ذكر فرمود (مقصود حديث شماره 12 از باب هشتم (فضیلت نماز خواندن در مسجد کوفه و سهله و ثواب آن) مى‏ باشد.)

حدیث ششم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمد بن جعفر مى ‏گويد: محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از حمّاد بن عيسى، از ربعى بن عبد اللَّه، از فضل بن يسار وى مى ‏گويد: حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَا أَجْفَاكُمْ يَا فُضَيْلُ لَا تَزُورُونَ الْحُسَيْنَ ع أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

اى فضيل چه قدر جفا كار هستيد، حسين عليه السّلام را زيارت نمى ‏كنيد، آيا نمى‏ دانى چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند تا روز قيامت بر آن حضرت گريه مى‏ كنند؟!

حدیث هفتم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

از محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از حمّاد، از محمّد بن مسلم، از زراره، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام. حضرت فرمودند:

كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ قُلْتُ سِتَّةَ عَشَرَ فَرْسَخاً أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ فَرْسَخاً

بين شما و بين قبر حسين عليه السّلام چه قدر مسافت است؟ راوى مى‏ گويد: عرض كردم: شانزده يا هفده فرسخ.

قَالَ مَا تَأْتُونَهُ قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ.

حضرت فرمودند: آيا به زيارتش مى ‏روى؟ عرض كردم: خير. حضرت فرمودند: چه قدر جفا كار هستى.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْمُؤْمِنِ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

پدرم رحمة اللَّه عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از ابى عبد اللَّه مؤمن، از ابن مسكان، از سليمان بن خالد، وى مى‏ گويد: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

‏ عَجَباً لِأَقْوَامٍ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ شِيعَةٌ لَنَا وَ يُقَالُ إِنَّ أَحَدَهُمْ يَمُرُّ بِهِ دَهْرَهُ وَ لَا يَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

تعجّب است از گروهى كه مى‏ پندارند شيعه هستند ولى گفته مى ‏شود روزگار بر ايشان مى ‏گذرد و احدى از ايشان به زيارت قبر حسين عليه السّلام نمى‏ روند،

جَفَاءً مِنْهُ وَ [تَهَاوُناً وَ عَجْزاً وَ كَسَلًا] تَهَاوَنَ وَ عَجَزَ وَ كَسِلَ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ يَعْلَمُ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ مَا تَهَاوَنَ وَ لَا كَسِلَ

چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى كرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه كسلى و بى‏ حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى‏ دانستند در زيارت آن حضرت چيست هرگز تنبلى و كسلى را به خود راه نمى‏ دادند.

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ فَضْلٌ وَ خَيْرٌ كَثِيرٌ

عرض كردم: فدايت شوم: چه فضيلتى در آن مى‏ باشد؟ حضرت فرمودند: فضل و خير بسيارى در آن مى‏ باشد،

أَمَا أَوَّلُ مَا يُصِيبُهُ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِهِ وَ يُقَالَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.

اولين خيرى كه به زائر مى‏ رسد آن است كه گناهان گذشته‏ اش را خداوند آمرزيده و به او خطاب مى‏ شود: از ابتداء شروع به عمل بكن.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِيهِ‏قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن خطّاب، از عبد اللَّه بن خطّاب، از عبد اللَّه بن محمّد بن سنان، از منيع بن حجّاج، از يونس بن عبد الرّحمن، از حنان، از پدرش، وى مى ‏گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

‏ يَا سَدِيرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ يَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا

اى سدير، در هر روز قبر حسين عليه السّلام را زيارت مى‏ كنى؟ عرض كردم: فدايت شوم: خير. حضرت فرمودند: چه قدر جفاكار هستيد! پس در هر جمعه زيارتش مى‏ كنى؟ عرض كردم:

قَالَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ يَا سَدِيرُ مَا أَجْفَاكُمْ بِالْحُسَيْنِ ع وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.

