فضيلت آب فرات و نوشيدن آن

باب سيزدهم فضيلت آب فرات و نوشيدن و غسل نمودن در آن‏، احادیث این باب که در ارتباط با نهر فرات و پاک بودن آب آن و از جمله نهرهای مومنان است را بیان می کنیم:

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عِيسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ:

پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد اللَّه و او از احمد بن محمّد بن عيسى و او از عيسى بن عبد اللَّه بن محمّد بن عمر بن على بن ابى طالب عليه السّلام و او از پدرش و اواز جدّش و او از حضرت على عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:

الْمَاءُ سَيِّدُ شَرَابِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ- وَ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ فِي الدُّنْيَا مِنَ الْجَنَّةِ 

آب سرور مايعات دنيا و آخرت مى ‏باشد و چهار نهر در دنيا هستند كه از بهشت مى ‏باشند و آنها عبارتند از:

الْفُرَاتُ وَ النِّيلُ وَ سَيْحَانُ وَ جَيْحَانُ الْفُرَاتُ الْمَاءُ وَ النِّيلُ الْعَسَلُ وَ سَيْحَانُ الْخَمْرُ وَ جَيْحَانُ اللَّبَنُ.

فرات، نيل، سيحان و جيحان. فرات آب بوده و نيل عسل و سيحان خمر و جيحان شير مى ‏باشند.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ هَارُونَ أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

سعد بن عبد اللَّه، از ابو جميله و او از سليمان بن هارون نقل كرده كه وى از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيد كه آن حضرت مى ‏فرمودند:

مَنْ شَرِبَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ حُنِّكَ بِهِ فَهُوَ مُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ.

كسى كه از آب فرات بنوشد و با آن تحنيك كند دوستدار ما خاندان خواهد بود.

حدیث سوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِي الْجَارُودِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

سعد بن عبد اللَّه به اسنادش از احمد بن محمّد، از عثمان بن عيسى، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام آن حضرت فرمودند:

لَوْ أَنَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ الْفُرَاتِ كَذَا وَ كَذَا مِيلًا لَذَهَبْنَا إِلَيْهِ وَ اسْتَشْفَيْنَا بِهِ.

اگر فاصله بين ما و بين فرات فلان و فلان مقدار ميل مى‏ بود همانا اين راه را طى مى‏ كرده و به آن آب خود را مى ‏رسانده و بواسطه‏ اش استشفاء مى ‏جستيم.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ هَارُونَ الْعِجْلِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

محمّد بن حسن بن احمد بن وليد، از محمّد بن حسن صفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن علىّ بن فضّال، از ثعلبة بن ميمون، از سليمان بن هارون عجلى، وى مى‏ گويد: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمود: 

‏ مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ الْفُرَاتِ إِلَّا أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ سَأَلَنِي كَمْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مَاءِ الْفُرَاتِ 

گمان نمى ‏كنم كسى با آب فرات تحنيك كند مگر آنكه دوست‏دار ما اهل بيت مى‏ باشد، سپس فرمود: فاصله بين تو و آب فرات چه مقدار مى‏ باشد؟

فَأَخْبَرْتُهُ فَقَالَ لَوْ كُنْتُ عِنْدَهُ لَأَحْبَبْتُ أَنْ آتِيَهُ طَرَفَيِ النَّهَارِ.

پس محضرش خبر داده و فاصله مزبور را بيان كردم. حضرت فرمودند: اگر من در اين فاصله مى ‏بودم دوست مى ‏داشتم دو طرف روز (صبح و غروب) به فرات بروم.

حدیث پنجم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ نَهِيكٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏

على بن حسين بن موسى از على بن ابراهيم بن هاشم از پدرش، از على بن حكم از سليمان بن نهيك، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده

فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- (وَآوَيْناهُما إِلى‏ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِينٍ‏)^[1] قَالَ الرَّبْوَةُ نَجَفُ الْكُوفَةِ وَ الْمَعِينُ الْفُرَاتُ.

كه‏ آن حضرت در ذيل فرموده خداوند عزّ و جلّ: «و آن دو را در سرزمين بلندى كه جاى زيست و [داراى‌] آب زلال بود جاى داديم.» فرمودند: مقصود از «ربوه» نجف كوفه و از «معين» فرات مى ‏باشد.

حدیث ششم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عِيسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ:

على بن حسين رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از عيسى بن عبد اللَّه بن محمّد بن عمر و او از پدرش از جدّ وى و او از حضرت على عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

الْفُرَاتُ سَيِّدُ الْمِيَاهِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

فرات در دنيا و آخرت سرور آب‏ها است‏.

حدیث هفتم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَكِيمِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ يَقُولُ

محمّد بن عبد اللَّه از پدرش عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از احمد بن ابى عبد اللَّه، از پدرش، از كسى كه براى او حديث گفته، از حنان بن سدير، از پدرش، از حكيم بن جبير، وى مى ‏گويد:از حضرت على بن الحسين عليهما السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

‏ إِنَّ مَلَكاً يَهْبِطُ كُلَّ لَيْلَةٍ مَعَهُ ثَلَاثُ مَثَاقِيلَ مِسْكٍ مِنْ مِسْكِ الْجَنَّةِ 

فرشته‏ اى در هر شب به زمين فرود مى ‏آيد در حالى كه با سه مثقال مشك از مشك‏ هاى بهشتى است

فَيَطْرَحُهَا فِي الْفُرَاتِ وَ مَا مِنْ نَهَرٍ فِي مَشْرِقٍ وَ لَا فِي مَغْرِبٍ [فِي شَرْقٍ وَ لَا غَرْبٍ‏] أَعْظَمُ بَرَكَةً مِنْهُ.

پس آن را در فرات مى ‏ريزد و هيچ نهرى در شرق و غرب نيست كه بركتش بيشتر از آن باشد.

حدیث هشتم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَيْهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

على بن محمّد بن قولويه، از احمد بن ادريس، از احمد بن محمّد بن عيسى، از ابن فضّال، از ابن ابى عمير، از حسين بن عثمان از كسى كه يادش نموده، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

تَقْطُرُ فِي الْفُرَاتِ كُلَّ يَوْمٍ قَطَرَاتٌ مِنَ الْجَنَّةِ.

هر روز در فرات قطراتى از بهشت مى ريزد.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ رَبِيعِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُسْلِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَيْمَانَ قَالَ:

محمّد بن حسن بن على بن مهزيار از پدرش، از جدّش على بن مهزيار از حسن بن سعيد، از على بن حكم، از ربيع بن محمّد مسلىّ، از عبد اللَّه بن سليمان، وى مى ‏گويد:

لَمَّا قَدِمَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الْكُوفَةَ فِي زَمَنِ أَبِي الْعَبَّاسِ فَجَاءَ عَلَى دَابَّتِهِ فِي ثِيَابِ سَفَرِهِ- حَتَّى وَقَفَ عَلَى جِسْرِ الْكُوفَةِ 

در زمان ابى العبّاس وقتى حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام به كوفه تشريف آوردند سوار مركب بوده در حالى كه لباس هاى سفر به تن داشتند، حضرت روى پل كوفه توقف فرموده

ثُمَّ قَالَ لِغُلَامِهِ اسْقِنِي فَأَخَذَ كُوزَ مَلَّاحٍ فَغَرَفَ لَهُ بِهِ فَأَسْقَاهُ فَشَرِبَ وَ الْمَاءُ يَسِيلُ مِنْ شِدْقَيْهِ وَ عَلَى لِحْيَتِهِ وَ ثِيَابِهِ

سپس به غلام فرمودند: به من آب بده. غلام كوزه كشتيبانى را گرفت و در آن آب ريخت و سپس به حضرت آب داد. آن جناب آب را نوشيدند در حالى كه آب از دو گوشه دهانشان جارى بود و بر محاسن شريف و لباس هاى آن حضرت مى‏ ريخت

