دعای امام علی (ع) در لیله المبیت (مفاتیح الجنان)

از جمله تعقیبات نماز صبح این دعا ذکر شده است:

أَصْبَحْتُ اللَّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمَامِكَ الْمَنِيعِ الَّذِي لاَ يُطَاوَلُ وَ لاَ يُحَاوَلُ‏

خدايا صبح كردم در حالى كه به رشته بلند و محكم (توحيد) تو چنگ زدم كه هيچ رشته از آن بلندتر و محكمتر نيست

مِنْ شَرِّ كُلِّ غَاشِمٍ وَ طَارِقٍ مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ مَا خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِكَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ‏

كه مرا حفظ كنى از شر هر ظالم و دزد رهزن و از شر مخلوقات ديگرى كه خلق فرموده‏ اى و از هر چه آفريده ‏اى ‏از گويا و خموش

فِي جُنَّةٍ مِنْ كُلِّ مَخُوفٍ بِلِبَاسٍ سَابِغَةٍ وَلاَءِ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ‏

كه ترسناك باشد مرا در پناهت حفظ كنى و در لباس زيباى محبت اهل بيت پيغمبرت مستور گردانى

مُحْتَجِباً مِنْ كُلِّ قَاصِدٍ لِي إِلَى أَذِيَّةٍ بِجِدَارٍ حَصِينٍ الْإِخْلاَصِ فِي الاِعْتِرَافِ بِحَقِّهِمْ وَ التَّمَسُّكِ بِحَبْلِهِمْ‏

و از هر ذى شرى كه قصد اذيت من كند به سنگر محكم اخلاص تو و اقرار بحقانيت اهل بيت و چنگ زدن برشته محبت اهل بيت در آمدم

مُوقِناً أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ وَ فِيهِمْ وَ بِهِمْ‏

در حالى كه يقين دارم كه حق از اهل بيت است و با آنها است و در دست آنها است و به آنها راه حق توان يافت

أُوَالِي مَنْ وَالَوْا وَ أُجَانِبُ مَنْ جَانَبُوا

هر كه را آنها دوست دارند دوست مى ‏دارم و از هر چه دورى جويند دورى مى ‏جويم

فَأَعِذْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَا أَتَّقِيهِ يَا عَظِيمُ حَجَزْتُ الْأَعَادِيَ عَنِّي بِبَدِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏

پس بار الها مرا از شر هر چه از آن مى ‏ترسم در پناه خود بدار اى خداى بزرگ من دفع دشمنانم را به يارى تو كه آفريننده آسمانها و زمينى مى ‏كنم

إِنَّا (جَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ‏) ^[1]

كه فرمودى ما سدى محكم در پيش رو و سدى از پشت سر آن دشمنان (اهل ايمان) قرار داديم و ما در آن سد آنها را احاطه كنيم كه هيچ نبينند

و اين دعا در هر صبح و شام خوانده مى ‏شود و آن دعاى امير المؤمنين عليه السلام است در ليلة المبيت‏

[1] ) سوره یس، آیه 9.