کلید استجابت دعا در سختیها

زندگی بالا و پایین دارد. خوشی و ناخوشی دارد. یک روزش آفتابی است و روز دیگرش ابری. نه غمش همیشگی است که نا امید شویم و نه شادی اش دوامی دارد که دلبسته اش گردیم. 

هر چند انسان در روزهای سخت زندگی دستش برای دعا بالاتر می رود و حال دعایش حال دیگری است؛ اما رسم ادب این است که در روزهای خوشی هم غافل از یاد خدا نباشد و مثل روزهای سخت به درگاه خدا دعا کند.   

امام باقر(ع) می فرمایند: «يَنبَغي للمُؤمِنِ أن يَكونَ دُعاؤهُ فِي الرَّخاءِ نَحْوا مِن دُعائهِ فِي الشِّدَّةِ»[1] ؛ سزاوار است که مؤمن در هنگام خوشی و آسایش همان گونه دعا کند که در هنگام سختی و گرفتاری»

پاداش بندگانی که در خوشی ها پروردگارشان را فراموش نمی کنند این است که دعایشان در ناخوشی ها به استجابت نزدیک تر شود.   

رسول خدا (ص) که می فرمایند: «مَن سَرَّهُ أن یستَجیبَ اللّه لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَ الکربِ فَلیکثِرِ الدُّعاءَ فِی الرَّخاءِ»[2]؛هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختی ها و گرفتاری ها دعای او را اجابت کند، در هنگام آسایش، دعا بسیار کند.

و امام جعفرصادق(ع)  می فرمایند:«إنّ الدُّعاءَ في‌الرَّخاءِ يَستَخرِجُ الحَوائِجَ في‌البَلاءِ».دعا در حال سلامتي و آسايش باعث برآورده شدن حوائج در روزهاي بلا و سختي‌ها است.[3]

منبع: نرم افزار باب النعیم 

[1](میزان الحکمه ص1653)

[2]. نهج  الفصاحه  ص 770 ، ح 3023

 [3](وسائل، ج ٤، ص ١٠٩٦)