شهرت در احادیث

شهرت در احادیث

۱۷ فروردین ۱۳۹۴ 0 اهل بیت علیهم السلام

شهرت ستوده :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

تَفَرَّغُوا مِن هُمومِ الدُّنيا ما استَطَعتُم ؛ فإنّهُ مَن أقبَلَ عَلَى اللّه ِ تعالى بقَلبِهِ جَعَلَ اللّه ُ قُلوبَ العِبادِ مُنقادَةً إلَيهِ بِالوُدِّ و الرَّحمَةِ ، و كانَ اللّه ُ إلَيهِ بِكُلِّ خَيرٍ أسرَعَ .
 تا مى توانيد خود را از دغدغه هاى دنيا فارغ كنيد ؛ زيرا كسى كه با دلِ خود به خداوند متعال روى آورد ، خداوند زمام مِهر و محبّت دلهاى بندگان را به دست او سپارد و خدا هر گونه خير را به سوى او روان كند .

( بحار الأنوار : ۷۷/۱۶۶/۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال درباره مردى كه كار خوبى [ براى آخرتش و نه ارائه به مردم ] انجام مى دهد و مردم او را مى ستايند ـ فرمود :

 تلكَ عاجِلُ بُشرَى المؤمِنِ
اين همان بشارتى است كه در دنيا به مؤمن مى رسد .

( صحيح مسلم: ۴/۲۰۳۴/۱۶۶ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا مِن اُمَّتِي قَذَفَ في قُلوبِ أصفِيائهِ و أرواحِ ملائكَتِهِ و سُكّانِ عَرشِهِ مَحَبَّتَهُ لِيُحِبُّوهُ ، فذلكَ المُحَبُّ حقّا .
هرگاه خداوند بنده اى از امّت مرا دوست بدارد ، محبّت او را در دلهاى برگزيدگان خود و جانهاى فرشتگان و ساكنان عرش خود بيفكند تا او را دوست بدارند . اين است محبوب حقيقى .

 

( بحار الأنوار: ۷۰/۲۴/۲۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

إذا أحَبَّ اللّه ُ تعالى عَبدا نادى مُنادٍ مِنَ السَّماءِ : ألا إنَّ اللّه َ تعالى قد أحَبَّ فُلانا فَأحِبُّوهُ ، فَتَعِيهِ القُلوبُ ، و لا يُلقى إلاّ حَبيبا مُحَبَّبا مُذاقا عِندَ الناسِ .
هرگاه خداوند متعال بنده اى را دوست بدارد ، مناديى از آسمان ندا دهد : هان! خداوند متعال فلان را دوست دارد . پس شما نيز او را دوست بداريد . پس ، دلها او را در خود جاى مى دهند و با كسى برخورد نكند ، مگر آن كه محبوب و دوست داشتنى و مورد رغبت او باشد .

( بحار الأنوار : ۷۱/۳۷۲/۵ )

امام على عليه السلام ـ در وصيّت خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود :

إنّما يُستَدَلُّ عَلَى الصالِحِينَ بما يُجرِي اللّه ُ لَهُم على ألسُنِ عِبادِهِ ، فَلْيَكُنْ أحَبُّ الذَّخائرِ إلَيكَ ذَخيرَةَ العَمَلِ الصالِحِ .
 همانا نيكوكاران را از طريق آنچه خداوند بر زبانِ بندگانش جارى مى كند ، مى توان شناخت ؛ پس بايد كه محبوبترين و بهترين اندوخته ها در نظر تو ذخيره كردار شايسته باشد .

( بحار الأنوار: ۷۱/۳۷۲/۶ )

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت :

اللّهُمّ اقذِفْ في قُلوبِ عِبادِكَ مَحَبَّتي ··· و ألْقِ الرُّعبَ في قُلوبِ أعدائكَ مِنّي ··· أحِبَّني و حَبِّبْني ، و حَبِّبْ إلَيَّ ما تُحِبُّ مِن القَولِ و العَمَلِ حتّى أدخُلَ فيهِ بِلَذَّةٍ ، و أخرُجَ مِنهُ بِنَشاطٍ .
 بار خدايا! محبّت مرا در دلهاى بندگانت بينداز . . . و ترس از مرا در دلهاى دشمنانت بيفكن . . . مرا دوست بدار و نزد ديگران محبوبم گردان و گفتار و كردارى را كه دوست دارى ، نزد من محبوب گردان تا با لذّت آنها را شروع كنم و با نشاط و خوشى به انجامشان رسانم .