خير حضرت فرمودند: در هر ماه آيا زيارتش مى‏كنى؟عرض كردم: خير.حضرت فرمودند: در هر سال آيا به زيارتش مى‏ روى؟ عرض كردم: گاهى اين طور است. حضرت فرمودند: اى سدير چه قدر به حسين عليه السّلام جفا كرده ‏ايد و حديث را ذكر فرمودند: (مقصود حديث شماره (3) از باب نود و ششم (کیفیت زیارت نمودن کسی که از قبر سید الشهدا(ع) دور است) مى‏ باشد)

حدیث دهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ نَاجِيَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَامِرِ بْنِ كَثِيرٍ السَّرَّاجِ النَّهْدِيِّ عَنْ أَبِي الْجَارُودِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از اساتيدم، از سعد، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از محمّد بن ناجيه، از محمّد بن على، از عامر بن كثير السرّاج النهدى، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، وى مى ‏گويد:

قَالَ لِي كَمْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ يَوْمٌ لِلرَّاكِبِ وَ يَوْمٌ وَ بَعْضُ يَوْمٍ لِلْمَاشِي

حضرت به من فرمودند: بين شما و قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه قدر مسافت است؟ عرض كردم: اگر كسى سواره رود يك روز و در صورتى كه پياده رود يك روز و مقدارى از روز.

قَالَ أَ فَتَأْتِيهِ كُلَّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا مَا آتِيهِ إِلَّا فِي حِينٍ قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ

فرمودند: آيا هر جمعه به زيارتش مى‏ روى؟ عرض كردم: خير، به زيارتش گاهى مى‏ روم. حضرت فرمودند: چه قدر جفا كرده ‏ايد!

أَمَا لَوْ كَانَ قَرِيباً مِنَّا لَاتَّخَذْنَاهُ هِجْرَةً أَيْ نُهَاجِرُ إِلَيْهِ

اگر قبر آن حضرت نزديك ما مى ‏بود حتما به سويش هجرت مى‏ كرديم.

حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ نَاجِيَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَامِرِ بْنِ كَثِيرٍ النَّهْدِيِّ السَّرَّاجِ عَنْ أَبِي الْجَارُودِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ مِثْلَهُ.

جماعتى از اساتيدم، از احمد بن ادريس، از محمد بن احمد، از محمّد بن ناجيه، از محمد بن علىّ، از عامر بن كثير النّهدى السّراج، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام مثل همين حديث را نقل كرده‏ اند.

باب نود و هشت- كمترين مدّتى كه در آن حضرت امام حسين عليه السّلام را مى‏ بايد زيارت كرد و حدّ اكثرى كه زيارت آن جناب را غنى و فقير مى ‏توانند تاخير بياندازند

حدیث اول

حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْمُوسَوِيُّ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ [عَبْدِ اللَّهِ‏] بْنِ نَهِيكٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبد اللَّه الموسوى، از عبيد اللَّه بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از ابو ايّوب از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

حَقٌّ عَلَى الْغَنِيِّ أَنْ يَأْتِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي السَّنَةِ مَرَّتَيْنِ وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِيرِ أَنْ‏ يَأْتِيَهُ فِي السَّنَةِ مَرَّةً.

بر عهده غنى است كه در سال دو مرتبه و بر فقير است كه در سال يك مرتبه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بروند.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَامِرِ بْنِ عُمَيْرٍ وَ سَعِيدٍ الْأَعْرَجِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از عامر بن عمير، و سعيد اعرج، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام: حضرت فرمودند:

 ائْتُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً.

در هر سال يك مرتبه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برويد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ مُسْلِمٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ عُمَيْرٍ وَ سَعِيدٍ الْأَعْرَجِ جَمِيعاً عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

ابو العبّاس، از محمّد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از مسلم، از عامر بن عمير، و سعيد اعرج، جملگى از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده ‏اند كه آن حضرت فرمودند:

 ائْتُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً.

در هر سال يك مرتبه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برويد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْمُوسَوِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ [عُبَيْدِ اللَّهِ‏] بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ قَالَ:

جعفر بن محمد بن عبد اللَّه الموسوى، از عبيد اللَّه نهيك، از ابن ابى عمير، از حمّاد، از حلبى، وى مى‏ گويد

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ص قَالَ فِي السَّنَةِ مَرَّةً إِنِّي أَكْرَهُ الشُّهْرَةَ.

