خواب از نظر احادیث

خواب از نظر احادیث

۲۳ تیر ۱۳۹۴ 0

خواب

امام على عليه السلام : 
النّومُ راحَةٌ مِن ألَمٍ ، و مُلائمُهُ المَوتُ .
خوابْ مايه آسودن از درد و رنج است و هم سنخ (برادر) آن مرگ است.
امام على عليه السلام : 
 المُستَثقِلُ النّائمُ تُكذِّبُهُ أحلامُهُ .
كسى كه با معده سنگين بخوابد، رؤياهايش او را دروغزن معرّفى مى كنند .
امام صادق عليه السلام : 
 
 النَّومُ راحَةٌ للجَسَدِ ، و النُّطقُ راحَةٌ للرُّوحِ ، و السُّكوتُ راحَةٌ للعَقلِ .
خواب مايه آسايش تن است و سخن مايه آسايش جان و سكوت مايه آسايش خِرد.
امام صادق عليه السلام :
خَمسَةٌ لا يَنامُونَ : الهامُّ بدَمٍ يَسفِكُهُ ، و ذو المالِ الكَثيرِ لا أمينَ لَهُ ، و القائلُ في النّاسِ الزُّورَ و البُهتانَ عَن عَرَضٍ مِن الدُّنيا يَنالُهُ ، و المَأخُوذُ بالمال الكَثيرِ و لا مالَ لَهُ ، و المُحِبُّ حَبيبا يَتَوَقَّعُ فِراقَهُ 
 پنج نفر خواب ندارند : كسى كه در فكر ريختن خونى است، ثروتمندى كه براى خود امانتدارى پيدا نمى كند، كسى كه براى رسيدن به مالى از دنيا به مردم دروغ و بهتان مى بندد، كسى كه بدهكارى زياد دارد و دستش خالى است، و دوستدارى كه در آستانه جدا شدن از محبوب خويش است.
امام رضا عليه السلام : 
إنَّ النَّومَ سُلطانُ الدِّماغِ ، و هُو قِوامُ الجَسَدِ و قُوَّتُهُ
خواب، سلطان مغز است و مايه قوام و نيروى بدن.
امام هادى عليه السلام : 
السَّهَرُ ألَذُّ لِلمَنامِ
شب زنده دارى، خواب را لذت بخش تر مى كند.
الخصال ـ به نقل از صالح در حديثى مرفوع ـ :
أربَعَةٌ القَليلُ مِنها كَثيرٌ : النّارُ القَليلُ مِنها كَثيرٌ ، و النَّومُ القَليلُ مِنهُ كَثيرٌ ، و المَرَضُ القَليلُ مِنهُ كَثيرٌ ، و العَداوَةُ القَليلُ مِنها كَثيرٌ .
 چهار چيز است كه اندك آنها هم بسيار است : آتش، اندكش بسيار است . خواب، اندكش هم بسيار است . بيمارى، اندكش هم بسيار است و دشمنى، اندكش هم بسيار است.

خواب و مرگ

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 النَّومُ أخُو المَوتِ ، و لا يَموتُ أهلُ الجَنَّةِ .
خوابْ برادر مرگ است، و بهشتيان نمى ميرند [و در بهشت نمى خوابند] .