( بحار الأنوار : ۹۵/۲۹۸/۱۷ )

امام باقر عليه السلام :

ثلاثٌ لَم يُسألِ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بِمِثلِهِنَّ : أن تقولَ : اللّهُمّ فَقِّهْني في الدِّينِ ، و حَبِّبْني إلَى المُسلِمينَ ، و اجعَلْ لي لِسانَ صِدقٍ فِي الآخِرينَ .
 بهترين خواسته ها از خداوند عزّ و جلّ سه چيز است : اين كه بگويى : خدايا! مرا در دين فقيه و آگاه گردان ، و نزد مسلمانان محبوبم گردان ، و در ميان آيندگان نيك نامم ساز .

 

( الأمالي للطوسي : ۳۰۳/۶۰۳ )

بحار الأنوار به نقل از مفضّل ـ : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : 

قلتُ لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام : إنَّ مَن قِبَلَنا يقولونَ : إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى إذا أحَبَّ عَبدا نَوَّهَ به مُنَوِّهٌ مِنَ السماءِ أنَّ اللّه َ يُحِبُّ فُلانا فَأحِبُّوهُ ، فَتُلقى لَهُ المَحَبَّةُ في قُلوبِ العِبادِ ، و إذا أبغَضَ اللّه ُ عَبدا نَوَّهَ مُنَوِّهٌ مِنَ السماءِ أنَّ اللّه َ يُبغِضُ فُلانا فَأبغِضُوهُ ، قالَ : فَيُلقِي اللّه ُ لَهُ البَغضاءَ في قُلوبِ العِبادِ قالَ : و كانَ عليه السلام مُتَّكِئا فاستَوى جالِسا فَنَفَضَ يَدَهُ ثلاثَ مرّاتٍ يقولُ : لا ليسَ كما يقولونَ ، و لكنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ إذا أحَبَّ عبدا أغرى بِهِ الناسَ فِي الأرضِ لِيَقُولوا فيهِ فَيُؤثِمُهُم و يَأجُرُهُ ، و إذا أبغَضَ اللّه ُ عَبدا حَبَّبَهُ إلَى الناسِ لِيَقُولوا فيهِ لِيُؤثِمَهُم و يُؤثِمَهُ ثُمّ قالَ عليه السلام : مَن كانَ أحَبَّ إلَى اللّه ِ مِن يَحيَى بنِ زكريّا عليه السلام ؟! أغراهُم بهِ حتّى قَتَلُوهُ ، و مَن كانَ أحَبَّ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ مِن عَلِيِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام ؟! فَلَقِيَ مِنَ الناسِ ما قد عَلِمتُم ، و مَن كانَ أحَبَّ إلى اللّه ِ تباركَ و تعالى مِنَ الحسينِ بنِ عليٍّ صلواتُ اللّه ِ علَيهِما ؟! فَأغراهُم بهِ حتّى قَتَلُوهُ .
علماى شهر ما مى گويند : خداوند تبارك و تعالى وقتى بنده اى را دوست داشته باشد ، آواز دهنده اى از آسمان فرياد زند كه: خداوند فلان را دوست دارد، شما نيز او را دوست بداريد ؛ پس محبّت او در دلهاى بندگان بيفتد و وقتى خداوند بنده اى را دشمن بدارد ، بانگ دهنده اى از آسمان بانگ برآورد كه: خداوند فلان را دشمن مى دارد، شما نيز او را دشمن بداريد ؛ پس ، خداوند نفرت از او را در دلهاى بندگان افكند حضرت ـ كه تكيه داده بود ـ راست نشست و سه بار دستش را [از گرد و خاك ]تكان داد و در همان حال فرمود : نه ، چنان نيست كه آنها مى گويند . بلكه خداوند عزّ و جلّ هرگاه بنده اى را دوست داشته باشد ، مردمِ روى زمين را عليه او تحريك مى كند تا درباره اش بدگويى كنند و بدين سان آنان را به گناه افكند و او را پاداش دهد و هرگاه بنده اى را دشمن داشته باشد ، او را نزد مردم محبوب مى گرداند تا از او تعريف و تمجيد كنند و با اين كار هم مردم و هم او را گنهكار كند . سپس فرمود : چه كسى پيش خداوند محبوبتر از يحيى بن زكريا عليه السلام بود؟ مردم را بر ضدّ او برانگيخت تا آن كه وى را كشتند . چه كسى نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر از على بن ابى طالب عليه السلام بود؟ اما او از مردم آن ديد كه خود مى دانيد و چه كسى نزد خداوند تبارك و تعالى محبوبتر از حسين بن على، صلوات اللّه عليهما، بود ؟ مردم را عليه آن حضرت برانگيخت، تا جايى كه او را كشتند .