از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام راجع به زيارت قبر حسين صلوات اللَّه عليه پرسيدم؟ حضرت فرمودند: در سال يك مرتبه، زيرا از مشهور شدن كراهت دارم.

مترجم گويد:

شايد مراد اين باشد كه اگر بيش از يك مرتبه در سال به زيارت آن حضرت روند اين امر موجب اشتهار شخص به اين عمل مى‏ شود و آن مكروه است.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنِ ابْنِ أَبِي نَابٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از يعقوب بن يزيد، از ابن ابى عمير، از برخى اصحاب، از ابن رئاب، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

حَقٌّ عَلَى الْفَقِيرِ أَنْ يَأْتِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي السَّنَةِ مَرَّةً وَ حَقٌّ عَلَى الْغَنِيِّ أَنْ يَأْتِيَهُ فِي السَّنَةِ مَرَّتَيْنِ.

اين حق بر عهده فقير است كه سالى يك مرتبه و بر غنى است كه سالى دو مرتبه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام بروند.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از ابن ابى عمير، از حمّاد بن عثمان، از حلبى، نقل كرده ‏اند، كه وى از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام راجع به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام روايت كرده كه آن جناب فرمودند:

فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ فِي السَّنَةِ مَرَّةً إِنِّي أَكْرَهُ الشُّهْرَةَ.

در سال يك مرتبه قبر آن حضرت زيارت شود زيرا از شهرت كراهت دارم.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ قَالَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ:

پدر رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على بن عبد اللَّه مغيره، از عباس بن عامر نقل كرده كه وى گفت:على بن حمزه گفت: حضرت ابو الحسن عليه السّلام فرمودند:

 لَا تَجْفُوهُ يَأْتِيهِ الْمُوسِرُ فِي كُلِّ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ وَ الْمُعْسِر (لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها)[2]

جفاء به آن حضرت نكنيد، شخص موسر و غنى هر چهار ماه يك بار به زيارتش رود و فقير را حق تعالى مكلّف نكرده مگر به قدر توان و قدرتش.

قَالَ الْعَبَّاسُ لَا أَدْرِي قَالَ هَذَا لِعَلِيٍّ أَوْ لِأَبِي نَابٍ.

عباس مى ‏گويد: نمى ‏دانم حضرت اين كلام و مقاله را براى على (على بن ابى حمزه) فرمودند يا ابى ناب (حسن بن عطيّه).

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ‏الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصّفار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از ابن ابى عمير، از حمّاد بن عثمان، از حلبى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد:

سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ فِي السَّنَةِ مَرَّةً إِنِّي أَخَافُ الشُّهْرَةَ.

راجع به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام از آن حضرت پرسيدم؟ حضرت فرمودند: سالى يك مرتبه به زيارتش روند زيرا، در بيشتر از آن خوف شهرت دارم.

حدیث نهم

9- حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ عَنِ الزَّيَّاتِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ ابْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ عُمَيْرٍ وَ سَعِيدٍ الْأَعْرَجِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

ابو العبّاس، از زيّات، از جعفر بن بشير، از حمّاد، از ابن مسلم، از عامر بن عمير، و سعيد الاعرج از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام آن حضرت فرمودند:

ائْتُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً.

در سال يك مرتبه به زيارت قبر حسين عليه السّلام برويد.

حدیث دهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عِيسَى عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْعِيصِ بْنِ الْقَاسِمِ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد، از على بن اسماعيل بن عيسى، از صفوان بن يحيى، از عيص بن قاسم، وى مى ‏گويد:

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع هَلْ لِزِيَارَةِ الْقَبْرِ صَلَاةٌ مَفْرُوضَةٌ

حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام پرسيدم: آيا براى زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام نماز واجبى هست؟

قَالَ لَيْسَ لَهُ صَلَاةٌ مَفْرُوضَةٌ [شَيْ‏ءٌ مَفْرُوضٌ‏] قَالَ وَ سَأَلْتُهُ فِي كَمْ يَوْمٍ يُزَارُ قَالَ مَا شِئْتَ.