پرهيز از پُر خوابى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

إيّاكُم و كَثرَةَ النَّومِ ؛ فإنَّ كَثرَةَ النَّومِ يَدَعُ صاحِبَهُ فَقيرا يَومَ القِيامَةِ .
از پر خوابى بپرهيزيد؛ زيرا پر خوابى صاحب خود را در روز قيامت تهيدست مى گذارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
قالَت اُمُّ سُليمانَ بنِ داوودَ لسُليمانَ عليه السلام : إيّاكَ و كَثرَةَ النَّومِ باللَّيلِ ؛ فإنَّ كَثرَةَ النَّومِ باللَّيلِ تَدَعُ الرّجُلَ فَقيرا يَومَ القِيامَةِ .
 مادرِ سليمان بن داوود به سليمان عليه السلام گفت : از زياد خوابيدن در شب بپرهيز؛ زيرا پُر خوابى شب، انسان را در روز قيامت تهيدست مى گذارد.
امام على عليه السلام :
 مَن خافَ البَياتَ قَلَّ نَومُهُ .
 هر كه از شبيخون [مرگ ]بترسد، خوابش كم شود.
امام على عليه السلام : 
ما أنقَضَ النَّومَ لعَزائمِ اليَومِ ! .
چه بسيار خواب ها[ى شبانه ]كه تصميمات روز را برهم زده است.
امام على عليه السلام :
بِئسَ الغَريمُ النَّومُ ؛ يُفني قَصيرَ العُمرِ ، و يُفَوِّتُ كَثيرَ الأجرِ .
 بد طلبكارى است خواب، عمر كوتاه را به فنا مى دهد و پاداشى فراوان را از كف انسان مى برد.
امام على عليه السلام : 
مَن كَثُرَ في لَيلِهِ نَومُهُ فاتَهُ مِن العَمَلِ ما لا يَستَدرِكُهُ في يَومِهِ .
هركه خواب شبش زياد باشد، كارى را از دست دهد كه در روزش نتواند جبران كند.
امام باقر عليه السلام : 
 أيُّ عِبادِكَ أبغَضُ إلَيكَ ؟ قالَ : جِيفَةٌ باللَّيل ، بَطّالٌ بالنَّهارِ .
موسى عليه السلام [به خداوند متعال ]عرض كرد : كدام بنده ات نزد تو منفورتر است؟ فرمود : مردارِ شب و بي كارِ روز.
امام صادق عليه السلام ـ در سفارش به عبد اللّه بن جندب ـ فرمود : 
 
 يا بنَ جُندَبٍ ، أقِلَّ النَّومَ باللَّيلِ و الكَلامَ بالنَّهارِ ، فما في الجَسَدِ شَيءٌ أقَلَّ شُكرا مِن العَينِ و اللِّسانِ ؛ فإنَّ اُمَّ سُليمانَ قالَت لسُليمانَ عليه السلام : يا بُنيَّ إيّاكَ و النَّومَ ، فإنّهُ يُفقِرُكَ يَومَ يَحتاجُ النّاسُ إلى أعمالِهِم .
اى پسر جندب! شب كم بخواب و روز كم سخن بگو؛ زيرا در بدن آدمى عضوى كم سپاس تر از چشم و زبان نيست. مادر سليمان به سليمان عليه السلام گفت : فرزندم! از خواب بپرهيز؛ زيرا خواب [زياد] ، تو را در آن روزى كه مردم به اعمال خود نيازمندند، تهيدست مى گرداند.
امام صادق عليه السلام : 
إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ كَثرَةَ النَّومِ ، و كَثرَةَ الفَراغِ .
خداوند عزّ و جلّ از پر خوابى و بيكارىِ زياد، نفرت دارد.
مام صادق عليه السلام : 
 
 كَثرَةُ النَّومِ مَذهَبَةٌ للدِّينِ و الدُّنيا .
اپر خوابى، باعث از دست رفتن دين و دنياست.
امام كاظم عليه السلام :
 لا تُعَوِّدْ عَينَيكَ كَثرَةَ النَّومِ ؛ فإنّها أقَلُّ شَيءٍ في الجَسَدِ شُكرا .
 چشمانت را به پر خوابى عادت مده؛ زيرا چشم ها نا سپاس ترين عضو بدن هستند.
امام كاظم عليه السلام :
 إنّ اللّه َ جَلَّ و عَزَّ يُبغِضُ العَبدَ النَّوّامَ الفارِغَ 
 خداوند عزّ و جلّ ، از بنده پر خوابِ بي كار نفرت دارد.
امام عسكرى عليه السلام :
مَن أكثَرَ المَنامَ رأَى الأحلامَ .
 هر كه زياد بخوابد، خواب هاى پريشان بيند.

