دعای شب بيست و چهارم رمضان براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه
۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن و العشرون فيما نذكره مما يختص بالليلة الرابعة و العشرين من شهر رمضان، و من ذلك دعاء وجدناه في كتب أصحابنا العتيقة و هو في الليلة الرابعة و العشرين
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هشتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و چهارم ماه، دعای شب بيست و چهارم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-(دعاى اول):
الْحَمْدُ لِلَّهِ شَفْعاً وَ وَتْراً فِي الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ مِنْ هَذِهِ اللَّيَالِي الْمُبَارَكَاتِ وَ عَلَى مَا مَنَحَنِي
ستايش خدا را دوگانه و يگانه در دوگانه و يگانه‌ى [شب‌هاى زوج و فرد]اين شب‌هاى فرخنده
وَ أَعْطَانِي فِيهِنَّ مِنَ الْخَيْرَاتِ وَ تَصَدَّقَ بِهِ عَلَيَّ وَ وَهَبَهُ لِي مِنَ الْبَاقِيَاتِ الصَّالِحَاتِ الَّذِي صَوَّمَنِي لِيَأْجُرَنِي
و در برابر خيراتى كه در اين شب‌ها به من ارزانى داشت و عطا كرد و اعمال پاينده‌ى شايسته‌اى كه به من تصدّق نمود و بخشيد، شب‌هايى كه روزه‌دارى [در روزهاى]آن را بر من واجب كرد تا پاداشم دهد
وَ فَطَرَنِي عَلَى مَا رَزَقَنِي فَكُلٌّ مِنْ عِنْدِهِ وَ بِمِنَّتِهِ وَ بِحُسْنِ اخْتِيَارِهِ وَ نَظَرِهِ لِعَبِيدِهِ سُبْحَانَهُ سَيِّداً أَخَذَ بِيَدِي مِنَ الْوَرَطَاتِ
و با روزى‌اى كه به من عطا كرد افطارى‌ام داد. بنابراين، همه از نزد او و بخشش او و به گزينش نيكو و توجّهش به بندگان است. پاكا سرورى كه دست مرا گرفت و از باتلاق‌هاى هلاكت رهايى بخشيد
وَ مَحَّصَ عَنِّي الْخَطِيئَاتِ وَ كَفَانِي الْمُهِمَّاتِ وَ أَغْنَانِي عَنِ الْمَخْلُوقِينَ وَ لَمْ يَجْعَلْ رِزْقِي إِلَى الْمَرْزُوقِينَ
و خطاهايم را زدود و در امور مهمّ و مورد اهتمام من كفايتم نمود و از آفريدگان بى‌نياز كرد و روزى‌ام را به دست روزى‌داده‌شدگان نسپرد
وَ شَهَرَ ذِكْرِي فِي الْعَالَمِينَ وَ جَعَلَ اسْمِي فِي الْمَذْكُورِينَ وَ لَمْ يُشْقِنِي بِعُجْبٍ يَحُطُّنِي عَنْ دَرَجَاتٍ رَفِيعَةٍ
و آوازه‌ام را در ميان جهانيان شهره گردانيد و نامم را در ميان يادشدگان قرار داد و با خودبينى‌اى كه مرا از درجات بلند پايين آورد، بدبختم [گرفتارم]ننمود،
فَيُهْوِي بِي إِلَى ظُلَمِ غَضَبِهِ وَ نِقْمَتِهِ وَ لَا أَبْلَانِي بِاسْتِحْلَالٍ يَنْزِعُ عَنِّي مَلَابِسَ رَحْمَتِهِ وَ يُعَوِّضُنِي لِبُؤْسِ الذُّلِّ مِنْ سَخَطِهِ إِيَّاهُ أَشْكُرُ
تا مبادا خودبينى مرا به تاريكى‌هاى خشم و كيفر او فرواندازد و به حلال شمردنى كه لباس‌هاى رحمت را از تن من بركند و به‌جاى آن جامه‌ى خوارى ناشى از خشم خود را به تنم كند، گرفتار ننمود. تنها از او سپاسگزارى مى‌كنم
وَ لَهُ أَعْبُدُ وَ مِنْهُ أَرْجُو التَّمَامَ وَ الْمَزِيدَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
و او را مى‌پرستم و از او اميد تكميل و افزونى دارم و هيچ دگرگونى و نيرويى جز به خداوند بلندپايه و بزرگ به وجود نمى‌آيد. درود و سلام شايسته‌ى خداوند بر حضرت محمّد، پيامبر خدا و خاندان او.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
