لزوم شناخت امام زمان (قسمت اول)

روايتى را شيعه و سنى از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل نموده‌اند و مورد قبول همگان است به‌طورى كه علامۀ امينى در الغدير(1)مى‌نويسد (. . . لَم يَختَلِفْ في ذٰلِكَ إثنانَ ولاٰ اَنّ أحداً خٰالَجَهُ في ذلكَ شَكٌّ) دو نفر مسلمان هم در اين حديث اختلاف ندارند و نسبت به صدور اين حديث از رسول خدا صلى الله عليه و آله احدى يافت نمى‌شود كه شك و شبهه‌اى داشته باشد و علامۀ امينى حدود ده كتاب از صحاح و مسانيد أهل سنت نام مى‌برد كه اين حديث را نقل نموده‌اند. متن حديث از اين قرار است:قال رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله:

 مَن مٰاتَ وَلَم يَعرِفْ اِمامَ زَمٰانِهِ مٰاتَ مِيتَةً جٰاهلّيةً. كسى كه بميرد و امام زمان خويش را نشناسد، مرگ او مرگ جاهليت است.

كلينى قدس سره محدث بزرگ جهان تشيع در اصول كافى(2) نيز چندين روايت نزديك به همين مضمون از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل نموده كه از جمله اين حديث استكه:

راوى از امام صادق عليه السلام سؤال مى‌كند  آيا اين روايت (من مات. . .) را پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده‌اند؟ حضرت فرمود:  بلى، عرض مى‌كند مراد از مرگ جاهليت چيست؟ يعنى مى‌ميرد در حالى‌كه امام خود را نشناخته و به او جاهل بوده؟ و يا به مرگ جاهليه جهلاء (همچون مردمى كه در زمان جاهليت به‌سر مى‌بردند و فاقد دين و شرف و انسانيت بودند) خواهد مرد؟حضرت فرمود: مراد از جاهليت كفر و نفاق و ضلال است.(3)

و علامۀ امينى در توضيح ذيل حديث يعنى (ميتة جاهلية) مى‌نويسد(4) (إنّما هِيَ شَّرُ ميٖتةٍ، ميٖتَةُ كُفْرٍ وَالِحادٍ) بدترين نوع مرگ است يعنى مردن در حال كفر و عناد و لجاج. مفاد اين روايت هر مسلمانى را ملزم مى‌كند تا مسألۀ امامت، مخصوصاً امام زمان خويش را پى‌گيرى كند و اگر آن امامى را كه بايد بشناسد و از او پيروى كند نشناخت و با حق آشنا نشد و از دنيا رفت، اسلام او مقبول نيست و هم چون افراد زمان جاهليت است كه اسلام نياوردند و در حال كفر و الحاد از دنيا رفتند.

منبع: دوازده گفتار درباره دوازدهمین حجت خدا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف , حسین اوسطی، ص29