( بحار الأنوار: ۷۱/۳۷۱/۲ )

شهرت نكوهيده :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

بِحَسْبِ المَرءِ مِن الشَّرِّ ـ إلاّ مَن عَصَمَهُ اللّه ُ مِن السُّوءِ ـ أن يُشِيرَ الناسُ إلَيهِ بالأصابِعِ في دِينِهِ و دُنياهُ .
آدمى را همين شرّ بس كه در دين و دنيايش انگشت نماى خلق شود ؛ مگر كسى كه خداوند از بدى نگاهش دارد .  

( شرح نهج البلاغة : ۲/۱۸۱ )

كنز العمّال ـ به نقل از عمران بن حصين ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :

كَفى بِالمَرءِ مِن الإثمِ أن يُشارَ إلَيهِ بالأصابِعِ . قالوا : يا رسولَ اللّه ِ ، و إن كانَ خَيرا ؟ قالَ : و إن كانَ خَيرا فهُو شَرٌّ لَهُ ، إلاّ مَن رَحِمَهُ اللّه ُ ، و إن كانَ شرّا فهُو شَرٌّ .
آدمى را همين گناه بس كه انگشت نما شود . [ اصحاب ]عرض كردند : اى رسول خدا ! اگر چه به خوبى و خوشنامى باشد؟ فرمود : اگر به خوبى باشد، باز براى او شرّ است ، مگر آن كه خدا به او رحم كند و اگر به بدى باشد ، بدتر است .

( كنز العمّال : ۵۹۴۹ )

امام على عليه السلام ـ در بيان اوصاف مؤمن ـ فرمود :

 يَكرَهُ الرِّفعَةَ و لا يُحِبُّ السُّمعَةَ .
 بزرگى و رفعت را ناخوش دارد و انگشت نما شدن را دوست نمى دارد .

( بحار الأنوار : ۷۸/۷۳/۴۱ )

امام على عليه السلام :

مَن أحَبَّ رِفعَةَ الدُّنيا و الآخِرَةِ فَلْيَمقُتْ في الدُّنيَا الرِّفعَةَ .
 هركه رفعت در دنيا و آخرت را دوست دارد ، بايد رفعتِ در دنيا را دشمن داشته باشد .

(غرر الحكم : ۸۸۶۸ )

امام على عليه السلام : 

ما مِن عَبدٍ يُرِيدُ أن يَرتَفِعَ فِي الدُّنيا دَرَجةً ، فَارتَفَعَ فِي الدُّنيا دَرَجةً ، إلاّ وَضَعَهُ اللّه ُ فِي الآخِرَةِ دَرَجَةً أكبَرَ مِنها و أطوَلَ
هيچ بنده اى نيست كه خواهان بالا رفتن يك پله در دنيا [ ى نكوهيده ] باشد و آن يك پله را بالا رود ، مگر اين كه خداوند در آخرت پله اى بزرگتر و بلندتر از آن پايينش آورد .

( كنز العمّال : ۶۱۴۴ )

امام صادق عليه السلام ـ در وصف مؤمن ـ فرمود :

لا يَرغَبُ في عِزِّ الدُّنيا و لا يَجزَعُ مِن ذُلِّها ، لِلناسِ هَمٌّ قد أقبَلُوا علَيهِ، و لَهُ هَمٌّ قد شَغَلَهُ
 خواهان عزّت دنيا نيست و از خوارى آن نيز بى تابى نمى كند ؛ مردم را غم دنيايشان است و او را انديشه آخرتش مشغول كرده است .