حضرت فرمودند: براى آن نماز واجب و معيّنى نمى ‏باشد. راوى مى‏ گويد: پرسيدم: در هر چند روز بايد به زيارتش رفت؟ حضرت فرمودند: هر چه خواستى.

حدیث یازدهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ بِإِسْنَادِهِ رَفَعَهُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از عبد اللَّه بن جعفر حميرى به اسنادش كه تا على بن ميمون الصّائغ مرفوعه است از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت‏ فرمودند:

يَا عَلِيُّ بَلَغَنِي أَنَّ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا يَمُرُّ بِأَحَدِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ لَا يَزُورُونَ الْحُسَيْنَ

اى على خبر به من رسيده كه يك سال يا دو سال بر جماعتى از شيعيان ما مى‏ گذرد و ايشان به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام نمى ‏روند؟

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أَعْرِفُ أُنَاساً كَثِيرَةً بِهَذِهِ الصِّفَةِ

عرض كردم: فدايت شوم: مردم زيادى را سراغ دارم كه اين صفت دارند.

قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لِحَظِّهِمْ أَخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمَّدٍ ص تَبَاعَدُوا

حضرت فرمودند: به خدا سوگند از حظّ و بهره ‏شان بر كنار و از ثواب و اجر خدا محروم و از جوار حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به دور مانده‏ اند.

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِي كَمِ الزِّيَارَةُ قَالَ يَا عَلِيُّ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ فَافْعَلْ

محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم: در چه فاصله‏اى از مدّت به زيارت آن حضرت برويم؟ حضرت فرمودند: اى على اگر قدرت دارى كه آن جناب را در هر ماه زيارت كنى، پس اين كار را بكن.

قُلْتُ لَا أَصِلُ إِلَى ذَلِكَ لِأَنِّي أَعْمَلُ بِيَدِي وَ أُمُورُ النَّاسِ بِيَدِي وَ لَا أَقْدِرُ أَنْ أُغَيِّبَ وَجْهِي عَنْ مَكَانِي يَوْماً وَاحِداً

عرض كردم: نمى‏ توانم به اين امر دست يابم زيرا با دست‏هايم كار كرده و امور مردم نيز در دست من است و اساسا قادر نيستم يك روز از محل كارم غيبت نمايم.

قَالَ أَنْتَ فِي عُذْرٍ وَ مَنْ كَانَ يَعْمَلُ بِيَدِهِ وَ إِنَّمَا عَنَيْتُ مَنْ لَا يَعْمَلُ بِيَدِهِ

حضرت فرمودند: تو معذور هستى و كسانى هم كه مثل تو كار دستى دارند در عذر مى‏ باشند و مراد من كسانى هستند كه اين گونه اشتغال نداشته

مِمَّنْ إِنْ خَرَجَ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ هَانَ ذَلِكَ عَلَيْهِ أَمَا إِنَّهُ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عُذْرٍ وَ لَا عِنْدَ رَسُولِهِ مِنْ عُذْرٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ

بطورى كه اگر در هر جمعه از منزل خارج شده و به زيارت بروند بر ايشان سهل و آسان باشد چه آنكه ايشان در روز قيامت نزد خدا و رسولش عذرى ندارند.

قُلْتُ فَإِنْ أَخْرَجَ عَنْهُ رَجُلًا فَيَجُوزُ ذَلِكَ قَالَ نَعَمْ وَ خُرُوجُهُ بِنَفْسِهِ أَعْظَمُ أَجْراً

محضرش عرض كردم: حال اگر اين شخص خود به زيارت نرود ولى كسى را از طرف خود به آنجا بفرستد آيا جايز است؟ حضرت فرمودند: بلى، جائز است ولى اگر خودش برود اجرش عظيم‏تر بوده

وَ خَيْراً لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ يَرَاهُ رَبُّهُ سَاهِرَ اللَّيْلِ لَهُ تَعَبُ النَّهَارِ يَنْظُرُ اللَّهُ إِلَيْهِ نَظْرَةً تُوجِبُ لَهُ الْفِرْدَوْسَ الْأَعْلَى

و نزد پروردگارش بهتر و مطلوب‏تر است چه آنكه وقتى حق تعالى ببيند كه او شب‏ها را به بيدارى و روزها را به تعب و رنج بسر مى ‏برد به او نظر نموده آنچنان نظرى كه برايش فردوس اعلى و بهشت جاودان را نصيب كرده

مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ فَتَنَافَسُوا فِي ذَلِكَ وَ كُونُوامِنْ أَهْلِهِ.

