شعر درباره افطاری دادن

آن بشیران نذیر خوش کلام

بر خلایق داده اند این خوش پیام

ایها الناس آنکه افطاری دهد

حق بر او در دو جهان یاری دهد

جمله ی افراد پرسیدند زود

قدرت افطار دادن گر نبود

چیست تکلیف ای رسول ای نور حق

چون که ما هستیم بر آن مستحق

باز با تاکید فرمود آن همام

بهر افطاری نمائید اهتمام

می کند بهر شما حق احتساب

حبه ی خرما دهید و جرعه آب

دادن افطار بر هر کس رواست

باعث آمرزش جرم و گناه است

بهر افطاری ثواب افزون تر است

از ثواب روزه داری هم سر است

در وصایایش نبی نیکنام

با علی فرمود کی فخر انام

شادمانی لازم است از بهر ناس

آنچه باشد زندگانی را اساس

دیدن یاران و افطاری بود

در سحر طاعات و بیداری بود.