دعا هنگام دیدن ابر و برق و شنیدن صدای رعد

اَللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ
 بار خدايا، اين دو، دو نشانه از نشانه‏هاى تو و دو كارگزار از كارگزاران تواند، كه به فرمانبردارى تو مى‏شتابند، آنگاه كه بخواهى رحمت سودمند خود را فرستى يا عقوبت و عذاب زيانبار خويش را.

فَلاَ تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ وَ لاَ تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلاَءِ
 اى خداوند، به آن دو، باران عذاب بر ما مبار و جامه محنت و بلا بر ما مپوشان.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا
 بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و سود و بركت اين ابرها را بر ما بباران‏

وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا وَ لاَ تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ وَ لاَ تُرْسِلْ عَلَى مَعَايِشِنَا عَاهَةً
 و آزار و زيانشان از ما دور گردان و به آفت آن گرفتار مساز و برگ معيشت ما دچار بلا مگردان.

اَللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَإِنَّا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ‏
 اى خداوند، اگر اين ابر برانگيخته ‏اى كه ما را بدان عذاب كنى، يا از سر خشم و سخط فرستاده‏اى، از خشم و سخط تو به تو پناه مى‏ آوريم‏

وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدِينَ‏
 و به درگاهت زارى مى ‏كنيم مگر عفوت را به ما ارزانى دارى. اى خداوند، خشم و سخط خويش بر سر مشركان بگمار و آسياب انتقامت را بر سر ملحدان به چرخش آر.

اَللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلاَدِنَا بِسُقْيَاكَ وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ وَ لاَ تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ‏
 اى خداوند، باران بفرست و خشكى از زمينهاى تشنه ما ببر و به رزقى كه ما را ارزانى مى ‏دارى وسوسه و اضطراب از دل ما بزداى و ما را از خود به ديگرى مشغول مدار.

وَ لاَ تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ‏
 ماده فضل و كرم خويش از ما همگان منقطع مفرماى، كه غنى كسى است كه تواش غنى گردانيده باشى و تندرست كسى است كه تواش از بلا نگه‏دارى.

مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ وَ لاَ بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ‏
 كس در برابر تو دفاع نتواند و كس در برابر سطوت تو پناهى نيابد. بر هر كس به هر چه خواهى حكم كنى و بر هر كس به هر چه خواهى قضا رانى.

فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلاَءِ وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ
 حمد باد تو را كه ما را از بلا در امان داشته‏اى. سپاس تو را كه نعم خود به ما عطا فرمودى.

حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ‏
 حمدى كه حمد ديگر حمد گويان را واپس گذارد، حمدى كه زمين و آسمان‏ها را پر سازد(بسیار و بی اندازه باشد)

إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ
 توئى بسيار نعمت دهنده و بسيار بخشاينده نعمتهاى بزرگ ،ستايشى اندك را پذيرنده ‏اى و سپاسى ناچيز را سپاسگوى.

الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
 احسان كننده ‏اى، نيكى رساننده ‏اى، صاحب نعمتى، هيچ خدايى جز تو نيست و سرانجام همگان به سوى توست.