 ثُمَّ اسْتَزَادَهُ فَزَادَهُ فَحَمِدَ اللَّهَ ثُمَّ قَالَ نَهَرُ مَاءٍ مَا أَعْظَمَ بَرَكَتَهُ أَمَا إِنَّهُ يَسْقُطُ فِيهِ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُ قَطَرَاتٍ مِنَ الْجَنَّةِ 

سپس دو باره آب طلبيدند و غلام به حضرتش آب داد حضرت حمد و ستايش حقتعالى به جاى آورده سپس فرمودند: فرات نهر آبى است و چقدر بركتش زياد مى ‏باشد در اين آب هر روز هفت قطره از بهشت مى ‏ريزد

أَمَا لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَا فِيهِ مِنَ الْبَرَكَةِ لَضَرَبُوا الْأَخْبِيَةَ عَلَى حَافَتَيْهِ أَمَا لَوْ لَا مَا يَدْخُلُهُ مِنَ الْخَاطِئِينَ مَا اغْتَمَسَ فِيهِ ذُو عَاهَةٍ إِلَّا بَرَأَ.

و اگر مردم به بركتى كه در اين آب هست واقف بودند مسلّما در اطراف آن خيمه مى‏زدند و از آن توشه برمى‏ داشتند.سپس حضرت فرمودند: اگر گناه‏كاران در آن داخل نشده بودند به طور قطع و جزم هر مريض و آفت‏ زده اى كه داخلش مى‏ شد و در آن فرو مى‏رفت مرضش بهبود مى‏ يافت و آفتش برطرف مى ‏گشت.

حدیث دهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَرَفَةَ عَنْ رِبْعِيٍّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن حسن بن على بن مهزيار از پدرش و او از جدّ وى يعنى على بن مهزيار و او از حسن بن سعيد و او از على بن حكم و او از عرفه و او از ربعى، وى مى ‏گويد:امام صادق عليه السّلام فرمودند:

شَاطِئُ وادي [الْوَادِي‏] الْأَيْمَنِ الَّذِي ذَكَرُهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ‏ هُوَ الْفُرَاتُ 

كنار وادى ايمن كه حق تعالى در قرآن فرموده همان فرات بوده

وَ الْبُقْعَةُ الْمُبَارَكَةُ هِيَ كَرْبَلَاءُ وَ الشَّجَرَةُ هِيَ مُحَمَّدٌ ص.

و مقصود از «بقعه مباركه» كربلا و از «شجره» وجود مقدّس حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى ‏باشد.

حدیث یازدهم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَخِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم از سعد بن عبد اللَّه و او از ابراهيم بن مهزيار و او از برادرش على بن مهزيار و او از ابن ابى عمير و او از حسين بن عثمان و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نموده ....و محمّد بن ابى حمزه از كسى كه يادش نموده و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:

مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ الْفُرَاتِ إِلَّا كَانَ لَنَا شِيعَةً

گمان نمى‏ كنم احدى به آب فرات تحنيك كند مگر آنكه شيعه و تابع ما خواهد شد.

قَالَ قَالَ ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ وَ لَا أَعْلَمُهُ ابْنَ سِنَانٍ إِلَّا وَ قَدْ رَوَاهُ لِي- وَ رَوَى ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ:

راوى مى ‏گويد: ابن ابى عمير گفته است اين روايت را ابن سنان برايم نقل نموده.و نيز ابن ابى عمير از برخى اصحاب نقل كرده كه گفته است‏

يَجْرِي فِي الْفُرَاتِ مِيزَابَانِ مِنَ الْجَنَّةِ.

دو ناودان از بهشت در آب فرات جارى مى ‏باشد.

حدیث دوازدهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ حَكِيمِ بْنِ جُبَيْرٍ الْأَسَدِيِّ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ع يَقُولُ

محمّد بن حسن از محمّد بن حسن صفّار، از عباس بن معروف، از على بن مهزيار، از محمّد بن اسماعيل، از حنان بن سدير از حكيم بن جبير اسدى، وى مى ‏گويد:از حضرت على بن الحسين عليهما السّلام شنيدم كه مى ‏فرمود:

‏ إِنَّ اللَّهَ يُهْبِطُ مَلَكاً كُلَّ لَيْلَةٍ مَعَهُ ثَلَاثُ مَثَاقِيلَ مِنْ مِسْكِ الْجَنَّةِ 

خداوند متعال در هر شب فرشته ‏اى نازل مى‏ كند كه با او سه مثال از مشك بهشتى است

فَيَطْرَحُهُ فِي فُرَاتِكُمْ هَذَا وَ مَا مِنْ نَهَرٍ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ لَا فِي غَرْبِهَا أَعْظَمَ بَرَكَةً مِنْهُ.

پس آن فرشته مشك را در فرات (همين فرات) مى ‏ريزد و هيچ نهرى در شرق و غرب زمين با بركت ‏تر از فرات نمى‏ باشد.

حدیث سیزدهم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ هَارُونَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

على بن حسين بن موسى بن بابويه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از ابن فضّال، از ثعلبه بن ميمون، از سليمان بن هارون، مى ‏گويد:حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ الْفُرَاتِ إِلَّا أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتَ.

گمان نمى‏ كنم احدى با آب فرات تحنيك كند مگر آنكه ما اهل بيت پيامبر را دوست مى ‏دارد.

حدیث چهاردهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ حَمَّادٍ الْكُوفِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَجَّالُ عَنْ غَالِبِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: ذَكَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الْفُرَاتَ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش، از احمد بن محمّد برقى از عبد الرحمن بن حمّاد كوفى، وى مى‏گويد: عبد اللَّه بن محمّد حجّال، از غالب بن عثمان و او از عقبة بن خالد نقل كرده، وى مى‏گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام نامى از فرات بردند سپس فرمودند:

 أَمَا إِنَّهُ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ع وَ مَا حُنِّكَ بِهِ أَحَدٌ إِلَّا أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ.

فرات در زمره شيعيان على عليه السّلام بوده و احدى با آن تحنيك نمى ‏كند مگر آنكه ما اهل بيت را دوست دارد.

حدیث پانزدهم

 حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَتِّيلٍ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْجَامُورَانِيِّ الرَّازِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

پدرم، از حسن بن متّيل، از عمران بن موسى، از عبد اللَّه جامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از سيف بن عميره، از صندل از هارون من خارجه، وى مى‏ گويد:حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

‏ مَا أَحَدٌ يَشْرَبُ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ يُحَنَّكُ بِهِ إِذَا وُلِدَ إِلَّا أَحَبَّنَا لِأَنَّ الْفُرَاتَ نَهَرٌ مُؤْمِنٌ.

احدى نيست كه هنگامى تولّد از آب فرات بنوشد و با آن تحنيك نمايد مگر آنكه ما را دوست مى‏ دارد زيرا فرات نهر مؤمن مى‏ باشد.

حدیث شانزدهم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم به اسنادش از حسن بن على بن ابى حمزه، از پدرش، ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام. نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

نَهْرَانِ مُؤْمِنَانِ وَ نَهْرَانِ كَافِرَانِ- نَهْرَانِ كَافِرَانِ نَهَرُ بَلْخٍ وَ دِجْلَةُ 

دو نهر مؤمن و دو نهر كافر مى‏ باشند. دو نهر كافر عبارتند از: نهر بلخ و نهر دجله.

وَ الْمُؤْمِنَانِ نِيلُ مِصْرَ وَ الْفُرَاتُ فَحَنِّكُوا أَوْلَادَكُمْ بِمَاءِ الْفُرَاتِ.

دو نهر مؤمن عبارتند از: رود نيل و رود فرات.پس فرزندانتان را، با آب فرات تحنيك نمائيد.