بالا رفتن ارواح به آسمان در وقت خواب

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به على عليه السلام ـ فرمود : 

يا عليُّ ، إن أرواحَ شِيعَتِكَ لَتَصعَدُ إلَى السَّماءِ في رُقادِهِم و وَفاتِهِم ، فتَنظُرُ المَلائكةُ إلَيها كَما يَنظُرُ النّاسُ إلَى الهِلالِ ؛ شَوقا إلَيهِم و لِما يَرَونَ مِن مَنزِلَتِهِم عِندَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ 
اى على! ارواح شيعيان تو، چه در خواب و چه موقع مرگ، به آسمان بالا مى رود و همان گونه كه مردم به هلال ماه مى نگرند، فرشتگان از شوقِ آنها و مشاهده منزلتشان نزد خداوند عزّ و جلّ ، به ايشان مى نگرند.
امام على عليه السلام : 
 لا يَنامُ المُسلمُ و هُو جُنُبٌ ، و لا يَنامُ إلاّ على طَهورٍ ، فإن لَم يَجِدِ الماءَ فلْيَتَيمَّمْ بالصَّعيدِ ؛ فإنَّ رُوحَ المُؤمنِ تَروحُ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ فَيَلقاها و يُبارِكُ علَيها ، فإن كانَ أجَلُها قَد حَضَرَ جَعَلَها في مَكنونِ رَحمَتِهِ ، و إن لَم يَكُن أجَلُها قَد حَضَرَ بَعَثَ بِها مَعَ اُمَنائهِ مِن مَلائكَتهِ فيَرُدُّوها في جَسَدِهِ .
مسلمان در حال جنابت نمى خوابد و جز با طهارت به خواب نمى رود؛ زيرا روح مؤمن به سوى خداوند عزّ و جلّ مى رود و خدا آن را مى پذيرد و بركتش مى دهد و چنانچه اجلش رسيده باشد، آن را در پناه رحمت خود قرار مى دهد و اگر هنوز اجلش نرسيده باشد، آن را به همراه فرشتگان امين خود مى فرستد و آن را به كالبدش بر مى گردانند.
امام باقر عليه السلام :
 و اللّه ِ، ما مِن عَبدٍ مِن شِيعَتِنا يَنامُ إلاّ أصعَدَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ رُوحَهُ إلَى السَّماءِ فيُبارِكُ علَيها ، فإن كانَ قَد أتى علَيها أجَلُها جَعَلَها في كُنوزِ رَحمَتِهِ ، و في رِياضِ جَنَّةٍ ، و في ظِلِّ عَرشِهِ ، و إن كانَ أجَلُها مُتَأخِّرا بَعَثَ بها مَعَ أمَنَتِهِ مِن المَلائكَةِ لِيَرُدّوها إلَى الجَسَدِ الّذي خَرَجَت مِنهُ لِتَسكُنَ فيهِ .
 به خدا سوگند، هيچ بنده اى از شيعيان ما نخوابد، مگر اينكه خداوند عزّ و جلّ روح او را به آسمان بالا برد و آن را بركت دهد. پس، اگر اجلش رسيده باشد، آن را در گنجينه هاى رحمت خود و در باغ هاى بهشت و در سايه عرش خويش قرار مى دهد و اگر اجلش بعداً باشد، آن را همراه دسته اى از فرشتگان امين خود مى فرستد تا به كالبدى كه از آن بيرون آمده است برگردانند و در آن آرام گيرد.

آداب خوابیدن

1 ـ پاكيزگى :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

لا يَبيتَنَّ أحَدُكُم و يَدُهُ غَمرَةٌ ، فإن فَعَلَ فأصابَهُ لَمَمٌ لِلشَّيطانِ فلا يَلُومَنَّ إلاّ نَفسَهُ .
هيچ يك از شما با دست هاى چرب [از غذا ]نخوابد. پس اگر چنين كرد و گزندى از شيطان به او رسيد كسى را جز خود سرزنش نكند.
 
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 اِغسِلوا صِبيانَكُم مِن الغَمرِ ؛ فإنّ الشّيطانَ يَشَمُّ الغَمرَ فيَفزَعُ الصَّبيُّ في رُقادِهِ ، و يَتَأذّى بها الكاتِبانِ .
 دست و صورت كودكان خود را از چربى هاى غذا و بوى گوشت بشوييد؛ زيرا شيطان بوى چربى و گوشت را مى بويد و كودك در خواب مى ترسد و دو فرشته موكّل وى از آن بو اذيّت مى شوند.

