مجادله از نظر احادیث
۱۸ تیر ۱۳۹۴ 0عناوین
نكوهش مجادله و آثار آن
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
ذَروا المِراءَ فإنَّ المؤمنَ لا يُماري ، ذَروا المِراءَ فإنّ المُماري قد تَمَّت خَسارَتُهُ .
مجادله را رها كنيد؛ زيرا مؤمن مجادله نمى كند؛ مجادله را رها كنيد؛ زيرا مجادله گر قطعا زيان مى بيند.
( بحار الأنوار : ۲/۱۳۸/۵۴ )
امام على عليه السلام :
إيّاكُم و المِراءَ و الخُصومَةَ؛ فإنّهُما يُمرِضانِ القُلوبَ علَى الإخوانِ ، و يَنبُتُ علَيهما النِّفاقُ .
از مجادله و ستيزه كردن بپرهيزيد؛ زيرا اين دو كار دل ها را نسبت به برادران بيمار مى كنند و نفاق مى رويانند.
( الكافي : ۲/۳۰۰/۱ )
امام على عليه السلام :
ثَمرَةُ المِراءِ الشَّحناءُ .
نتيجه مجادله، دشمنى و كينه توزى است.
( غرر الحكم : ۴۶۰۷ )
امام على عليه السلام :
مَن ضَنَّ بعِرضِهِ فَلْيَدَعِ المِراءَ .
هر كه آبروى خود را مى خواهد، بايد مجادله را رها كند.
( نهج البلاغة : الحكمة ۳۶۲ )
امام على عليه السلام :
المِراءُ بَذرُ الشَّرِّ .
مجادله، بذرِ شرّ است.
( غرر الحكم : ۳۹۳ )
امام على عليه السلام :
مَن صَحَّ يَقينُهُ زَهِدَ في المِراءِ .
كسى كه يقينش درست باشد، به مجادله بى رغبت است.
( غرر الحكم : ۸۷۰۹)
امام على عليه السلام :
سِتّةٌ لا يُمارَونَ : الفَقيهُ ، و الرّئيسُ ، و الدَّنيُّ ، و البَذيُّ ، و المَرأةُ ، و الصَّبيُّ .
شش كس اند كه با آنها مجادله نشايد: فقيه، رئيس، فرومايه، بد زبان، زن و كودك.
( غرر الحكم : ۵۶۳۴ )
امام صادق عليه السلام :
إيّاكَ و المِراءَ ؛ فإنّهُ يُحبِطُ عَملَكَ . و إيّاكَ و الجِدالَ ؛ فإنّهُ يُوبِقُكَ . و إيّاكَ و كَثرَةَ الخُصوماتِ ؛ فإنّها تُبعِدُكَ مِن اللّه ِ .
از مجادله كردن بپرهيز؛ كه اين كار عمل تو را بر باد مى دهد و از جرّ و بحث كردن بپرهيز؛ كه اين كار تو را هلاك مى گرداند و زياد ستيزه مكن؛ زيرا كه تو را از خدا دور مى كند.
( تحف العقول : ۳۰۹)
امام هادى عليه السلام :
المِراءُ يُفسِدُ الصَّداقَةَ القَديمَةَ ، و يَحلُلُ العُقدَةَ الوَثيقَةَ ، و أقلُّ ما فيهِ أن تَكونَ فيهِ المُغالَبةُ ، و المُغالَبةُ اُسُّ أسبابِ القَطيعَةِ .
مجادله كردن، دوستى ديرين را از بين مى برد و پيوند استوار را از هم مى گسلد و كمترين چيزى كه در مجادله هست، چيره جويى است و چيره جويى، خود عامل اصلى قطع رابطه مى باشد.
( أعلام الدين : ۳۱۱ )
امام عسكرى عليه السلام :
لا تُمارِ فيَذهَبَ بَهاؤكَ ، و لا تُمازِحْ فيُجتَرأَ علَيكَ .
مجادله مكن كه احترامت از بين مى رود و شوخى مكن كه بر تو گستاخ مى شوند.
( تحف العقول : ۴۸۶ )
مجادله نكنيد، هرچند حق با شما باشد
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا يَستَكمِلُ عَبدٌ حَقيقَةَ الإيمانِ حتّى يَدَعَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا .
هيچ بنده اى كاملاً به حقيقت ايمان نرسد، مگر آن گاه كه مجادله را رها كند، هرچند بر حق باشد.