 و او را با محمّد و اهل بيتش صلوات اللَّه عليهم اجمعين همراه و هم جوار و قرين مى‏ گرداند پس تمايل نشان دهيد در اين امر و از اهل آن گرديد.

حدیث دوازدهم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ صَبَّاحٍ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از صبّاح الحذّاء، از محمد بن مروان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: از آن حضرت شنيدم كه مى‏ فرمودند:

زُورُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ لَوْ كُلَّ سَنَةٍ مَرَّةً وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.

قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كنيد اگر چه سالى يك بار باشد ...

حدیث سیزدهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ عَلِيٍّ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، وى گفت: يحيى كه از خادمين ابو جعفر ثانى بود براى ما نقل كرد از على و او از صفوان بن مهران جمّال و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ضمن حديثى طولانى چنين نقل كرده:

 قُلْتُ لَهُ مَنْ يَأْتِيهِ زَائِراً ثُمَّ يَنْصَرِفُ مَتَى يَعُودُ إِلَيْهِ وَ فِي كَمْ يَوْمٍ يُؤْتَى وَ كَمْ يَسَعُ النَّاسَ تَرْكُهُ

محضر مباركش عرض كردم: كسى كه به زيارت حضرت سيد الشهداء برود و سپس برگردد چند وقت بعد دو مرتبه به زيارت عود كند؟ و در چند روزى ديگر به زيارت رود و مردم تا چه مدّت مى‏ توانند زيارت حضرت را ترك كنند؟

قَالَ لَا يَسَعُ أَكْثَرَ مِنْ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِيدُ الدَّارِ فَفِي كُلِّ ثَلَاثِ سِنِينَ

حضرت فرمودند: بيش از يك ماه نمى‏ توانند آن را ترك كنند و امّا كسانى كه منزلشان دور است در هر سه سال يك مرتبه بايد به زيارتش بروند

فَمَا جَازَ ثَلَاثَ سِنِينَ فَلَمْ يَأْتِهِ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ حُرْمَتَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّةٍ.

و اگر سه سال تجاوز نمود و به زيارت آن حضرت نروند عاق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتك نموده مگر علت و سببى داشته باشد.

حدیث چهاردهم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

على بن الحسين بن موسى رحمة اللَّه عليه، از على بن ابراهيم بن هاشم، ازپدرش، از ابن فضّال، از على بن عقبه از عبيد اللَّه الحلبى، از ابى عبد اللَّه عليه السّلام وى مى‏گويد:

 قُلْتُ إِنَّا نَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي السَّنَةِ مَرَّتَيْنِ أَوْ ثلاث [ثَلَاثاً]

محضرش عرض كردم: ما در سال دو يا سه مرتبه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت مى‏ كنيم آيا اين عمل چطور است؟

فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَكْرَهُ أَنْ تُكْثِرُوا الْقَصْدَ إِلَيَّ زُورُوهُ فِي السَّنَةِ مَرَّةً قُلْتُ كَيْفَ أُصَلِّي عَلَيْهِ

حضرت فرمودند: من كراهت دارم زياد آن قبر مطهّر را قصد كنيد، در سال يك مرتبه به زيارت آن برويد. عرض كردم: چگونه صلوات بر آن حضرت بفرستم؟

قَالَ تَقُومُ خَلْفَهُ عِنْدَ كَتِفَيْهِ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ ص وَ تُصَلِّي عَلَى الْحُسَيْنِ ع.

حضرت فرمودند: پشت قبر در جنب كتفين و شانه ‏هاى آن حضرت بايست، سپس صلوات بر پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بفرست و بعد از آن بر حسين عليه السّلام صلوات و رحمت بفرست.