2 ـ طهارت :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن نامَ علَى الوُضوءِ إن أدرَكَهُ المَوتُ في لَيلِهِ فهُو عِندَ اللّه ِ شَهيدٌ 
هر كه با وضو بخوابد، اگر در آن شب مرگش در رسد نزد خداوند شهيد به شمار مى آيد.
 
امام صادق عليه السلام : 
 مَن تَطَهَّرَ ثُمّ أوى إلى فِراشِهِ باتَ و فِراشُهُ كمَسجِدِهِ .
هر كس طهارت (وضو) بگيرد و سپس به بسترش رود، در آن شب بستر او چون مسجدش باشد.
امام صادق عليه السلام :
مَن تَطَهَّرَ ثُمّ أوى إلى فِراشِهِ ، باتَ و فِراشُهُ كمَسجِدِهِ ، فإن ذَكرَ أنّهُ على غَيرِ وُضوءٍ فلْيَتَيمَّمْ مِن دِثارِهِ كائنا ما كانَ ، فإن فَعَلَ ذلكَ لَم يَزَلْ في الصَّلاةِ و ذِكرِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ .
 هركه طهارت بگيرد و سپس به بسترش رود، در آن شب بستر او به منزله مسجد اوست و اگر يادش آيد كه وضو ندارد، به همان لحاف خود، هرچه باشد، تيمم كند، كه اگر چنين كرد پيوسته در نماز و ذكر خداوند عزّ و جلّ باشد.
امام صادق عليه السلام ـ به نقل از پدرانش عليهم السلام ـ فرمود :
 قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يوما لأصحابِهِ : أيُّكُم يَصومُ الدَّهرَ ؟ فقالَ سلمانُ ـ رحمةُ اللّه ِ علَيهِ ـ : أنا يا رسولَ اللّه ِ ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : فأيُّكُم يُحيي اللَّيلَ ؟ قالَ سلمانُ : أنا يا رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله . قالَ : فأيُّكُم يَختِمُ القرآنَ في كُلِّ يَومٍ ؟ فقالَ سلمانُ : أنا يا رسولَ اللّه ِ ، فغَضِبَ بعضُ أصحابِهِ فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، إنَّ سلمانَ رجُلٌ مِن الفُرسِ يُريدُ أن يَفتَخِرَ علَينا ! قلتَ : أيُّكُم يَصومُ الدَّهرَ ؟ قالَ : أنا ، و هُو أكثَرَ أيّامِهِ يأكُلُ ، و قلتَ : أيُّكُم يُحيي اللَّيلَ ؟ فقالَ : أنا ، و هُو أكثَرَ لَيلِهِ نائمٌ ، و قلتَ : أيُّكُم يَختِمُ القرآنَ في كُلِّ يَومٍ ؟ فقالَ : أنا ، و هُو أكثرَ أيّامِهِ صامِتٌ !قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَهْ يا فُلانُ ، أنّى لكَ بمِثلِ لُقمانَ الحَكيمِ ، سَلْهُ فإنَّهُ يُنبِئُكَ ، فقالَ الرّجُلُ لسلمانَ : يا عبدَ اللّه ِ ، أ لَيسَ زَعَمتَ أنّكَ تَصومُ الدَّهرَ ؟! فقالَ : نَعَم ، فقالَ : رأيتُكَ في أكثَرِ نَهارِكَ تأكُلُ ! فقالَ : لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ ، إنّي أصومُ الثّلاثَةَ في الشَّهرِ . و قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : «مَنْ جاءَ بالحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أمْثالِها» .حديث و أصِلُ شَعبانَ بشَهرِ رَمَضانَ فذلكَ صَومُ الدَّهرِ ، فقالَ : أ لَيسَ زَعَمتَ أنّكَ تُحيي اللَّيلَ ؟ فقالَ : نَعَم ، فقالَ : إنّكَ أكثَرُ لَيلِكَ نائمٌ ! فقالَ : لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ ، و لكنّي سَمِعتُ حَبيبي رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ : مَن باتَ على طُهرٍ فكأنَّما أحيا اللَّيلَ ، فأنا أبِيتُ على طُهرٍ . فقالَ : أ لَيسَ زَعَمتَ أنّكَ تَختِمُ القرآنَ في كُلِّ يَومٍ ؟ قالَ : نَعَم ، قالَ : فأنتَ أكثَرُ أيّامِكَ صامِتٌ ! فقالَ : لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ ، و لكنّي سَمِعتُ حَبيبي رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ لِعَليٍّ عليه السلام : يا أبا الحَسَنِ، مَثَلُكَ في اُمَّتي مَثَلُ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أحَدٌ» ، فمَن قَرَأها مَرّةً فَقَد قَرَأ ثُلُثَ القرآنِ ، و مَن قَرَأها مَرَّتَينِ فَقد قَرأَ ثُلُثَيِ القرآنِ ، و مَن قَرَأها ثَلاثا فَقد خَتَمَ القرآنَ ، فمَن أحَبَّكَ بلِسانِهِ فقد كَمُلَ لَهُ ثُلُثُ الإيمانِ ، و مَن أحَبَّكَ بلِسانِهِ و قَلبِهِ فَقد كَمُلَ لَهُ ثُلُثا الإيمانِ ، و مَن أحَبَّك بلِسانِهِ و قَلبِهِ و نَصَرَكَ بيَدِهِ فَقدِ استَكمَلَ الإيمانَ . و الّذي بَعَثَني بالحَقِّ يا عليُّ لَو أحَبَّكَ أهلُ الأرضِ كمَحَبَّةِ أهلِ السّماءِ لَكَ ، لَما عُذِّبَ أحَدٌ بالنّارِ ، و أنا أقرأُ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أحَدٌ» في كُلِّ يَومٍ ثَلاثَ مَرّاتٍ ، فقامَ فكأنّهُ قد اُلقِمَ حَجَرا .
 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خطاب به اصحاب خود فرمود : كدام يك از شما هميشه روزه دار است؟ سلمان ـ رحمة اللّه عليه ـ عرض كرد: من اى رسول خدا. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: كدام يك از شما تمام شب را شب زنده دارى مى كند؟ سلمان عرض كرد: من اى رسول خدا. پيامبر فرمود: كدام يك از شما هر روز قرآن را دوره مى كند؟ سلمان عرض كرد: من اى رسول خدا در اين هنگام يكى از اصحاب پيامبر عصبانى شد و گفت: اى رسول خدا! سلمان مردى ايرانى است و مى خواهد برما فخر بفروشد. فرمودى: كدام يك از شما هميشه روزه دار است. گفت: من، در حالى كه بيشتر اوقات روزه ندارد، فرمودى: كدام يك از شما تمام شب را شب زنده دارى مى كند. او گفت: من، در صورتى كه بيشتر شب را در خواب است. فرمودى: كدام يك از شما هر روز قرآن را دوره مى كند. او گفت: من، در صورتى كه بيشتر روزها خاموش است رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خاموش اى فلان! تو كجا و شخصى چون لقمان حكيم كجا؟ از خودش بپرس جوابت را مى دهد. آن مرد به سلمان گفت: اى بنده خدا! آيا تو نگفتى كه هميشه روزه دارى؟ گفت: چرا. مرد گفت: اما من ديده ام كه بيشتر روزها غذا مى خورى؟ سلمان گفت: چنان نيست كه تو فكر كردى. من در ماه سه روز روزه مى گيرم و خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «هر كه يك نيكى آورد او را ده چندان باشد»، همچنين شعبان را به ماه رمضان وصل مى كنم و اين است روزه هميشگى. مرد گفت: آيا تو نگفتى كه تمام شب را شب زنده دارى مى كنى؟ سلمان گفت: چرا. مرد گفت: اما تو بيشتر شب را مى خوابى. سلمان گفت: چنان نيست كه تو مى پندارى. من از حبيبم رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد: هر كه شب را با طهارت بخوابد، چنان است كه شب زنده دارى كرده باشد و من هر شب را با طهارت به سر مى برم. مرد گفت: آيا تو نگفتى كه هر روز قرآن را ختم مى كنى؟ سلمان گفت: چرا. مرد گفت: اما تو بيشتر اوقات روزت را خاموش هستى. سلمان گفت: چنان نيست كه تو فكر مى كنى. من از حبيبم رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه به على عليه السلام مى فرمايد: اى ابا الحسن! حكايت تو در ميان امت من حكايت «قل هو اللّه احد» است كه هر كس يك بار آن را بخواند يك سوم قرآن را خوانده است و هر كس دوبار آن را بخواند دو سوم قرآن را خوانده است و هر كس سه بار بخواندش، قرآن را ختم كرده است و هر كس به زبانش تو را دوست بدارد يك سوم ايمانش كامل است و هر كس به زبان و دلش تو را دوست بدارد دو سوم ايمانش كامل است و هر كس به زبان و دلش تو را دوست بدارد و با دستش ياريت كند، ايمان را كامل ساخته است. اى على! سوگند به آنكه مرا به حق برانگيخت، اگر همان قدر كه آسمانيان تو را دوست دارند، زمينيان نيز دوستت مى داشتند، بى گمان احدى به آتش دوزخ عذاب نمى شد. من هر روز سه مرتبه «قل هو اللّه احد» را مى خوانم. آن مرد دهانش بسته شد و برخاست.

3 ـ قضاى حاجت كردن :

الخصال : امام على عليه السلام به فرزند خود حضرت حسن عليه السلام فرمود : 
 يا بُنَيَّ ، أ لا اُعَلِّمُكَ أربَعَ خِصالٍ تَستَغني بِها عَنِ الطِّبِّ ؟ فقالَ : بلى يا أميرَ المؤمنينَ . قالَ : لا تَجلِسْ علَى الطَّعامِ إلاّ و أنتَ جائعٌ ، و لا تَقُمْ عَنِ الطَّعامِ إلاّ و أنتَ تَشتَهيهِ ، و جَوِّدِ المَضغَ ، و إذا نِمتَ فاعرِضْ نَفسَكَ علَى الخَلاءِ ، فإذا استَعمَلتَ هذا استَغنَيتَ عَنِ الطِّبِّ .
فرزندم! آيا چهار كار به تو نياموزم كه با به كار بستن آنها از طبابت بى نياز شوى؟ عرض كرد: چرا، اى امير المؤمنين. فرمود: بر سفره غذا منشين مگر وقتى كه گرسنه باشى، هنوز اشتها دارى از خوردن دست بكش، غذا را خوب بجو و هرگاه خواستى بخوابى قضاى حاجت كن. اگر اينها را به كار بندى از طبابت بى نياز خواهى شد.

4 ـ رسيدگى به اعمال روز :

امام صادق عليه السلام : 
 إذا أوَيتَ إلى فِراشِكَ فانظُرْ ما سَلَكتَ في بَطنِكَ و ما كَسَبتَ في يَومِكَ ، و اذكُرْ أنّكَ مَيِّتٌ و أنَّ لكَ مَعادا .
هرگاه به بسترت رفتى بينديش كه در آن روز چه غذايى روانه شكم خود كرده اى و چه به دست آورده اى و به ياد آر كه خواهى مرد و معادى در پيش دارى.

5ـ قرائت قرآن و دعا در موقع خواب :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن قَرَأَ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أحَدٌ» حِينَ يأخُذُ مَضجَعَهُ ، غَفَرَ اللّه ُ عَزَّ و جَلَّ لَهُ ذُنوبَ خَمسينَ سَنَةً .
هر كس وقتى به بستر خود مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند گناهان پنجاه سال او را بيامرزد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن قَرأَ «ألْهاكُمُ التَّكاثُرُ» عِندَ مَنامِهِ وُقِيَ فِتنَةَ القَبرِ
 هر كس موقع خواب سوره «ألهاكم التكاثر» را بخواند از عذاب قبر محفوظ ماند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إذا آوى أحَدُكُم إلى فِراشِهِ ··· لِيَقُلْ : اللّهُمّ إن أمسَكتَ نَفسي في مَنامي فاغفِرْ لَها ، و إن أرسَلتَها فاحفَظْها بما تَحفَظُ بهِ عِبادَكَ الصّالِحينَ .
هرگاه فردى از شما به بسترش رفت··· بگويد: «اللهم إن امسكت نفسى فى منامى فاغفر لها، و ان ارسلتها فاحفظها بما تحفظ به عبادك الصالحين؛ خداوندا! اگر جان مرا در خواب گرفتى، آن را بيامرز و اگر [به پيكرم ]بازگرداندى آن را چنانكه بندگان صالح خود را حفظ مى كنى حفظ كن
امام على عليه السلام :
مَن قَرَأَ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أحَدٌ» حِينَ يأخُذُ مَضجَعَهُ ، وكَّلَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بهِ خَمسينَ ألفَ مَلَكٍ يَحرُسونَهُ لَيلَتَهُ 
 هر كس وقتى به بسترش مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند عزّ و جلّ پنجاه هزار فرشته بر او بگمارد تا در آن شب از وى پاسدارى كنند.
امام كاظم عليه السلام :
لَم يَقُلْ أحَدٌ قَطُّ إذا أرادَ أن يَنامَ : «إنَّ اللّه َ يُمْسِكُ السَّماواتِ و الأرْضَ أنْ تَزُولا وَ لَئنْ زَالَتا إنْ أمْسَكَهُما مِنْ أحَدٍ مِن بَعْدِهِ إنّهُ كانَ حَلِيما غَفُورا»  فيَسقُطُ علَيهِ البَيتُ .
 هرگاه كسى در هنگام خواب آيه «انّ اللّه يمسك السماوات و الارض أن تزولا و لئن زالتا ان أمسكهما من احد من بعده انّه كان حليماً غفوراً ؛ خداوند آسمان ها و زمين را از افتادن نگه مى دارد و اگر بيفتند، غير از خدا، هيچ كس آن ها را نگه نمى دارد. او بردبار با گذشت است» را بخواند هرگز خانه بر سرش خراب نشود.

6 ـ خوابيدن به پشت يا به دست راست :

امام على عليه السلام :
النَّومُ على أربَعَةِ أوجُهٍ : الأنبياءُ عليهم السلام تَنامُ على أقفِيَتِهِم مُستَلقِينَ و أعيُنُهُم لا تَنامُ مُتَوَقِّعَةً لِوَحيِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، و المُؤمنُ يَنامُ على يَمينهِ مُستَقبِلَ القِبلَةِ ، و المُلوكُ و أبناؤها تَنامُ على شَمائلها لِيَستَمرئوا ما يأكُلونَ ، و إبليسُ و إخوانُهُ و كُلُّ مَجنونٍ و ذو عاهَةٍ يَنامُ على وَجهِهِ مُنبَطِحا .
 خوابيدن چهار صورت دارد: پيامبران عليهم السلام به پشت دراز مى كشند و مى خوابند، اما چشمانشان بيدار و منتظر وحى خداوند عزّ و جلّ است. مؤمن به دست راست و رو به قبله مى خوابد. شاهان و شاه زادگان به دست چپ مى خوابند، تا غذايى را كه مى خورند به هضم رسانند و ابليس و برادران او و هر ديوانه و آفت زده اى دَمَر مى خوابند.
امام على عليه السلام : 
لا يَنامُ الرّجُلُ على وَجهِهِ ، و مَن رأيتُموهُ نائما على وَجهِهِ فأنبِهوهُ و لا تَدَعوهُ 
مرد نبايد دمر بخوابد. اگر ديديد كسى دمر خوابيده است، بيدارش كنيد و او را به آن حال نگذاريد.