( منية المريد : ۱۷۱ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
أنا زَعيمٌ ببَيتٍ في رَبَضِ .حديث الجَنّةِ ، و بَيتٍ في وَسَطِ الجَنّةِ ، و بَيتٍ في أعلَى الجَنّةِ ، لمَن تَرَكَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا ، و لمَن تَرَكَ الكِذبَ و إن كانَ هازِلاً ، و لمَن حَسّنَ خُلقَهُ .
من براى كسى كه مجادله را رها كند هرچند بر حق باشد، و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى، ترك گويد و براى كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
( الخصال : ۱۴۴/۱۷۰ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
ذَرُوا المِراءَ ؛ فأنا زَعيمٌ بثَلاثَةِ أبياتٍ في الجَنّةِ في رِباضِها و وَسَطِها و أعلاها لمَن تَرَكَ المِراءَ و هُو صادِقٌ
مجادله را رها كنيد. من براى كسى كه مجادله را رها مى كند با اينكه درست مى گويد، سه خانه در حومه و وسط و بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
(الترغيب و الترهيب: ۱/۱۳۱/۲ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
أنا زعيمٌ ببَيتٍ في رَبَضِ الجَنّةِ لِمَن تَرَكَ المِراءَ و هُو مُحِقٌّ ، و ببَيتٍ في وَسَطِ الجَنّةِ لِمَن تَرَكَ الكِذبَ و هُو مازِحٌ ، و ببَيتٍ في أعلَى الجنّةِ لِمَن حَسُنَت سَريرَتُهُ
كسى كه حق با او باشد و با اين حال مجادله را رها كند، من برايش خانه اى در حومه بهشت ضمانت مى كنم. كسى كه در حال شوخى هم دروغ نگويد، من برايش خانه اى در وسط بهشت ضمانت مى كنم و كسى كه باطنش را نيكو گرداند، من براى او خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
( الترغيب و الترهيب: ۱/۱۳۱/۱)
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن تَرَكَ المِراءَ و هُو مُبطِلٌ بُنيَ لَهُ بَيتٌ في رَبَضِ الجَنّةِ ، و مَن تَركَهُ و هُو مُحِقٌّ بُنيَ لَهُ في وَسَطِها ، و مَن حَسّنَ خُلقَهُ بُنيَ لَهُ في أعلاها .
كسى كه وقتى حق با او نيست مجادله نكند، خانه اى در حومه بهشت برايش ساخته مى شود. كسى كه حق با او باشد و مجادله نكند، خانه اى در وسط بهشت برايش ساخته مى شود و كسى كه اخلاقش را نيك گرداند، خانه اى در بالاى بهشت برايش ساخته مى شود.
( الترغيب و الترهيب: ۱/۱۳۰/ ۱)
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن تَركَ المِراءَ و هُو مُحِقٌّ بُنِيَ لَهُ بَيتٌ في أعلَى الجَنّةِ ، و مَن تَركَ المِراءَ و هُو مُبطِلٌ بُنيَ لَهُ بَيتٌ في رَبَضِ الجَنّةِ
كسى كه حق با او باشد و با اين حال مجادله را رها كند، خانه اى در بالاى بهشت برايش ساخته مى شود و كسى كه وقتى حق با او نيست مجادله نكند، خانه اى در حومه بهشت برايش ساخته مى شود.
( منية المريد : ۱۷۰ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
أورَعُ النّاسِ مَن تَركَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا
پارساترين مردمان، كسى است كه مجادله را رها كند هرچند حق با او باشد.
( الأمالي للصدوق : ۷۳/۴۱ )
امام على عليه السلام :
لا يَبلُغُ عَبدٌ حقيقَةَ الإيمانِ حتّى يَدَعَ المِراءَ و هُو مُحِقٌّ .
هيچ بنده اى به حقيقت ايمان نرسد، مگر اين كه در عين حال كه حق با اوست، مجادله را رها كند.
( كنز العمّال : ۹۰۲۴ )
امام صادق عليه السلام :
إنّ مِنَ التَّواضُعِ··· أن يَترُكَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا .
از فروتنى است كه··· مجادله را رها كند هرچند حق با او باشد.
( معاني الأخبار : ۳۸۱/۹ )
كسى كه مجادله با او شايسته نيست
امام حسين عليه السلام :
لا تُمارِيَنَّ حَليما و لا سَفيها ؛ فإنّ الحليمَ يَقلِيكَ و السَّفيهَ يُؤذيكَ .
هرگز با خردمند و نابخرد مجادله مكن؛ زيرا خردمند دشمنت مى دارد و سفيه آزارت مى رساند.
( بحار الأنوار : ۷۸/۱۲۷/۱۰ )
امام صادق عليه السلام :
لا تُمارِيَنَّ سَفيها و لا حَليما ، فإنّ الحَليمَ يَغْلبُكَ و السّفيهَ يُرديكَ .
نه با نابخرد مجادله كن و نه با خردمند ؛ زيرا خردمند بر تو برترى مى يابد و نابخرد نابودت مى كند.
( بحار الأنوار : ۷۸/۲۶۵/۱۷۶)
امام صادق عليه السلام :
مَن مارَى حَليما أقصاهُ ، و مَن مارى سَفيها أرداهُ .
هر كس با شخص خردمند مجادله كند او را [از خود] دور گرداند و هر كس با نابخرد مجادله كند، او را به هلاكت افكند.
( الأمالي للطوسي : ۲۲۵/۳۹۱ )
امام صادق عليه السلام :
وَصِيّةُ وَرَقةَ بنِ نَوفَلٍ لخَديجَةَ بنتِ خُوَيلِدٍ عليها السلام إذا دَخَلَ علَيها يَقولُ لَها : يا بِنتَ أخي، لا تُمارِي جاهِلاً و لا عالِما ؛ فإنّكِ مَتى مارَيتِ جاهِلاً آذاكِ ، و مَتى مارَيتِ عالِما مَنعَكِ عِلمَهُ .
ورقة بن نوفل هرگاه نزد خديجه دخت خويلد عليها السلام مى رفت، به او سفارش مى كرد: اى دختر برادرم! با نادان و دانا مجادله مكن؛ زيرا اگر با نادان مجادله كنى، تو را مى آزارد و اگر با دانا مجادله كنى، دانش خود را از تو دريغ مى دارد.
(الأمالي للطوسي : ۳۰۲/۵۹۸ )
امام رضا عليه السلام :
لا تُمارِيَنَّ العُلَماءَ فيَرفُضوكَ، و لا تُمارِيَنَّ السُّفَهاءَ فيَجهَلوا علَيكَ .
با دانايان هرگز مجادله مكن؛ زيرا تو را مى رانند و با نابخردان هرگز مجادله مكن؛ زيرا با تو نادانى مى كنند.
( الاختصاص : ۲۴۵)
پيامدهاى مجادله زياد
امام على عليه السلام :
سَبَبُ الشَّحناءِ كَثرَةُ المِراءِ .
سبب دشمنى و كينه توزى، مجادله زياد است.
(غرر الحكم : ۵۵۲۴ )
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِراؤهُ لَم يأمَنِ الغَلَطَ
كسى كه زياد مجادله كند، از خطا ايمن نماند.
( غرر الحكم : ۸۱۱۵ )
امام على عليه السلام :
جِماعُ الشَّرِّ اللَّجاجُ و كَثرَةُ المُماراةِ .
كانون بدى ها، لجاجت و مجادله زياد است.
( غرر الحكم : ۴۷۹۵ )
امام على عليه السلام :
لا مَحَبّةَ مَع كَثرَةِ مِراءٍ .
با وجود مجادله زياد، دوستى و محبّت جايى ندارد.
( غرر الحكم : ۱۰۵۳۲)
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِراؤهُ بالباطلِ دامَ عَماؤهُ عنِ الحَقِّ .
كسى كه به ناحق مجادله بسيار كند، كورى او از [درك] حق دوام يابد.
( غرر الحكم : ۸۸۵۳)
امام على عليه السلام :
الشّكُّ على أربعِ شُعَبٍ : علَى التَّماري ، و الهَولِ ، و التَّرَدُّدِ ، و الاستِسلامِ ؛ فمَن جَعلَ المِراءَ دَيْدَنا (دِينا) لَم يُصبِحْ لَيلُهُ .
شك بر چهار پايه استوار است: بر مجادله و وحشت و ترديد و خود باختگى. كسى كه مجادله را شيوه خود گرداند، شبش صبح نشود (از تاريكى شكّ به روشنايى يقين نرسد).
( نهج البلاغة : الحكمة ۳۱)
میزان الحکمه،جلد دهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
