دعای رهبه (دانلود متن، ترجمه و صوت)

ذکر چند دعای موجز و عوذه های مختصر که از بحار نقل شده است:

بيستم دعاى رَهْبَه است روايت شده كه حضرت موسى بن جعفرعليه السلام چون شب در محراب عبادت مى ايستاد آن را مى خواند و آن دعاى پنجاهم صحيفه است و اين است :

اَللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيّاً وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيراً وَ رَزَقْتَنِي مَكْفِيّاً

اى خداوند، مرا درست اندام و كامل آفريدى و در خردى بپروردى و به كفايت روزى‏ ام دادى.

اَللَّهُمَّ إِنِّي وَجَدْتُ فِيمَا أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَ‏

اى خداوند، در كتابى كه نازل كرده ‏اى و بندگانت را به آن بشارت داده‏ اى، يافته ‏ام كه گفته ‏اى:

(يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً) ^[1]

«بگو اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده‏ ايد، از رحمت خداوند مأيوس مشويد، زيرا خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد. »

وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّي مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا أَحْصَاهُ عَلَيَّ كِتَابُكَ‏

و تو خود دانى و بهتر از من دانى كه چه گناهانى از من سر زده است و از آن همه گناهان كه براى من در طومار تو ثبت شده، چه رسوايى عظيمى است مرا.

فَلَوْ لاَ الْمَوَاقِفُ الَّتِي أُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِكَ الَّذِي شَمِلَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ لَأَلْقَيْتُ بِيَدِي‏

 و اگر به عفو تو كه همه كس و همه چيز را در بر مى ‏گيرد اميدم نبود، از دست مى ‏رفتم.

وَ لَوْ أَنَّ أَحَداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ رَبِّهِ لَكُنْتُ أَنَا أَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْكَ‏

 اگر كسى را ياراى آن بود كه از پروردگارش بگريزد، من از هر كس ديگر سزاوارتر مى‏ بودم كه از تو بگريزم.

وَ أَنْتَ لاَ تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ إِلاَّ أَتَيْتَ بِهَا

 بار خدايا، تويى كه در آسمان و زمين هيچ رازى بر تو پوشيده نيست و آن را در روز رستاخيز آشكار مى‏ كنى

وَ كَفَى بِكَ جَازِياً وَ كَفَى بِكَ حَسِيباً اَللَّهُمَّ إِنَّكَ طَالِبِي إِنْ أَنَا هَرَبْتُ وَ مُدْرِكِي إِنْ أَنَا فَرَرْتُ

و در آن روز نه به جزا دهنده ‏اى نيازت هست و نه به حسابگرى. بار خدايا، اگر بگريزم، مرا طلب كنى و مرا در خواهى يافت

فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ‏ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي لِذَلِكَ أَهْلٌ

پس اينك در برابر تو خاضع و ذليل و سر افكنده ايستاده ‏ام. اگر عذابم كنى، شايسته آنم

وَ هُوَ - يَا رَبِّ - مِنْكَ عَدْلٌ وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَقَدِيماً شَمَلَنِي عَفْوُكَ وَ أَلْبَسْتَنِي عَافِيَتَكَ‏

 و اين - اى پروردگار من - از سوى تو عدل است. و اگر عفو كنى، از دير باز مشمول عفو تو بوده‏ ام و تو جامه عافيت خود بر پيكر من پوشيدى.

فَأَسْأَلُكَ - اَللَّهُمَّ - بِالْمَخْزُونِ مِنْ أَسْمَائِكَ وَ بِمَا وَارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهَائِكَ

 بار خدايا، تو را سوگند مى‏ دهم به نامهاى نهانيت، نامهايى كه جز تو كس آنها را نداند، و به شكوه و جلالت كه در پس پرده ‏هاى عزت پوشيده شده

إِلاَّ رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ وَ هَذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ ‏

كه بر اين جان بى‏ تاب و اين مشت استخوان ناتوان رحمت آورى:

الَّتِي لاَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ شَمْسِكَ فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ نَارِكَ

كسى كه طاقت تاب آفتابت را ندارد. پس چسان طاقت تاب آتش دوزخت را داشته باشد.

وَ الَّتِي لاَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ رَعْدِكَ فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ غَضَبِكَ

كسى كه تحمل بانگ رعد تواش نيست. چگونه تحمل بانگ قهر تواش باشد.

فَارْحَمْنِيَ - اَللَّهُمَّ - فَإِنِّي امْرُؤٌ حَقِيرٌ وَ خَطَرِي يَسِيرٌ

 اى خداوند، بر من رحم كن، كه من مردى حقيرم و كم ارج.

وَ لَيْسَ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ

عذاب كردن من به قدر ذره‏اى هم به عظمت پادشاهيت نخواهد افزود

وَ لَوْ أَنَّ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ لَسَأَلْتُكَ الصَّبْرَ عَلَيْهِ ‏

 و اگر مى ‏دانستم كه عذاب من به عظمت پادشاهيت خواهد افزود، از تو مى ‏خواستم كه مرا به تحمل آن شكيبايى دهى

وَ أَحْبَبْتُ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ لَكَ وَ لَكِنْ سُلْطَانُكَ - اَللَّهُمَّ - أَعْظَمُ وَ مُلْكُكَ

و خود خواهان آن زيادت مى ‏بودم. ولى نه اى خداوند، قدرت بيشتر و پادشاهى تو

أَدْوَمُ مِنْ أَنْ تَزِيدَ فِيهِ طَاعَةُ الْمُطِيعِينَ أَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِيَةُ الْمُذْنِبِينَ‏

 گسترده ‏تر از آن است كه فرمانبردارى فرمانبرداران بر آن بيفزايد يا نافرمانى نافرمانان از آن بكاهد.

فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ تَجَاوَزْ عَنِّي يَا ذَا الْجَلاَلِ ‏

 بر من رحمت آور اى مهربان‏ترين مهربانان. از گناه من در گذر اى صاحب جلالت

وَ الْإِكْرَامِ وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

و اكرام. توبه من بپذير كه تو توبه پذيرنده و مهربانى.

[1] ) سوره الزمر، آیه 53.