دعای هنگام غسل و بعد از آن (اقبال الاعمال)
۱۹ اسفند ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ هذا مبدأ ذكر الأعمال الأشهر الثلاثة أعني شوال و ذي قعدة و ذي حجة من كتاب الإقبال، الباب الرابع فيما نذكره مما يتعلق بليلة عيد الأضحى و يوم عيدها، فصل فيما نذكره مما يعتمد الإنسان في يوم الأضحى عليه بعد الغسل المشار إليه
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب چهارم، اعمالی که متعلق به شب و روز عید قربان است، فصل ششم، اعمال هنگام غسل و بعد از آن در روز عيد قربان:
وَجَدْنَا ذَلِكَ فِي بَعْضِ مُصَنَّفَاتِ أَصْحَابِنَا الْمُهْتَمِّينَ بِالْعِبَادَاتِ بِنُسْخَةٍ عَتِيقَةٍ ذَكَرَ مُصَنِّفُهَا أَنَّهَا مُخْتَصَرٌ مِنْ كِتَابِ الْمُنْتَخَبِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
دعاى زير در نسخه‌اى كهن از برخى تأليفات راويان اماميّه كه به انجام عبادات اهتمام مى‌ورزيدند، با ذكر نام نويسنده‌ى آن، نقل شده و نگارنده‌ى آن، اين دعا را با اختصار از كتاب «المنتخب» نقل كرده است، به اين صورت:
الدُّعَاءُ فِي يَوْمِ النَّحْرِ تُبَكِّرُ يَوْمَ النَّحْرِ فَتَغْتَسِلُ وَ تَلْبَسُ أَنْظَفَ ثَوْبِكَ [ثَوْبٍ لَكَ] [لك] وَ تَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ
روز عيد قربان، سر صبح، غسل به‌جا آور و پاكيزه‌ترين جامه خود را بپوش و هنگام غسل بگو:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْتَفْتِحُ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ [بِحَمْدِكَ] وَ نَسْتَدْعِي الثَّوَابَ بِمَنِّكَ فَاسْمَعْ يَا سَمِيعُ
به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. خدايا، من ثناى بر تو را با ستايشت آغاز مى‌كنم و به واسطه‌ى منّت و بخششت پاداش تو را خواهانم. پس اى شنوا، به ستايشم گوش فرا ده.
فَكَمْ يَا إِلَهِي مِنْ كُرْبَةٍ قَدْ كَشَفْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ وَ كَمْ يَا إِلَهِي مِنْ دَعْوَةٍ قَدْ أَجَبْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ
اى معبود من، چه بسيار اندوه گلوگير كه گشودى پس ستايش تو را و اى معبود من، چه بسيار دعا كه اجابت نمودى پس ستايش تو را
وَ كَمْ يَا إِلَهِي مِنْ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ وَ كَمْ يَا إِلَهِي مِنْ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ
و اى معبود من، چه بسيار رحمت كه گستردى پس ستايش تو را و اى معبود من، چه لغزش كه ناديده انگاشتى پس ستايش تو را
وَ كَمْ يَا إِلَهِي مِنْ مِحْنَةٍ قَدْ أَزَلْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ وَ كَمْ يَا إِلَهِي مِنْ حَلْقَةٍ ضَيِّقَةٍ قَدْ فَكَكْتَهَا
و اى معبود من، چه بسيار گرفتارى كه برطرف نمودى پس ستايش تو را و اى معبود من، چه حلقه و چنبره‌ى تنگ [بلا] كه باز كردى پس ستايش تو را.
فَلَكَ الْحَمْدُ سُبْحَانَكَ لَمْ تَزَلْ عَالِماً كَامِلًا أَوَّلًا آخِراً بَاطِناً ظَاهِراً مَلِكاً عَظِيماً أَزَلِيّاً قَدِيماً عَزِيزاً حَكِيماً
پاكى تو اى خدا كه پيوسته آگاه و كامل، اول و آخر، آشكار و پنهان، فرمانروا و بزرگ، ازلى و ديرينه، سربلند و حكيم،
رَءُوفاً رَحِيماً جَوَاداً كَرِيماً سَمِيعاً بَصِيراً لَطِيفاً خَبِيراً عَلِيّاً كَبِيراً عَلِيماً قَدِيراً لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
مهرورز و مهربان، بخشنده و كريم، شنوا و بينا، لطيف و دانا، بلندپايه و بزرگ، آگاه و توانايى و معبودى جز تو نيست.
سُبْحَانَكَ وَ تَعَالَيْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ وَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
پاك و منزهى. از تو آمرزش نموده و به درگاهت توبه مى‌كنم و تو بسيار توبه‌پذير و مهربان هستى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ بِحَقِيقَةِ إِيمَانِي وَ عَقْدِ عَزَائِمِي وَ إِيقَانِي وَ حَقَائِقِ ظُنُونِي
خدايا، من با حقيقت ايمان و پيوند تصميم‌ها و يقين و باورهاى حقيقى‌ام
وَ مَجَارِي سُيُولِ مَدَامِعِي وَ مَسَاغِ مَطْعَمِي وَ لَذَّةِ مَشْرَبِي وَ مَشَامِي [أو مشاحي] وَ لَفْظِي
و با جايگاه روان شدن سيل اشك و [غده‌هاى]چشش غذا و لذت بردن از نوشيدن، و حس بويايى و گويايى‌ام
وَ قِيَامِي وَ قُعُودِي وَ مَنَامِي وَ رُكُوعِي وَ سُجُودِي وَ بَشَرِي وَ عَصَبِي وَ قَصَبِي
و با برخاستن، نشستن، خوابيدن، ركوع و سجده‌ام و با پوست، عصب، استخوان [خاص]،
وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ مُخِّي وَ عِظَامِي وَ مَا احْتَوَتْ عَلَيْهِ شَرَاسِيفُ أَضْلَاعِي
گوشت، خون، مغز، استخوان‌ها و آنچه بندهاى دنده‌هايم متضمن است
وَ مَا أَطْبَقَتْ عَلَيْهِ شَفَتَايَ وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنْ قَدَمِي
و آنچه لبانم را بر آن مى‌گشايم و آنچه زمين از قدم‌هايم بر روى خود حمل مى‌كند،
إِنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ إِلَهاً وَاحِداً أَحَداً فَرْداً صَمَداً
گواهى مى‌دهم كه تو خداى يگانه‌اى هستى كه معبودى جز تو نيست و شريكى براى تو وجود ندارد، معبود يگانه، بى‌همتا، تك و بى‌نياز
لَمْ يَتَّخِذْ (صاحِبَةً وَ لا وَلَداً)[1] وَ (لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[2]
كه هيچ‌كس را نه به همسرى و نه به فرزندى برنگرفته‌اى و نه زاده‌اى و نه زاده شده‌اى و هيچ‌كس همتاى تو نيست.
