الفت در احادیث

الفت:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

خِيَارُكُمْ أحاسِنُكُمْ أخْلاَقا ، الّذِينَ يَألَفُونَ وَ يُؤلَفُونَ .

بهترين شما خوش خوترين شماست؛ آنان كه الفت مى گيرند و الفت مى پذيرند. 

( تحف العقول : ۴۵ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

خَيْرُ المُؤْمِنِينَ مَنْ كَانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنِينَ ،

وَ لاَ خَيْرَ فِيْمَنْ لاَ يُؤلَفُ وَ لاَ يَألَفُ .

بهترين مؤمنان كسى است كه مؤمنان بدو الفت مى گيرند ،

و در كسى كه با ديگران الفت نگيرد و ديگران نيز با او الفت نيابند خيرى نيست.

( بحار الأنوار : ۷۵/۲۶۵/۹ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أقْرَبُكُمْ مِنّي غَدا فِي المَوْقِفِ···أحْسَنُكُمْ خُلُقا وَ أقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ .

فردا در روز حساب، نزديكترين شما به من ··· كسى است كه خوش خوتر و به مردم نزديكتر باشد.

(  بحار الأنوار : ۷۷/۱۵۰/۸۳  )

امام على عليه السلام :

إزَالَةُ الرَّوَاسِي أسْهَلُ مِنْ تَأْلِيفِ القُلُوبِ المُتَنَافِرَةِ .

از جاى كندن كوههاى استوار آسانتر است تا الفت دادن دلهاى از هم رميده.

(  بحار الأنوار : ۷۸/۱۱/۷۰ )

امام على عليه السلام :

قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيَّةٌ ، فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أقْبَلَتْ عَلَيْهِ .

دلهاى رجال رمنده است ، هر كه آنها را رام كند، به او روى مى آورند.

( غرر الحكم : ۶۷۷۶  )

امام على عليه السلام :

طُوْبَى لِمَنْ يَألَفُ النَّاسَ وَ يَألَفُونَهُ عَلى طَاعَةِ اللّه ِ .

خوشا آن كه در راه طاعت خدا، با مردم الفت مى گيرد و مردم نيز با او الفت مى گيرند.

(  بحار الأنوار : ۷۸/۵۶/۱۱۲ )

امام صادق عليه السلام :

إنَّ سُرْعةَ ائْتِلاَفِ قُلُوبِ الأبْرَارِ إذا الْتَقَوا ـ وَ إنْ لَمْ يُظهِرُوا التَّوَدُّدَ بأَلْسِنَتِهِمْ ـ كَسُرْعَةِ اخْتِلاَطِ ماءِ السَّمَاءِ بِماءِ الأنْهَارِ .

و إنَّ بُعْدَ ائْتِلاَفِ قُلُوبِ الفُجَّارِ إذَا الْتَقَوا ـ وَ إنْ أظْهَـرُوا التـوَدُّدَ بأَلْسِنَتِهِـمْ ـ كَبُعْـدِ البَهَـائِـمِ مِـنَ التَّعَاطُفِ

وَ إنْ طَالَ اعْتِلاَفُهَا عَلى مِذْوَدٍ واحِدٍ .

نيكوكاران چون با هم رو به رو شوند ـ هر چند به زبان اظهار دوستى نكنند ـ دلهايشان، به سرعتِ درآميختن باران با آب رودخانه ها، با هم الفت مى گيرد.

و بدكاران هر گاه با هم رو به رو شوند ـ هر چند به زبان اظهار دوستى كنند ـ دلهايشان از الفت با يكديگر دور است، همانند چارپايان كه از مهر ورزى با هم بدورند،

گر چه روزگارى دراز بر سر يك آخور، علوفه خورند.

( تحف العقول : ۳۷۳ )

منبع: میزان الحکمه، ج1، ذیل عنوان الفت