7 ـ دعا در وقت بيدار شدن :

بحار الأنوار : 
 إنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله كانَ إذا آوى إلى فِراشِهِ قالَ : «باسمِكَ اللّهُمّ أمُوتُ و أحيا» ، و إذا استَيقَظَ قالَ : «الحَمدُ للّه ِ الّذي أحيانا بَعدَ ما أماتَنا و إلَيهِ النُّشورُ» .
پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه به بستر خود مى رفت، مى فرمود: «باسمك اللهم أموت و أحيا ؛ بار الها! به نام تو مى ميرم و زنده مى شوم» و هرگاه بيدار مى شد، مى فرمود: «الحمد للّه الذى احيانا بعد ما أماتنا و اليه النشور ؛ ستايش خدايى راست كه پس از آن كه ميراند، زنده كرد و به سوى اوست رستاخيز».
امام على عليه السلام :
إذا انتَبَهَ أحَدُكُم مِن نَومِهِ فلْيَقُلْ : «لا إلهَ إلاّ اللّه ُ الحَليمُ الكَريمُ الحَيُّ القَيّومُ و هُو على كُلِّ شيءٍ قَديرٌ ، سُبحانَ رَبِّ النَّبِيِّينَ و إلهِ المُرسَلينَ، و[سُبحانَ ]رَبِّ السَّماواتِ السَّبعِ و ما فيهِنَّ و رَبِّ الأرَضِينَ السَّبعِ و ما فيهِنَّ و رَبِّ العَرشِ العَظيمِ ، و الحَمدُ للّه ِ رَبِّ العالَمينَ»فإذا جَلَسَ مِن نَومهِ فلْيَقُلْ قَبلَ أن يَقومَ : «حَسبِيَ اللّه ُ ، حَسبِيَ الرَّبُّ مِن العِبادِ ، حَسبِيَ الّذي هُو حَسبي مُنذُ كُنتُ ، حَسبيَ اللّه ُ و نِعمَ الوَكيلُ»و إذا قامَ أحَدُكُم مِن اللَّيلِ فلْيَنظُرْ إلى أكنافِ السَّماءِ و لْيَقرَأْ : «إنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ و الأرضِ وَ اخْتِلَـافِ الَّيْلِ وَ النَّهَارِ لَأَيَـاتٍ لِأولِى الْأَلْبَـابِ * الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَـامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّمَـاوَاتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـذَا بَـاطِلاً سُبْحَـانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ * رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ مَا لِلظَّــالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ * رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِى لِلاْءِيمَـانِ أَنْ ءَامِنُوا بِرَبِّكُمْ فَـآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّـئاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ * رَبَّنَا وَ ءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَ لاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَـامَةِ إنّكَ لا تُخْلِفُ المِيعادَ» (آل عمران،190-194)
 هرگاه فردى از شما از خوابش بيدار شد، بگويد: «هيچ معبودى، جز خداى بردبار بزرگوار، زنده برپا دارنده نيست. و او بر هر چيزى تواناست. پاك است پروردگار پيامبران و معبود رسولان و [پاك است ]پروردگار آسمان هاى هفتگانه و هر آنچه در آنهاست و پروردگار زمين هاى هفتگانه و هر آنچه در آنهاست و پروردگار عرش با عظمت و ستايش براى خداى پروردگار جهانيان است»و هرگاه از خواب بيدار شد و نشست، پيش از آنكه برخيزد، بگويد: «خدا مرا كافى است، پروردگار، مرا از بندگان كافى است، مرا كافى است كسى كه مرا كافى است از زمانى كه بوده ام. خدا مرا كافى است و چه خوب حمايتگرى است»و هرگاه يكى از شما نيمه شب بيدار شد، به اطراف آسمان بنگرد و اين آيه را بخواند: «مسلما در آفرينش آسمان ها و زمين و در پى يكديگر آمدنِ شب و روز ، براى خردمندان ، نشانه هايى است . همانان كه خدا را ايستاده و نشسته ، و به پهلو آرميده ياد مى كنند ، و در آفرينش آسمان ها و زمين مى انديشند [كه] : پروردگارا! اينها را بيهوده نيافريده اى . منزّهى تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار . پروردگارا! هر كه را تو در آتش درآورى ، يقينا رسوايش كرده اى و براى ستمكاران ، ياورانى نيست . پروردگارا! ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى خواند كه : «به پروردگار خود ايمان آوريد» . پس ايمان آورديم . پروردگارا! گناهان ما را بيامرز و بدى هاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران . پروردگارا! آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده اى به ما عطا كن و ما را روز رستاخيز ، رسوا مكن ؛ زيرا تو خلف وعده نمى كنى».
میزان الحکمه، جلد دوازدهم
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث