داستان های ائمه: امام رضا (ع): جایزه به شاعران اهل بیت علیهم السلام

هنگامى كه مأمون، حضرت رضا عليه السّلام را وليعهد خود نمود، و شاعران‏ به سوى آن حضرت روانه شدند، و مديحه‏ سرائى نمودند و رأى مأمون را در اشعار خود، تحسين كردند، يكى از آنها «دعبل بن على خزاعى» بود. او به حضور امام رضا عليه السّلام رسيد و عرض كرد: «من قصيده‏ اى را سروده‏ ام، و با خود عهد كرده‏ ام كه آن را قبل از حضور شما، در هيچ جا نخوانم».

امام رضا عليه السّلام به او فرمود: «بنشين تا مجلس خلوت شود، وقتى كه مجلس خلوت شد، به او فرمود: قصيده خود را بخوان، او قصيده خود را خواند كه نخستين شعرش اين است:

سپس «ابراهيم بن عبّاس» كه همراه دعبل بود، اين شعر را خواند:

امام رضا عليه السّلام بيست هزار درهم، از درهم هائى كه نام شريفش در آنها ضرب شده بود، و مأمون در همان وقت، دستور ثبت نام آن حضرت را روى سكّه‏ ها داده بود، به دعبل و ابراهيم داد. دعبل، ده هزار درهم خود را گرفت و به قم رفت، و در قم هر درهمى را به ده درهم فروخت «2» و در نتيجه، داراى صد هزاردرهم، شد، ولى ابراهيم، قسمتى از آن ده هزار درهم (نصيب خود) را به بعضى هديه داد، و قسمتى را در معاش زندگى خانواده‏ اش مصرف كرد، تا تمام شد، از جمله كفن و تجهيزات مرگ خود را با آن پول، فراهم نمود.

ابراهيم بن عبّاس، در مدح حضرت رضا عليه السّلام اشعار بسيار سرود، و اشعار او معروف بود، و تا زمان خلافت متوكّل (دهمين خليفه عبّاسى) نسخه ‏بردارى و تكثير مى‏ شد، تا اينكه در عصر متوكّل، ابراهيم آن اشعار را جمع كرد و از ترس متوكّل، آنها را سوزانيد. او دو پسر به نام حسن و حسين داشت، هنگامى كه متوكّل روى كار آمد، او از ترس متوكّل، نام آنها را به اسحاق و عبّاس، تغيير داد.

---