کتاب صوتی آه: شهادت امام حسین (علیه السلام)، غارت خیمه‌ها و تاختن اسب بر پیکرها

هنگامی که حضرت زینب -علیها السّلام- بدن امام حسین -علیه السّلام- را آغشته به خون و به خاک افتاده دید، جامه‌ی صبر را برافکند و سراسیمه خود را بر بدن امام حسین -علیه السّلام- رساند و گفت: ای نور دیده ام، ای برادرم حسین! و ای امید و آرزویم و ای سنگ عقیق به هم پیوسته ام! چرا هر چقدر شما را می‌خوانم پاسخ نمی‌دهی؟ و حال آن که قبلاً به هیچ وجه از من روی‌گردان نبودی؟

راوی می گوید: به خدا سوگند من آن لحظه‌ی دردناک را فراموش نخواهم کرد که زینب -دختر علی علیه السّلام- با صدای اندوهگین و دلی داغدار و شکسته بر جسد برادر خویش فریاد بر می آورد و چنین می‌گفت:

ای وای یا محمد -صلّی الله علیه و آله و سلّم- درود فرشتگان آسمانی بر تو باد، این حسین است که در دشت خون‌بار به خون غلتیده و با اعضای پاره‌پاره در خون خویش آغشته است؛ این حسین توست که عمّامه و لباس‌هایش را ربوده‌اند؛ اینان دختران شمایند که ایشان را اسیر کرده‌اند، من از این جنایت‌ها به خداوند شکایت می‌برم و به محمّد مصطفی -صلّی الله علیه و آله و سلّم- و به علی مرتضی و به فاطمه‌ی زهرا و به حمزه، سرور شهیدان.

یا محمّد! این حسین توست که بر روی خاک افتاد و سرش را از قفا بریده‌اند. آن‌گاه افزود: پدرم به فدای آن‌کس که لشگرش را در روز دوشنبه به غارت برده‌اند، پدرم به فدای آن کس که سرا پرده‌اش را از هم گسیخته‌اند، پدرم به فدای آن مسافری که به سفری رفت که امید برگشتنش نباشد و پدرم به فدای مجروحی که جراحتش دواپذیر نیست.