وَ كَيْفَ لَا أَشْهَدُ لَكَ بِذَلِكَ يَا سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ أَنْتَ خَلَقْتَنِي بَشَراً سَوِيّاً
اى سرور و مولاى من، چگونه به اين حقايق گواهى ندهم در حالى كه تو مرا به صورت بشر راست قامت آفريده‌اى
وَ لَمْ أَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً وَ كُنْتَ يَا مَوْلَايَ عَنْ خَلْقِي غَنِيّاً وَ رَبَّيْتَنِي طِفْلًا صَغِيراً وَ هَدَيْتَنِي لِلْإِسْلَامِ كَبِيراً
و حال آنكه من چيزى در خور ياد نبودم و تو-اى مولاى من-از آفرينش من بى‌نياز بودى و نيز مرا در زمانى كه كودكى خردسال بودم پروردى و در زمان بزرگسالى به اسلام رهنمون گرديدى.
وَ لَوْ لَا رَحْمَتُكَ إِيَّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْهَالِكِينَ نَعَمْ
اگر رحمت تو به من نبود، قطعا دچار هلاكت مى‌شدم.
فَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ كَلِمَةُ حَقٍّ مَنْ قَالَهَا سَعِدَ وَ عَزَّ وَ مَنِ اسْتَكْبَرَ عَنْهَا شَقِيَ وَ ذَلَّ
بنابراين، «لا اله الا اللّه» كلمه‌ى حقى است كه هركس آن را بگويد، نيكبخت و سربلند مى‌گردد و هركس از گفتن آن سرپيچى كند، بدبخت و خوار مى‌گردد
وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ كَلِمَةٌ خَفِيفَةٌ عَلَى اللِّسَانِ ثَقِيلَةٌ فِي الْمِيزَانِ
و نيز «لا اله وحده اللّه لا شريك له» كلمه‌اى است كه بر زبان سبك، ولى در ترازوى عمل سنگين است
بِهَا رِضَا الرَّحْمَنِ وَ سَخَطُ الشَّيْطَانِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ أَضْعَافَ مَا حَمِدَهُ جَمِيعُ خَلْقِهِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
و خشنودى خداوند رحمت‌گستر و ناخشنودى و خشم شيطان بدان حاصل مى‌گردد و ستايش خدا را به اندازه‌ى چندين برابر آنچه همه‌ى آفريده‌ها اعم از پيشينيان و متأخران او را ستودند
وَ كَمَا يُحِبُّ رَبُّنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ يَرْضَى أَنْ يُحْمَدَ وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا
و آن‌گونه كه پروردگارمان-خدايى كه معبودى جز او نيست-دوست دارد و مى‌پسندد و آن‌گونه ستوده شود و آن‌گونه كه زيبنده‌ى روى [ذات، يا اسما و صفات]گرامى و سربلندى
وَ عِزِّ جَلَالِهِ وَ عِظَمِ رُبُوبِيَّتِهِ وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ وَ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ
جلال و عظمت پروردگارى و كشش سخنان او و سزاوار او است
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ أَضْعَافَ مَا سَبَّحَهُ جَمِيعُ خَلْقِهِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
و پاكا خدا به اندازه‌ى چندين برابر آنچه همه‌ى آفريده‌ها اعم از پيشينيان و متأخران او را به پاكى ستوده‌اند
وَ كَمَا يُحِبُّ رَبُّنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ يَرْضَى أَنْ يُسَبَّحَ
و آن‌گونه كه پروردگارمان-خدايى كه معبودى جز او نيست دوست دارد و مى‌پسندد آن‌گونه تسبيح شود
وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا وَ عِزِّ جَلَالِهِ وَ عِظَمِ رُبُوبِيَّتِهِ وَ مِدَادِ كَلِمَاتِهِ وَ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ
و آن‌گونه كه زيبنده‌ى روى گرامى و سربلندى جلال و عظمت پروردگارى و كشش سخنان او سزاوار او است و معبودى جز خدا نيست، يگانه است و شريكى براى او وجود ندارد،
إِلَهاً وَاحِداً أَحَداً فَرْداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ (صاحِبَةً وَ لا وَلَداً)[3] وَ (لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[4]
معبودى يگانه، بى‌همتا، تنها و بى‌نياز كه هيچ‌كس را نه به همسرى و نه فرزندى برنگرفته است و نه كسى را زاده و نه كسى او را زاده است و هيچ‌كس همتاى او نيست،
أَضْعَافَ مَا هَلَّلَهُ جَمِيعُ خَلْقِهِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
به اندازه‌ى چندين برابر آنچه همه‌ى آفريده‌ها اعم از پيشينيان و متأخران تهليل او را گفته‌اند
وَ كَمَا يُحِبُّ اللَّهُ رَبُّنَا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ يَرْضَى أَنْ يُهَلَّلَ وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا
و آن‌گونه كه پروردگارمان- خدايى كه معبودى جز او نيست-دوست دارد و مى‌پسندد و آن‌گونه تهليل شود و آن‌گونه كه زيبنده‌ى روى گرامى
وَ عِزِّ جَلَالِهِ وَ عِظَمِ رُبُوبِيَّتِهِ وَ مِدَادِ كَلِمَاتِهِ وَ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ أَضْعَافَ مَا كَبَّرَهُ جَمِيعُ خَلْقِهِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
و سربلندى جلال و عظمت پروردگارى و كشش سخنان او و سزاوار او است و خداوند بزرگ است به اندازه‌ى چندين برابر آن چه آفريده‌ها اعم از پيشينيان و متأخران او را به بزرگى ستوده‌اند
وَ كَمَا يُحِبُّ رَبُّنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ يَرْضَى أَنْ يُكَبَّرَ وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا
و آن‌گونه كه پروردگار ما-خداوندى كه معبودى جز او نيست-دوست دارد و مى‌پسندد آن‌گونه به بزرگى ستوده شود و آن‌گونه كه زيبنده‌ى روى گرامى
وَ عِزِّ جَلَالِهِ وَ عِظَمِ رُبُوبِيَّتِهِ وَ مِدَادِ كَلِمَاتِهِ وَ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ غَفَّارُ الذُّنُوبِ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ
و سربلندى جلال و بزرگى پروردگارى و كشش سخنان او و سزاوار او است و از خدايى كه معبودى جز او نيست و زنده و پاينده و آمرزنده‌ى گناهان است، آمرزش مى‌خواهم
وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيَّ أَضْعَافَ مَا اسْتَغْفَرَهُ جَمِيعُ خَلْقِهِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
و به درگاه او توبه مى‌كنم و از او مسألت دارم كه توبه‌ى مرا بپذيرد به اندازه‌ى چندين برابر آنچه همه‌ى آفريده‌ها اعم از پيشينيان و متأخران از او آمرزش خواسته‌اند
وَ كَمَا يُحِبُّ رَبُّنَا اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ يَرْضَى أَنْ يُسْتَغْفَرَ وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا
و آن‌گونه كه پروردگار ما-خدايى كه معبودى جز او نيست-دوست دارد و مى‌پسندد آن‌گونه از او آمرزش‌خواهى شود و آن‌گونه كه شايسته‌ى روى گرامى
وَ عِزِّ جَلَالِهِ وَ عِظَمِ رُبُوبِيَّتِهِ وَ مِدَادِ كَلِمَاتِهِ وَ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ
و سربلندى جلال و بزرگى پروردگارى و كشش سخنان و سزاوار او است.
اللَّهُمَّ يَا اللَّهُ يَا رَبِّ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مَلِكُ يَا قُدُّوسُ يَا سَلَامُ يَا مُؤْمِنُ يَا مُهَيْمِنُ
خدايا، اى خدا اى پروردگار، اى رحمت‌گستر اى مهربان، اى فرمانروا اى بسيار پاكيزه، اى ايمن اى ايمنى‌بخش،
يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ يَا كَبِيرُ يَا خَالِقُ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا حَكِيمُ يَا خَبِيرُ
اى نگاه‌بان چيره اى سربلند، اى باشكوه اى بزرگمنش، اى بزرگ اى آفريننده، اى پديدآورنده اى چهره‌نگار، اى حكيم اى آگاه،
يَا سَمِيعُ يَا بَصِيرُ يَا عَالِمُ يَا عَلِيمُ يَا جَوَادُ يَا كَرِيمُ يَا حَلِيمُ يَا قَدِيمُ يَا غَنِيُّ
اى شنوا اى بينا، اى دانا اى آگاه، اى بخشنده اى كريم، اى بردبار اى ديرينه اى بى‌نياز،
يَا عَظِيمُ يَا مُتَعَالِي يَا عَالِي يَا مُحِيطُ يَا رَءُوفُ يَا غَفُورُ يَا وَدُودُ يَا شَكُورُ- يَا جَلِيلُ يَا جَمِيلُ
اى بزرگ اى متعالى، اى بلند اى فراگير، اى مهرورز اى بسيار بخشاينده اى بسيار مهربان،
يَا حَمِيدُ يَا مَجِيدُ يَا مُبْدِئُ يَا مُعِيدُ يَا فَعَّالًا لِمَا يُرِيدُ يَا بَاعِثُ يَا وَارِثُ يَا قَدِيرُ يَا مُقْتَدِرُ
اى بسيار سپاسگزار اى شكوهمند، اى زيبا، اى ستوده اى بلندپايه، اى آغازگر اى بازگرداننده، اى خدايى كه هرچه بخواهى مى‌كنى، اى برانگيزاننده اى به ارث‌برنده، اى توانا اى توانمند،
يَا صَمَدُ يَا قَاهِرُ يَا تَوَّابُ يَا بَارُّ يَا بَدِيعُ يَا قَوِيُّ يَا وَكِيلُ يَا كَفِيلُ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ
اى بى‌نياز اى چيره، اى بسيار توبه‌پذير اى نيكوكار، اى نيرومند اى نوآفرين، اى كارگزار اى كفايت‌كننده، اى نزديك اى اجابت‌كننده،
يَا أَوَّلُ يَا رَازِقُ يَا مُنِيرُ يَا وَلِيُّ يَا هَادِي يَا نَاصِرُ يَا وَاسِعُ يَا مُحْيِي يَا مُمِيتُ
اى اوّل اى روزى‌رسان اى روشنگر، اى سرپرست اى هدايتگر، اى يارى‌رسان اى گسترنده، اى زنده‌كننده اى ميراننده،
يَا قَابِضُ يَا بَاسِطُ يَا قَائِمُ يَا شَهِيدُ يَا رَقِيبُ يَا حَبِيبُ يَا مَالِكُ يَا نُورُ يَا رَفِيعُ يَا مَوْلَى
اى گيرنده اى رهاكننده و گسترش‌دهنده، ای پابرجا اى گواه، اى نگاه‌بان اى محبوب، اى مالك اى نور، اى بلندپايه اى سرور،
يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ يَا أَوَّلُ يَا آخِرُ يَا طَاهِرُ يَا مُطَهِّرُ يَا لَطِيفُ يَا حَفِيُّ يَا خَالِقُ يَا مَلِيكُ
اى آشكار اى پنهان، اى اوّل اى آخر، اى پاك اى پاكيزه‌كننده، اى لطيف اى مهربان، اى آفريدگار اى فرمانروا،
يَا فَتَّاحُ يَا عَلَّامُ يَا شَاكِرُ يَا أَحَدُ يَا غَفَّارُ يَا ذَا الطَّوْلِ يَا ذَا الْحَوْلِ يَا مُعِينُ
اى گشايشگر اى بسيار دانا، اى سپاسگزار اى بى‌همتا، اى بسيار آمرزنده، اى بخشنده، اى دگرگون‌كننده، اى يارى‌گر اى صاحب عرش،
يَا ذَا الْعَرْشِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا مُسْتَعَانُ يَا غَالِبُ يَا مُغِيثُ يَا مَحْمُودُ يَا مَعْبُودُ
اى داراى بزرگى و بزرگوارى، اى يارى و كمك خواسته‌شده اى غلبه‌كننده اى يارى رسان، اى ستوده اى پرستيده شده،
يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا فَرْدُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا قَدِيمَ الْإِحْسَانِ
اى نيكوكار اى نيكى‌كننده اى تك، اى بسيار مهربان اى بسيار بخشنده، اى داراى نيكوكارى ديرينه.
أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ أَسْمَائِكَ كُلِّهَا مَا عَلِمْتُ مِنْهَا وَ مَا لَمْ أَعْلَمْ
به حق اين نام‌ها و همه‌ى نام‌هاى تو كه مى‌دانم يا نمى‌دانم،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ وَ رَسُولِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ
از تو مى‌خواهم كه بر حضرت محمد، پيامبر و رسول و برگزيده‌ات از ميان آفريده‌ها و نيز بر خاندان او
الطَّيِّبِينَ الْأَخْيَارِ الطَّاهِرِينَ الْأَبْرَارِ وَ أَنْ تُفَرِّجَ عَنِّي كُلَّ غَمٍّ
كه پاك و نيك و پاكيزه و نيكوكاراند، درود فرستى و گره از كار همه‌ى غم‌ها،
وَ هَمٍّ وَ كَرْبٍ وَ ضُرٍّ [ضر] وَ ضِيقٍ [ضيق] أَنَا فِيهِ وَ تُوَسِّعَ عَلَيَّ فِي رِزْقِي
دل‌مشغولى‌ها، ناراحتى‌هاى گلوگيرم، رنجورى‌ها، و تنگناهايى را كه دارم، بگشايى
أَبَداً مَا أَحْيَيْتَنِي وَ تُبَلِّغَنِي أَمَلِي سَرِيعاً عَاجِلًا وَ تَكْبِتَ [تكبت] أَعْدَائِي
و تا زمانى كه زنده‌ام داشته‌اى همواره روزى‌ات را بر من بگسترانى و مرا زود و با شتاب به آرزويم برسانى و دشمنان
وَ حُسَّادِي وَ ذَوِي التَّعَزُّزِ [التعزر] عَلَيَّ وَ الظُّلْمِ لِي وَ التَّعَدِّي عَلَيَّ وَ تَنْصُرَنِي عَلَيْهِمْ بِرَحْمَتِكَ
و آنان را كه به من حسد ورزيده و بر من سركشى و ستم نموده و بر من تعدى مى‌كنند، خوار گردانيده و به رحمت خويش مرا بر آن‌ها پيروز گردانى
وَ تَكْفِيَنِي أَمْرَهُمْ بِعِزَّتِكَ وَ تَجْعَلَنِي الظَّاهِرَ عَلَيْهِمْ بِقُدْرَتِكَ وَ غَالِبِ مَشِيَّتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و به سربلندى‌ات از آنان كفايت كنى و به قدرت و مشيت چيره‌ات بر آنان غالب گردانى، اى مهربان‌ترين مهربانان. اجابت فرما اى پروردگار جهانيان
وَ صَلَّى اللَّهُ وَ مَلَائِكَتُهُ وَ أَنْبِيَاؤُهُ وَ رُسُلُهُ وَ الصَّالِحُونَ مِنْ عِبَادِهِ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ
و درود و سلام فراوان و شايسته‌ى خداوند [و فرشتگان و پيامبران و رسولان و بندگان شايسته‌ى خدا]بر حضرت محمد خاتم پيامبران
وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً وَ (حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ)[5]
و بر خاندان پاك و پاكيزه‌ى او. خدا ما را كافى است و چه كارگزار خوبى!
وَ تَقُولُ إِذَا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزِلِكَ تُرِيدُ الْمُصَلَّى
هرگاه از منزل به سوى مصلّى بيرون آمدى، بگو:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ
به نام خدا و به [وسيله‌ى]خدا. خداوند بزرگ‌تر است و خداوند بزرگ‌تر است و معبودى جز خدا نيست.
وَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ (الْحَمْدُ لِلَّهِ
خداوند بزرگ‌تر است و خداوند بزرگ‌تر است و خداوند بزرگ‌تر است و ستايش او را.
الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَلَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ
ستايش خدايى را كه مرا به اين [روز]رهنمون گرديد و اگر او ما را هدايت نمى‌نمود، نمى‌توانستيم بدان راه يابيم
لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ)[6] اللَّهُمَّ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا (كهيعص)[7]
و به راستى كه رسولان پروردگارمان [معارف]حق را آوردند. خداوندا، اى خدا اى خدا اى خدا، اى «كاف، ها، يا، عين، صاد» ،
يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ يَا مُدَبِّرَ الْأُمُورِ يَا اللَّهُ يَا أَوَّلَ الْأَوَّلِينَ وَ يَا آخِرَ الْآخِرِينَ وَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ
اى روشنايى‌بخش هر روشنايى، اى تدبيركننده‌ى همه كارها، اى خدا اى اوّل پيشينيان و اى آخر متأخران و اى سرپرست مؤمنان،
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا جَوَادُ يَا كَرِيمُ يَا سَمِيعُ يَا عَلِيمُ
اى مهربان‌ترين مهربانان، اى رحمت‌گستر اى مهربان، اى بخشنده اى كريم، اى شنوا اى آگاه.
اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُزِيلُ النِّعَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ
آن دسته از گناهان مرا كه نعمت‌ها را از بين مى‌برد، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه كيفرها را فرود مى‌آورد، بيامرز
وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَأْخُذُ بِالْكَظْمِ [بالكظم] وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُحِلُّ السَّقَمَ
و آن دسته از گناهان مرا كه گلوى انسان را مى‌گيرد، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه بيمارى‌ها را بر انسان وارد مى‌كند، بيامرز
وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَهْتِكُ الْعِصَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ الْبَلَاءَ
و آن دسته از گناهان مرا كه پرده‌ها را مى‌درد، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه بلا را فرود مى‌آورد، بيامرز
وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُورِثُ الشَّقَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ
و آن دسته از گناهان مرا كه بدبختى به بار مى‌آورد، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه موجب ردّ و عدم پذيرش دعا مى‌شود، بيامرز
وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَكْشِفُ الْغِطَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُمْسِكُ غَيْثَ السَّمَاءِ
و آن دسته از گناهان مرا كه اميد انسان را قطع مى‌كند، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه پرده را بركنار مى‌زند، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه مانع از ريزش باران مى‌شود، بيامرز
وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُكَدِّرُ الصَّفَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي أَتَيْتُهَا تَعَمُّداً أَوْ خَطَأً إِنَّكَ سَمِيعٌ قَرِيبٌ مُجِيبٌ
و آن دسته از گناهان مرا كه صفا و بى‌آلايشى را به آلايش و تيرگى مبدل مى‌كند، بيامرز و آن دسته از گناهان مرا كه از روى عمد يا اشتباه از من سرزده است، بيامرز؛ زيرا تو شنوا، نزديك و اجابت‌كننده‌اى.
الْحَمْدُ لِلَّهِ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِ رَبِّنَا وَ عِزِّ جَلَالِهِ
ستايش خدا را آن‌گونه كه شايسته‌ى روى [ذات، يا اسما و صفات]گرامى و عزت بزرگى پروردگار ما است.
(اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ)[8] يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
خداوندا، اى پديدآورنده‌ى آسمان‌ها و زمين، آگاه به نهان و آشكار، اى بزرگ و بزرگوار،
إِنِّي أَعْهَدُ إِلَيْكَ فِي هَذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ أُشْهِدُكَ أَنِّي أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ
من در اين زندگانى دنيا با تو پيمان مى‌بندم و گواهى مى‌دهم كه معبودى جز تو-كه يگانه‌اى و شريكى براى تو نيست-وجود ندارد
لَكَ الْمُلْكُ وَ لَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و فرمانروايى و ستايش مخصوص تو است و تو بر هر چيز توانايى
وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ وَ سَلَّمَ
و نيز گواهى مى‌دهم كه حضرت محمد، بنده و فرستاده‌ى تو است، درود و سلام خداوند بر او و خاندان او
وَ أَشْهَدُ أَنَّ وَعْدَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ لِقَاءَكَ حَقٌ وَ (أَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فِيها)[9]
و هم‌چنين گواهى مى‌دهم كه وعده‌ى تو و ملاقات با تو و قيامت حق است و خواهد آمد و ترديدى در آن نيست
وَ أَنَّكَ تَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ وَ أُشْهِدُكَ أَنَّكَ إِنْ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي تَكِلْنِي إِلَى ضَيْعَةٍ وَ عَوْرَةٍ وَ ذَنْبٍ وَ خَطِيئَةٍ
و اين‌كه تو همه‌ى اهل قبور را برمى‌انگيزى و نيز گواهى مى‌دهم كه اگر مرا به خود واگذارى، به تنگنا، عيب، گناه و خطا واگذاشته‌اى
وَ أَنِّي لَا أَثِقُ إِلَّا بِرَحْمَتِكَ فَاجْعَلْ لِي عِنْدَكَ عَهْداً تُؤَدِّيهِ إِلَيَّ يَوْمَ أَلْقَاكَ (إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ)[10]
و من جز به رحمت تو اعتماد ندارم؛ پس براى من پيمانى در نزد خود مقرر بدار تا در روزى كه با تو ملاقات مى‌كنم آن را به من باز پس دهى؛ به راستى كه تو در وعده‌ات تخلف نمى‌كنى
وَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا صَغِيرَهَا وَ كَبِيرَهَا إِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ وَ تُبْ عَلَيَ (إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ) [11]
و همه‌ى گناهان من اعم از كوچك و بزرگ را بيامرز، به راستى كه گناهان را جز تو نمى‌آمرزد و توبه‌ى مرا بپذير، به راستى كه تو بسيار توبه‌پذير و مهربان هستى.
وَ تَقُولُ وَ أَنْتَ فِي الطَّرِيقِ
و در ميان راه، در حال راه رفتن بگو:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ [اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ] أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ [اللَّهُ أَكْبَرُ]
به نام خدا و به [وسيله‌ى]خدا. خداوند بزرگ‌تر است [خداوند بزرگ‌تر است]معبودى جز او نيست و خداوند بزرگ‌تر است، [و معبودى جز او نيست]و خداوند بزرگ‌تر است [و خداوند بزرگ‌تر است]
وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ الْحَمْدُ لِلَّهِ (الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَ إِنَّا إِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ)[12]
و ستايش خدا را. ستايش خدا را كه اين [روز]را مسخر ما گردانيد وگرنه هرگز نمى‌توانستيم اين كار را بكنيم و به سوى پروردگارمان باز مى‌گرديم.
بِسْمِ اللَّهِ مَخْرَجِي وَ بِإِذْنِهِ خَرَجْتُ وَ مَرْضَاتَهُ اتَّبَعْتُ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ فَوَّضْتُ أَمْرِي وَ هُوَ حَسْبِي وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ
با نام خدا و به اذن خدا بيرون آمدم و از خشنودى او پيروى و بر او توكل نمودم و كارم را به او واگذار كردم و او براى من كافى است و چه كارگزار خوبى!
تَوَكَّلْتُ عَلَى الْإِلَهِ الْأَكْبَرِ تَوَكُّلَ مُفَوِّضٍ إِلَيْهِ اللَّهُمَّ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ
همانند كسى كه كار خود را به خدا واگذار نموده، بر خدا كه بزرگ‌ترين معبود است، توكل نمودم. خداوندا، اى خدا اى رحمت‌گستر، اى بلندپايه اى بزرگ، اى بى‌همتا اى بى‌نياز،
يَا فَرْدُ يَا رَحِيمُ يَا وَتْرُ يَا سَمِيعُ يَا عَلِيمُ يَا عَالِمُ يَا كَبِيرُ يَا مُتَكَبِّرُ يَا جَلِيلُ يَا جَمِيلُ يَا حَلِيمُ يَا كَرِيمُ
اى يگانه اى مهربان اى تك، اى شنوا اى دانا، اى آگاه اى بزرگ اى بزرگمنش، اى والا اى زيبا، اى بردبار اى گرامى،
يَا قَوِيُّ يَا وَفِيُّ يَا عَزِيزُ يَا مُكَوِّنُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا مُؤْمِنُ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا قَدِيمُ
اى نيرومند اى وفا [كامل]كننده، اى سربلند اى پديدآورنده، اى بسيار مهربان اى بسيار بخشنده، اى ايمنى‌بخش اى نگاه‌بان چيره، اى سرافراز اى سركش، اى ديرينه
يَا مُتَعَالِي يَا مُعِينُ يَا تَوَّابُ يَا وَهَّابُ يَا بَاعِثُ يَا وَارِثُ يَا حَمِيدُ يَا مَجِيدُ يَا مَعْبُودُ يَا مَوْجُودُ
اى متعالى اى يارى‌رسان، اى بسيار توبه‌پذير اى بسيار بخشنده، اى برانگيزاننده اى به ارث برنده، اى ستوده اى بلند، اى پرستيده شده اى موجود،
يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ يَا طَاهِرُ يَا مُطَهِّرُ يَا مَكْنُونُ يَا مَخْزُونُ يَا أَوَّلُ يَا آخِرُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ
اى آشكار اى پنهان، اى پاك اى پاكيزه‌كننده، اى پنهان اى اندوخته، اى اول اى آخر، اى زنده اى پاينده،
يَا شَامِخُ يَا وَاسِعُ يَا سَلَامُ يَا رَفِيعُ يَا مُرْتَفِعُ يَا نُورُ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا ذَا الْعِزَّةِ وَ السُّلْطَانِ
اى بلندپايه اى گسترش‌دهنده اى ايمن، اى بلند اى والا، اى نور، اى بزرگ و بزرگوار، اى صاحب عزت و سلطه،
أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُفَرِّجَ عَنِّي كُلَّ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ كَرْبٍ أَنَا فِيهِ وَ تَقْضِيَ جَمِيعَ حَوَائِجِي
از تو درخواست مى‌كنم كه بر حضرت محمد و آل محمد درود فرستى و هر اندوه، غم و ناراحتى گلوگير مرا كه دچار آن هستم، بگشايى و همه‌ى خواسته‌هايم را برآورده سازى
وَ تُبَلِّغَنِي غَايَةَ أَمَلِي وَ تَكْبِتَ [تكبت] أَعْدَائِي وَ حُسَّادِي وَ تَكْفِيَنِي أَمْرَ كُلِّ مُؤْذٍ لِي سَرِيعاً عَاجِلًا إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و به نهايت آرزويم برسانى و دشمنان و حسودان به من را خوار گردانى و مرا از هر امر آزار رساننده زود و سريع كفايت فرمايى، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
فَإِذَا دَخَلْتَ إِلَى الْمُصَلَّى وَ جَلَسْتَ فِي الْمَوْضِعِ الَّذِي تُصَلِّي فِيهِ تَقُولُ
و وقتى وارد مصلّى شدى و در جايى كه مى‌خواهى نماز بخوانى نشستى، بگو:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ [لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ] وَ اللَّهُ أَكْبَرُ
خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است و معبودى جز او نيست و خداوند بزرگ‌تر است، [و معبودى جز او نيست]، خداوند بزرگ‌تر است
وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ يَا وَاسِعُ لَا تُضَيِّقُ [لَا يُضَيِّقُ] يَا حَسَناً عَائِدَتُهُ
و ستايش خدا را، اى گسترنده اى كه هرگز دچار تنگدستى نمى‌شوى [گرفتار تنگنا نمى‌كنى]و اى خدايى كه بخششت زيبا است
يَا مُلْبِساً فَضْلَ رَحْمَتِهِ يَا مُهَاباً لِشِدَّةِ سُلْطَانِهِ يَا رَاحِماً بِكُلِّ مَكَانٍ ضَرِيرٌ
و اى خدايى كه تفضل رحمتت را به تن [آفريده‌هايت]مى‌پوشانى و اى خدايى كه به واسطه‌ى سلطه‌ى سختت همگان از هيبت تو در هراسند، اى خدايى كه در هرجا مهربانى.
أَصَابَهُ الضُّرُّ فَخَرَجَ إِلَيْكَ مُسْتَغِيثاً بِكَ هَائِباً لَكَ يَقُولُ رَبِّ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِي
من درمانده‌اى هستم كه دچار رنجورى شده‌ام و با فريادخواهى و بيم از تو، به سوى درگاه تو بيرون آمده‌ام و مى‌گويم كه بد كردم و به خود ستم نمودم؛
فَلِمَغْفِرَتِكَ خَرَجْتُ إِلَيْكَ أَسْتَجِيرُ بِكَ فِي خُرُوجِي مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ وَ بِعِزِّ جَلَالِكَ أَسْتَجِيرُ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ مَكْرُوهٍ وَ مَحْذُورٍ
ليكن براى دريافت آمرزش تو به درگاهت روى آورده‌ام و به تو پناه مى‌برم از هر بدى و ناخوشايندى و محذورى، به سربلندى جلال تو
وَ بِاسْمِكَ الَّذِي تَسَمَّيْتَ بِهِ وَ جَعَلْتَهُ مَعَ قُوَّتِكَ وَ مَعَ قُدْرَتِكَ
و به آن نام تو كه خود را بدان ناميده و همراه با نيرو، قدرت، سلطه‌ات قرار داده
وَ مَعَ كُلِّ سُلْطَانِكَ وَ صَيَّرْتَهُ فِي قَبْضَتِكَ وَ نَوَّرْتَهُ بِكَلِمَاتِكَ وَ أَلْبَسْتَهُ وَقَارَهَا مِنْكَ
و در قبضه‌ات گرفته و با سخنانت روشن گردانيده و وقارى از خود بدان پوشانده‌اى، پناه مى‌برم.