( بحار الأنوار : ۶۷/۲۷۱/۳ )

نكوهش شهرت لباس و شهرت عبادت :

امام على عليه السلام :

ما أرى شيئا أضَرَّ بِقُلوبِ الرِّجالِ من خَفْقِ النِّعالِ وَراءَ ظُهُورِهِم .
براى دلهاى مردان چيزى زيانبارتر از بلند شدن صداى كفشها در پشت سر آنان ، نمى بينم .

( تنبيه الخواطر : ۱/۶۵ )

امام صادق عليه السلام :

كَفى بِالمَرءِ خِزيا أن يَلبَسَ ثَوبا يَشهَرُهُ ، أو يَركَبَ دابَّةً مَشهورَةً .
 آدمى را رسوايى همين بس كه جامه اى بپوشد كه باعث انگشت نمايى او گردد يا مركبى انگشت نما سوار شود .

( بحار الأنوار : ۷۸/۲۵۲/۱۰۵ )

امام صادق عليه السلام :

إنَّ اللّه َ يُبغِضُ الشُّهرَتَينِ : شُهرَةَ اللِّباسِ و شُهرَةَ الصَّلاةِ .
 خداوند دو شهرت را دشمن مى دارد : شهرت لباس و شهرت نماز .

( مشكاة الأنوار : ۵۵۳/۱۸۶۴ )

امام صادق عليه السلام :

 لمّا سُئلَ عن زيارةِ قَبرِ الحسينِ عليه السلام ـ :

في السَّنَةِ مرّةً ؛ إنّي أكرَهُ الشُّهرَةَ . 

در پاسخ به سؤال از [ تعداد ] زيارت قبر حسين عليه السلام ـ فرمود :
 
سالى يك بار . من انگشت نما شدن را خوش ندارم .

( بحار الأنوار : ۱۰۱/۱۳/۸ )

امام صادق عليه السلام :

 الاشتِهارُ بِالعِبادَةِ رِيبَةٌ
شهرت يافتن به عبادت، موجب بد گمانى است .

( بحار الأنوار : ۷۲/۲۹۷/۲۷ )

امام صادق عليه السلام :

إنَّ اللّه َ تَباركَ و تَعالى يُبغِضُ شُهرَةَ اللِّباسِ
 خداوند تبارك و تعالى، لباس ِ شهرت را دشمن مى دارد .

( الكافي : ۶/۴۴۵/۱ )

امام صادق عليه السلام :

الشُّهرَةُ خَيرُها و شَرُّها في النارِ .
 شهرت ، خوب و بدش ، در آتش است .

( الكافي : ۶/۴۴۵/۳ )

رجال الكشى ـ به نقل از حسين بن مختار ـ :

 دَخَلَ عَبّادُ بنُ كثيرٍ البَصريّ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام و عَلَيهِ ثيابُ الشُّهرَةِ غلاظ، فقالَ : يا عَبّادُ ، ما هذهِ الثِّيابُ ؟! فقالَ : يا أبا عبدِ اللّه ِ ، تَعِيبُ هذا عَلَيَّ ؟! قالَ : نَعَم ، قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن لَبِسَ ثيابَ شُهرَةٍ فِي الدُّنيا ألبَسَهُ اللّه ُ ثيابَ الذُّلِّ يَومَ القِيامَةِ .
عبّاد بن كثير به امام صادق عليه السلام وارد شد در حالى كه لباس شهرت ضخيمى پوشيده بود ، حضرت فرمود : اى عبّاد! اين چه لباسى است؟ عرض كرد : اى ابا عبد اللّه ! اين را براى من عيب مى دانى؟ حضرت فرمود : آرى . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هركه در دنيا لباسى شهرت آور بپوشد ، خداوند در روز قيامت جامه خوارى بر او بپوشاند .

( رجال الكشي : ۲/۶۹۰/۷۳۷ )

امام رضا عليه السلام :

مَن شَهَرَ نفسَهُ بِالعِبادَةِ فاتَّهِمُوهُ على دِينِهِ ؛ فإنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ شُهرَةَ العِبادَةِ و شُهرَةَ اللِّباسِ .
هركه خود را به عبادت شهره سازد ، به دين ( ديندارى ) او بدگمان باشيد ؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ از شهرتِ عبادت و شهرتِ لباس نفرت دارد .

( بحار الأنوار : ۷۰/۲۵۲ /۵ )

بيم از شهرت نبايد موجب ترك برخى كارها شود :

بحار الأنوار ـ به نقل از اسحاق بن عمّار صيرفى ـ :

 كنتُ بالكوفةِ فَيَأتِيني إخوانٌ كَثيرَةٌ ، و كَرِهتُ الشُّهرَةَ فَتَخَوَّفتُ أن اُشتَهَرَ بِدِيني ، فَأمَرتُ غُلامي كُلَّما جاءَني رَجلٌ مِنهُم يَطلُبُني قالَ : ليسَ هُو ههنا ، فَحَجَجتُ تلكَ السَّنَةَ ، فَلَقِيتُ أبا عبدِ اللّه ِ عليه السلام فَرَأيتُ منهُ ثِقلاً و تَغَيُّرا فيما بَيني و بينَهُ ، قلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ما الذي غَيَّرَني عندَك؟ قالَ : الذي غَيَّرَكَ لِلمُؤمِنِينَ ، قلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ، إنّما تَخَوَّفتُ الشُّهرَةَ ، و قد عَلِمَ اللّه ُ شِدَّةَ حُبّي لَهُم ، فقالَ : يا إسحاقُ ، لا تَمَلَّ زيارَةَ إخوانِكَ .
من در كوفه بودم و برادران زيادى به ديدن من مى آمدند و من از شهرت بدم مى آمد و ترسيدم كه شهرت دينى پيدا كنم . از اين رو به غلام خود دستور دادم كه هر وقت كسى از آنها آمد و مرا خواست بگويد : او اين جا نيست . اسحاق مى گويد : در آن سال به حج رفتم و امام صادق عليه السلام را ديدار كردم ، اما ديدم حضرت نسبت به من سرسنگين و متغيّر است . عرض كردم : فدايت شوم ! چرا نسبت به من تغيير كرده ايد؟ فرمود : چون رفتار تو با مؤمنان تغيير كرده است . عرض كردم : فدايت شوم ، من از شهرت ترسيدم و خدا مى داند كه من چقدر شما را دوست دارم . فرمود : اى اسحاق! از ديدار برادرانت ملول مشو .

( بحار الأنوار : ۷۶/۲۰/۶ )

بحار الأنوار ـ به نقل از فائد ـ :

دخلتُ علَيهِ فقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، إنّ الحسينَ قد زارَهُ الناسُ مَن يَعرِفُ هذا الأمرَ و مَن يُنكِرُهُ ، و رَكِبَت إلَيهِ النِّساءُ ، و وَقَعَ حالُ الشُّهرَةِ، و قدِ انقَبَضتُ مِنهُ لِما رَأيتُ مِن الشُّهرَةِ. قالَ : فَمَكَثَ مَلِيّا لا يُجِيبُني ، ثُمّ أقبَلَ عَلَيَّ فقالَ : يا عِراقِيُّ ، إن شَهَرُوا أنفسَهُم فلا تَشهَرْ أنتَ نَفسَكَ ، فوَ اللّه ِ ما أتَى الحسينَ آتٍ عارِفا بِحَقِّهِ إلاّ غَفَرَ اللّه ُ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ و ما تَأخَّرَ .
خدمت امام كاظم عليه السلام رسيدم و عرض كردم : فدايت شوم ! مردم ، چه آنهايى كه به اين امر ( امامت ) معتقدند و چه آنان كه منكرند ، به زيارت حسين عليه السلام مى روند و [حتى ]زنان ، سواره براى زيارت، رهسپار مى شوند و حالت شهرت به وجود آمده است و من به علّت ترس از شهرت، از رفتن به زيارت باز ايستاده ام . حضرت لختى درنگ كرد و جوابم را نداد . سپس رو به من كرد و فرمود : اى مرد عراقى! اگر آنها خودشان را شهره مى كنند ، تو خود را شهره مساز . به خدا قسم هر كس با شناخت و آگاهى به حقِّ حسين، به زيارت او رود ، خداوند گناهان گذشته و آينده او را ببخشد .

( بحار الأنوار : ۱۰۱/۲۶/۲۹ )

میزان الحکمه،جلد ششم.

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث