احیا در چهار شب از سال (مصباح المتهجد)

اَلْعَمَلُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ رَجَبٍ

رَوَى أَبُو اَلْبَخْتَرِيِّ وَهْبُ بْنُ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ:

روايت كرده است ابو البخترى وهب بن وهب از حضرت امام جعفر صادق از پدرش از جدش از حضرت امير المؤمنين عليه السلام:

كَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ يُفَرِّغَ نَفْسَهُ أَرْبَعَ لَيَالٍ فِي اَلسَّنَةِ وَ هِيَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْ رَجَبٍ وَ لَيْلَةَ اَلنِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ لَيْلَةَ اَلْفِطْرِ وَ لَيْلَةَ اَلنَّحْرِ .

«على-عليه السّلام-دوست داشت كه در طول سال در  چهار  شب، خود را از كارهاى ديگر فارغ ساخته و به خود بپردازد [و آن‌ها را احيا كند]. اين چهار  شب عبارت‌ اند از: شب اول ماه رجب، شب نيمه‌ ی شعبان، شب عيد فطر و شب عيد قربان.»