دعای امام صادق (ع) در شب نیمه شعبان (اقبال الاعمال)
۰۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب التاسع فيما نذكره من فضل شهر شعبان و فوائده و كمال موائده و موارده و فيه فصول؛ فصل فيما نذكره من صلاة أربع ركعات أخرى في ليلة النصف من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل چهل و سوم، فصل نماز چهار ركعتى ديگر در شب نيمه‌ى شعبان، در ادامه یکی از دعاهای این شب را می خوانیم:
وَ ذَكَرَ الطِّرَازِيُّ بَعْدَ هَذِهِ الصَّلَاةِ وَ الدُّعَاءِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ وَ مِمَّا يُدْعَى بِهِ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ
در هر حال، «طرازى» بعد از نماز و دعاى گذشته، آورده است: يكى از دعاهاى اين شب عبارت است از:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُحْيِي الْمُمِيتُ
خداوندا، تو زنده و پاينده، بلندپايه و بزرگ، آفريدگار و پديدآورنده، زنده‌كننده و ميراننده،
الْبَدِيءُ الْبَدِيعُ لَكَ الْكَرَمُ وَ لَكَ الْفَضْلُ وَ لَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الْمَنُّ وَ لَكَ الْجُودُ
ايجادكننده و نوآفرين هستى و بزرگوارى و تفضل، ستايش و بخشش، جود
وَ لَكَ الْكَرَمُ وَ لَكَ الْأَمْرُ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ
و كرم و فرمان از آن تو است و تو تنهايى و شريكى براى تو وجود ندارد،
يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ (لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[1]
اى يگانه اى بى‌همتا اى بى‌نياز، اى خدايى كه نه كسى تو را زاده و نه تو كسى را زاده‌اى و هيچ‌كس همتاى تو نيست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست
وَ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي وَ اقْضِ دَيْنِي وَ وَسِّعْ عَلَيَّ رِزْقِي
و [مرا بيامرز و]بر من رحم آر و امور مهم مرا كفايت فرما و بدهى‌ام را ادا كن و روزى‌ام را گسترده گردان [و مرا بهره‌مند ساز]؛
وَ ارْزُقْنِي فَإِنَّكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ كُلَّ أَمْرٍ تَفْرُقُ وَ مَنْ تَشَاءُ مِنْ خَلْقِكَ تَرْزُقُ فَارْزُقْنِي (وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ)[2]
زيرا در اين شب تمام امور را فيصله مى‌دهى و هركس از آفريده‌هايت را كه بخواهى، روزى مى‌دهى، پس به من روزى ده و تو بهترين روزى رسان هستى؛
فَإِنَّكَ قُلْتَ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْقَائِلِينَ النَّاطِقِينَ (وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ)[3]
زيرا خود-كه بهترين گويندگان و زبان به سخن گشودگان هستى-فرموده‌اى: «از روزى افزون خدا درخواست كنيد.»
فَمِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ وَ إِيَّاكَ قَصَدْتُ وَ ابْنَ نَبِيِّكَ اعْتَمَدْتُ وَ لَكَ رَجَوْتُ فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
بنابراين، من از روزى افزون تو درخواست مى‌كنم و تنها آهنگ تو را كرده‌ام و بر پسر پيامبرت اعتماد نموده و به تو اميد دارم، اى مهربان‌ترين مهربانان.
[1]) سوره الاخلاص، آیه 3-4. [2]) سوره المائده، آیه 114 [3]) سوره النساء، آیه 32
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