حدیث پانزدهم

وَ قَالَ الْعَمْرَكِيُّ بِإِسْنَادِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

عمركى به اسنادش نقل كرده و مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

 إِنَّهُ يُصَلِّي عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَى أَنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ ثُمَّ يَصْعَدُونَ وَ يَنْزِلُ مِثْلُهُمْ

چهار هزار فرشته از طلوع صبح تا غروب آفتاب نزديك قبر حضرت امام حسين عليه السّلام دعاء و طلب رحمت كرده و سپس بالا رفته و چهار هزار فرشته ديگر بجاى ايشان قرار گرفته

فَيُصَلُّونَ‏ إِلَى طُلُوعِ الْفَجْرِ فَلَا يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يَتَخَلَّفَ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِهِ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِ سِنِينَ.

و تا طلوع صبح دعاء و طلب رحمت مى ‏كنند. پس بر مسلمان سزاوار نيست كه بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرفته و از آن تخلّف كند.

حدیث شانزدهم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَضْلِ عَنْ أَبِي نَابٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

عمركى به اسنادش از محمد بن فضل، از ابى ناب، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد:

سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ص قَالَ نَعَمْ تَعْدِلُ عُمْرَةً وَ لَا يَنْبَغِي التَّخَلُّفُ عَنْهُ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِ سِنِينَ.

راجع به زيارت قبر امام حسين صلوات اللَّه عليه از آن حضرت پرسيدم؟ حضرت فرمودند: بلى، زيارت آن جناب معادل و مساوى با يك عمره است و شايسته نيست بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرفته و از آن تخلف كنند.

حدیث هفدهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ:

محمد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى از عبد اللَّه بن عبد الرحمن الاصمّ، از صفوان جمّال، وى گفت‏

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ نَحْنُ فِي طَرِيقِ الْمَدِينِةِ نُرِيدُ مَكَّةَ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا لِي أَرَاكَ كَئِيباً حَزِيناً مُنْكَسِراً

در راه مدينه قصد مكّه داشتيم. از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام پرسيدم: اى فرزند رسول خدا چيست كه شما را اندوهگين و محزون و شكسته خاطر مى‏ بينم؟

فَقَالَ لِي لَوْ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ لَشَغَلَكَ عَنْ مُسَاءَلَتِي قُلْتُ وَ مَا الَّذِي تَسْمَعُ

حضرت فرمودند: آنچه را من مى‏ شنوم اگر تو مى‏ شنيدى اين سؤال را از من نمى‏ كردى. عرض كردم: چه چيز مى ‏شنويد؟

قَالَ ابْتِهَالَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى اللَّهِ عَلَى قَتَلَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ عَلَى قَتَلَةِ الْحُسَيْنِ ع

حضرت فرمودند: زارى كردن فرشتگان به درگاه خداوند عزّ و جلّ و اظهار بغض نمودن از كشندگان امير المؤمنين و حضرت امام حسين عليهما السّلام

وَ نَوْحَ الْجِنِّ عَلَيْهِمَا وَ بُكَاءَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ حَوْلَهُمْ وَ شِدَّةَ حُزْنِهِمْ فَمَنْ يَتَهَنَّأُ مَعَ هَذَا بِطَعَامٍ أَوْ شَرَابٍ أَوْ نَوْمٍ

و توجه نمودن جن و گريستن فرشتگانى كه در اطراف قبر آن حضرت هستند و شدّت حزن ايشان، پس بر چه كسى با اين حال طعام يا شراب يا خواب گوارا خواهد بود؟!!

قُلْتُ لَهُ فَمَنْ يَأْتِيهِ زَائِراً ثُمَّ يَنْصَرِفُ فَمَتَى يَعُودُ إِلَيْهِ وَ فِي كَمْ يَوْمٍ يُؤْتَى وَ فِي كَمْ يَسَعُ النَّاسَ تَرْكُهُ

عرضه داشتم: كسى كه به زيارت آن حضرت بيايد و بعد برگردد چه زمانى باز براى زيارت برگردد؟ و ظرف چند روز بعد دوباره محضر امام عليه السّلام برگردد و اساسا مردم تا چند وقت مى ‏توانند زيارت حضرتش را ترك كنند؟

قَالَ أَمَّا الْقَرِيبُ فَلَا أَقَلَّ مِنْ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِيدُ الدَّارِ فَفِي كُلِّ ثَلَاثِ سِنِينَ

حضرت فرمودند: امّا كسانى كه قريب و نزديك قبر مطهّر هستند لا اقل ماهى يك بار به زيارت روند و آنان كه دور مى ‏باشند در هر سه سال يك مرتبه

فَمَا جَازَ الثَّلَاثَ سِنِينَ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ رَحِمَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّةٍ

و اگر سه سال گذشت و به زيارت آن جناب نرفتند عاق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم شده و قطع رحم آن حضرت را نموده ‏اند مگر علّت و سببى داشته باشد.

وَ لَوْ يَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع مَا يَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا يَصِلُ إِلَيْهِ مِنَ الْفَرَحِ

و اساسا زائر حسين عليه السّلام اگر بداند كه با زيارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم

وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ الْأَئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ

و امير المؤمنين عليه السّلام و فاطمه سلام اللَّه عليها و ائمه عليهم السّلام و شهداء از ما اهل بيت وارد شده

وَ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِي ذَلِكَ مِنَ الثَّوَابِ فِي الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ

و او نيز مطّلع باشد كه از ناحيه دعاء ايشان برايش چه حاصل شده و همچنين واقف باشد از اجر و ثواب دنيوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته

لَأَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِيَ وَ أَنَّ زَائِرَهُ لَيَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا يَقَعُ فَيْئُهُ عَلَى شَيْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ

هر آينه دوست مى‏ دارد كه منزلش نزد آن جناب بوده و از آنجا هيچ گاه مفارقت نكرده و پيوسته در حال زيارت حضرتش باشد. و زائر حسين عليه السّلام وقتى به قصد زيارت از خانه اش خارج شد سايه ‏اش به چيزى نمى‏ افتد مگر آن چيز برايش دعا مى‏ نمايد،

فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ أَكَلَتْ ذُنُوبَهُ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِي الشَّمْسُ عَلَيْهِ مِنْ‏ذُنُوبِهِ شَيْئاً

و هنگامى كه آفتاب بر او تابيد گناهانش را مى‏ خورد همان طورى كه آتش هيزم را مى‏ خورد، و آفتاب هيچ گناهى را بر او باقى نمى ‏گذارد،

فَيَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَيْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا يَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ

بنابراين از زيارت بر مى‏ گردد در حالى كه هيچ گناهى بر او نيست و حق تعالى درجه ‏اش را آن قدر مرتفع و عالى مى‏ گرداند كه آنان كه در راه خدا به خون خويش آغشته شده ‏اند به آن دسترسى نداشته

وَ يُوَكَّلُ بِهِ مَلَكٌ يَقُومُ مَقَامَهُ وَ يَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى الزِّيَارَةِ أَوْ يَمْضِيَ ثَلَاثُ سِنِينَ أَوْ يَمُوتَ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ

و مقام و منزلتشان در حدّ او نمى‏ باشد و خداوند منّان فرشته ‏اى را قائم مقام وى نموده كه تا بار ديگر وى به زيارت حضرت مى ‏آيد برايش طلب آمرزش كند يا سه سال از اين زيارت بگذرد يا فوت شود.

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى جَمِيعاً عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ عَلِيٍّ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ فِي طَرِيقِ الْمَدِينَةِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.

پدرم رحمة اللَّه عليه، از احمد بن ادريس و محمّد بن يحيى جميعا از عمركى بن على بوفكى، وى مى‏ گويد: يحيى كه در خدمت ابى جعفر ثانى بود از على و او از صفوان بن مهران جمّال و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت: در طريق مدينه از حضرت سؤال كردم ... و حديث را با طول و تفصيل نقل نموده.


[1] ) سوره البقره، آیه 115.                                                       [2] ) همان ،آیه 286

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث