دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی
۱۹ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الحادي عشر فيما نذكره من زيادات دعوات في الليلة السابعة و يومها و فيه ما نختاره من عدة روايات في الدعوات، فصل فيما يختص باليوم السابع من دعاء غير متكرر، دعاء اليوم السابع من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می باشد، (اولین) دعای روز هفتم ماه رمضان:
اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي حِينَ يَسُوءُ ظَنِّي بِأَعْمَالِي وَ أَنْتَ أَمَلِي عِنْدَ انْقِطَاعِ الْحِيَلِ مِنِّي
خداوندا، تويى تكيه‌گاه من آن‌گاه كه گمان بد به اعمالم دارم و تويى آرزوى من آن‌گاه كه بيچاره مى‌گردم
وَ أَنْتَ رَجَائِي عِنْدَ تَضَايُقِ حُلُولِ الْبَلَاءِ عَلَيَّ وَ أَنْتَ عُدَّتِي فِي كُلِّ شَدِيدَةٍ نَزَلَتْ بِي
و تويى اميد من هنگامى كه بلا بر من وارد و تنگ مى‌شود و تويى اندوخته‌ى من در هر بلايى كه بر من فرو مى‌آيد
وَ فِي كُلِّ مُصِيبَةٍ دَخَلَتْ عَلَيَّ وَ فِي كُلِّ كُلْفَةٍ صَارَتْ عَلَيَّ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى وَ مُفَرِّجُ كُلِّ بَلْوَى
و در هر مصيبتى كه بر من وارد مى‌شود و در هر سختى كه بدان دچار مى‌شوم و تويى جايگاه تمام گله‌ها و گشاينده‌ى همه‌ى بلاها،
أَنْتَ لِكُلِّ عَظِيمَةٍ تُرْجَى وَ لِكُلِّ شَدِيدَةٍ تُدْعَى إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُرْتَجَى لِلْآخِرَةِ وَ الْأُولَى
در امور بزرگ به تو اميد بسته مى‌شود و براى هر سختى خوانده و براى [حوايج]دنيا و آخرت آرزو مى‌شوى.
اللَّهُمَّ مَا أَكْبَرَ هَمِّي إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ وَ أَطْوَلَ حُزْنِي إِنْ لَمْ تُخَلِّصْنِي وَ أَعْسَرَ [وَ أَعَزَّ] حَسَنَاتِي
خداوندا، چقدر ناراحتى‌ام بزرگ است اگر نگشايى و چقدر اندوهم طولانى است اگر از آن رهايم ندهى و چقدر نيكى‌هايم سخت [اندك]است
إِنْ لَمْ تُيَسِّرْهَا [تُوَفِّقْنِي] وَ أَخَفَّ مِيزَانِي إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ وَ أَزَلَّ لِسَانِي إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ
اگر آسان نكنى [موفق نگردانى]و چقدر ترازوى [اعمال]من سبك است اگر سنگين نگردانى و چقدر زبانم پرلغزش است اگر استوارش نكنى
وَ أَوْضَعَ جَدِّي إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِي أَنَا صَاحِبُ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ [الْكَثِيرِ] وَ الْجُرْمِ الْعَظِيمِ
و چقدر تلاش و عملم اندك است اگر لغزشم را ناديده نگيرى! من داراى گناه بزرگ [فراوان]و جرم سترگ هستم،
أَنَا الَّذِي بَلَغَتْ بِي سَوْأَتِي وَ كُشِفَ [كشف] قِنَاعِي وَ لَمْ يَكُنْ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ حِجَابٌ يُوَارِينِي مِنْكَ
من كسى هستم كه بدى‌ام به آخر رسيده و پرده‌ام برداشته شده و ميان من و تو پرده‌اى كه مرا از تو پوشيده دارد، نيست.
فَلَوْ عَاقَبْتَنِي عَلَى قَدْرِ جُرْمِي لَمَا فَرَّجْتَ عَنِّي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً
از اين‌رو، اگر به اندازه‌ى بزه‌ام كيفر دهى، هرگز به اندازه‌ى يك چشم برهم زدن گشايش در كارم نخواهى كرد.
اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِيلُ الَّذِي أَعْزَزْتَ وَ أَنَا الضَّعِيفُ الَّذِي قَوَّيْتَ
خدايا، من همان خوارى هستم كه سرافرازم نمودى و ناتوانى هستم که نيرو بخشيدى
وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِي سَتَرْتَ فَمَا شَكَرْتُ نِعْمَتَكَ وَ لَا أَدَّيْتُ حَقَّكَ وَ لَا تَرَكْتُ مَعْصِيَتَكَ
و اقراركننده‌اى هستم كه [گناهم را]پوشيدى، ولى من نه در برابر نعمتت سپاسگزارى كردم و نه حقت را ادا نمودم و نه از معصيتت دست كشيدم.
يَا كَاشِفَ كَرْبِ أَيُّوبَ وَ سَامِعَ صَوْتِ يُونُسَ الْمَكْرُوبِ وَ فَالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ وَ مُنْجِيَ (مُوسى وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ)[1]
اى برطرف‌كننده‌ى اندوه حضرت ايوب و شنونده‌ى صداى يونس اندوهگين و شكافنده‌ى دريا براى بنى اسرائيل و نجات‌دهنده‌ى حضرت موسى و همه‌ى همراهانش،
أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ يُسْراً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و در كار من گشايش و راه نجات و راحتى قرار دهى، به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