يَا اللَّهُ أَطْلُبُ إِلَيْكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَمْحَقَ [تمحق] عَنِّي كُلَّ كَبِيرَةٍ أَتَيْتُهَا
اى خدا، از تو مى‌طلبم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و هر گناه بزرگى را كه از من سرزده
وَ كُلَّ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْتُهَا وَ كُلَّ سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْتُهَا وَ كُلَّ سُوءٍ وَ مَكْرُوهٍ وَ مَخُوفٍ وَ مَحْذُورٍ أَرْهَبُ
و هر خطايى كه مرتكب شده‌ام و هر كار بدى كه كرده‌ام و همه‌ى بدى‌ها و ناخوشايندى‌ها و چيزهايى را كه از آن بيم دارم و مى‌پرهيزم و مى‌گريزم
وَ كُلَّ ضِيقٍ أَنَا فِيهِ فَإِنِّي بِكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ بِاسْمِكَ الَّذِي فِيهِ تَفْسِيرُ الْأُمُورِ كُلِّهَا
و هر تنگنايى را كه دچار آن هستم، بزدايى؛ زيرا من به تو [زنده]ام و معبودى جز تو نيست
هَذَا اعْتِرَافِي فَلَا تَخْذُلْنِي وَ هَبْ لِي عَافِيَةً شَامِلَةً كَافِيَةً وَ نَجِّنِي [أنجني] مِنْ كُلِّ أَمْرٍ عَظِيمٍ وَ مَكْرُوهٍ جَسِيمٍ
و اين اعتراف من است، پس به آن نام تو كه تفسير همه‌ى امور در آن است، مرا خوار مكن و عافيت فراگير و كافى به من ارزانى دار و از هر امر بزرگ و ناخوشايندى سترگ نجاتم ده.
هَلَكْتُ[13] [ملكت] فَتَلَافَنِي [فتلاقني] بِحَقِّ حُقُوقِكَ كُلِّهَا يَا كَرِيمُ يَا رَبِّ بِحُبِّي مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ
دچار هلاكت شدم، به حق همه‌ى حقوقت، اى كريم اى پروردگار من، به حق محبّتم به بنده‌ات حضرت محمد بن عبد اللّه، به فرياد بنده‌ات برس و جبران كن،
عَبْدَكَ شَدِيدٌ حَيَاؤُهُ مِنْ تَعَرُّضِهِ لِرَحْمَتِكَ لِإِصْرَارِهِ عَلَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ مِنَ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ
بندهاى كه به واسطه‌ى پافشارى بر ارتكاب گناه بزرگى كه از آن نهى كرده‌اى، از درخواست رحمتت سخت شرمنده است،
يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ مَا أَتَيْتُ بِهِ لَا يَعْلَمُهُ غَيْرُكَ قَدْ شَمِتَ بِي فِيهِ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ
اى بزرگ اى بزرگ [اى بزرگ]، آنچه را كه من مرتكب شدم جز تو نمى‌داند و آشنا و دور به من شماتت مى‌كنند
وَ أَسْلَمَنِي فِيهِ الْعَدُوُّ وَ الْحَبِيبُ وَ أَلْقَيْتُ بِيَدِي إِلَيْكَ طَمَعاً لِأَمْرٍ وَاحِدٍ وَ طَمَعِي ذَلِكَ فِي رَحْمَتِكَ
و دشمن و دوست مرا رها كرده و تنها گذاشته‌اند و من به طمع رسيدن به يك چيز دست به سوى تو دراز كرده‌ام و طمع من در رحمت تو است،
فَارْحَمْنِي يَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ وَ تَلَافَنِي بِالْمَغْفِرَةِ مِنَ الذُّنُوبِ
پس اى خداوند داراى رحمت گسترده، بر من رحم آر و با آمرزش از گناهان، مرا درياب و جبران كن.
إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزِّ ذَلِكَ الِاسْمِ الَّذِي مَلَأَ كُلَّ شَيْءٍ دُونَكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ
به عزت آن اسم تو كه هر چيزى را آكنده كرده است از تو خواهانم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى
وَ أَنْ تَرْحَمَنِي بِاسْتِجَارَتِي بِكَ إِلَيْكَ بِاسْمِكَ هَذَا يَا رَحِيمُ أَتَيْتُ هَذَا الْمُصَلَّى تَائِباً مِمَّا اقْتَرَفْتُ
و به واسطه‌ى پناه بردن به [وسيله‌ى]تو به درگاهت بر من رحم آرى، با توسل آن نامت-اى مهربان-و با حال توبه از گناهانى كه مرتكب شده‌ام به اين مصلى آمده‌ام،
فَاغْفِرْ لِي تَبِعَتَهُ وَ عَافِنِي مِنِ اتِّبَاعِهِ بَعْدَ مَقَامِي يَا كَرِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
پس پيامد آن گناهان را بيامرز و بعد از ايستادنم در پيشگاهت از پيروى از آن‌ها نگاه دار، اى كريم اى رحمت‌گر اى مهربان، اجابت فرما اى پروردگار جهانيان.
اللَّهُمَّ يَا مَحَلَّ النور [كُنُوزِ] أَهْلِ الْغِنَى وَ يَا مُغْنِيَ أَهْلِ الْفَاقَةِ بِسَعَةِ تِلْكَ الْكُنُوزِ بِالْعِيَادَةِ عَلَيْهِمْ وَ النَّظَرِ لَهُمْ
خداوندا، اى جايگاه گنج‌هاى ثروتمندان [اى عطاكننده‌ى گنج‌ها به ثروتمندان]و اى بى‌نيازكننده‌ى نيازمندان و عطاكننده‌ى آن گنج‌هاى پهناور به آنان به واسطه‌ى سركشى و توجه به آنان،
يَا اللَّهُ لَا يُسَمَّى غَيْرُكَ إِلَهاً إِنَّمَا الْآلِهَةُ كُلُّهَا مَعْبُودَةٌ بِالْفِرْيَةِ عَلَيْكَ وَ الْكَذِبِ
اى خدايى كه جز تو «معبود» ناميده نمى‌شود و همه‌ى معبودهايى كه پرستيده شده‌اند، ساختگى و دروغين هستند.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ يَا سَارَّ الْفُقَرَاءِ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا جَابِرَ الْكَسِيرِ يَا عَالِمَ السَّرَائِرِ وَ الضَّمَائِرِ
معبودى جز تو نيست، اى برطرف‌كننده‌ى نياز نيازمندان، اى برطرف‌كننده‌ى رنجورى، اى برهم آورنده‌ى شكستگى [دل] شكستگان، اى آگاه به درون و ضمير همگان،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ هَرَبِي إِلَيْكَ مِنْ فَقْرِي
بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست و بر گريز من از فقر و نيازم به درگاهت رحم آر.
أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْحَالِّ فِي غِنَاكَ الَّذِي لَا يَفْتَقِرُ ذَاكِرُهُ أَبَداً أَنْ تُعِيذَنِي مِنْ لُزُومِ فَقْرٍ أَنْسَى بِهِ الدِّينَ
به آن اسم تو كه در بى‌نيازى تو مستقر است و هركس از آن ياد كند، هرگز نيازمند نمى‌گردد، از تو مى‌خواهم كه مرا از پيوستگى فقرى كه به واسطه‌ى آن دين‌دارى را فراموش كنم
أَوْ بِسُوءِ غِنًى أَفْتَتِنُ بِهِ عَنِ الطَّاعَةِ بِحَقِّ نُورِ
و از ثروتمندى‌اى كه به واسطه‌ى آن فريفته گردم و از طاعتت دست بكشم، در پناه خود درآورى.
أَسْمَائِكَ كُلِّهَا أَطْلُبُ إِلَيْكَ مِنْ رِزْقِكَ مَا تُوَسِّعُ بِهِ عَلَيَّ وَ تَكُفُّنِي بِهِ عَنْ مَعَاصِيكَ وَ تَعْصِمُنِي بِهِ فِي دِينِي
به حق نور همه‌ى اسم‌هايت، آن مقدار از روزى گسترده‌ات را كه مرا از گناهانت باز دارد و دينم را حفظ كند، خواهانم
لَا أَجِدُ لِي غَيْرَكَ مَقَادِيرُ الْأَرْزَاقِ عِنْدَكَ فَانْفَعْنِي مِنْ قُدْرَتِكَ بِي فِيهَا بِمَا يَنْزِعُ مَا نَزَلَ بِي مِنَ الْفَقْرِ
و جز تو كسى را ندارم و اندازه‌ى همه‌ى روزى‌ها نزد تو است، پس به واسطه‌ى قدرتت آن مقدار از روزى را به من ارزانى دار كه فقرى را كه دچار آن شده‌ام برطرف كنى،
يَا قَوِيُّ يَا غَنِيُّ يَا مَتِينُ يَا مُمْتَنِناً عَلَى أَهْلِ الصَّبْرِ بِالدَّعَةِ الَّتِي أَدْخَلْتَهَا عَلَيْهِمْ بِطَاعَتِكَ
اى بى‌نياز اى نيرومند اى استوار، اى خدايى كه با وارد كردن فراخى و گشايش بر شكيبايان به واسطه‌ى طاعتت، بر آنان منّت مى‌نهى،
لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ وَ قَدْ قَدَحَتْنِي الْمِحَنُ وَ أَفْنَتْنِي وَ أَعْفَتْنِي الْمَسَالِكُ لِلرَّوْحِ مِنْهَا
هيچ دگرگونى و نيرويى جز به تو تحقق نمى‌يابد و اكنون گرفتارى‌ها مرا دچار هلاكت نموده و نابود ساخته است و راه‌هاى رهايى و آسايش از آن، مرا ناتوان ساخته است
وَ اضْطَرَّنِي إِلَيْكَ الطَّمَعُ فِيهَا مَعَ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ فِيهَا
و آزمندى به تو همراه با اميد نيك به تو در اين‌باره مرا [به بازگشت]به درگاهت ناگزير نموده است
فَهَرَبْتُ بِنَفْسِي إِلَيْكَ وَ انْقَطَعْتُ إِلَيْكَ بِضُرِّي وَ رَجَوْتُكَ لِدُعَائِي
و من با تمام وجود به سوى تو گريخته و رنجورى‌ام را تنها با تو در ميان گذاشته‌ام و با دعا به درگاهت به تو اميد دارم.
أَنْتَ مَالِكِي فَأَغْنِنِي وَ اجْبُرْ مُصِيبَتِي بِجَلَاءِ كَرْبِهَا وَ إِدْخَالِكَ الصَّبْرَ عَلَيَّ فِيهَا
تو مالك منى پس بى‌نيازم كن و با برطرف كردن ناراحتى‌ام، مصيبت وارده بر من را جبران كن و در اين‌باره شكيبايى‌ات را بر من وارد گردان؛
فَإِنَّكَ إِنْ حُلْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَا أَنَا فِيهِ هَلَكْتُ وَ لَا صَبْرَ لِي
زيرا اگر تو ميان من و آنچه گرفتار آنم مانع گردى [و خواسته‌ام را برآورده نكنى]نابود مى‌شوم و من نمى‌توانم شكيبايى پيشه كنم.
يَا ذَا الِاسْمِ الْجَامِعِ الَّذِي فِيهِ عَظُمَ الشُّئُونُ كُلُّهَا بِحَقِّكَ يَا سَيِّدِي صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَغْنِنِي بِأَنْ تُفَرِّجَ عَنِّي يَا كَرِيم
اى خداى داراى اسم فراگير كه حاوى همه‌ى امور بزرگ است، به حق تو اى سرور من، بر محمد و آل محمد درود فرست و با ايجاد گشايش در كارم مرا بى‌نياز گردان، اى كريم.
[13]) در برخى نسخه‌ها به جاى اين واژه، كلمه‌ى «ملكت» آمده است كه ظاهرا نادرست است.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
