شعر فصیح الزمان شیرازی درباره حضرت رقیه سلام الله علیها

بابا تو ز حال غمیده گواهی

هجران تو ام سوخته همچون پر کاهی

خوش آمده ای دیدن ما سوی خرابه 

این منزل ویران نبود لایق شاهی

از نور رخت گلخن ویران شده گلشن

آتشکده روشن شده از نیم نگاهی

صد شکر که افتاد گذارت بخرابه 

آسوده شده خاطرم از چشم براهی

جانم بلب آمد پدر از حسرت رویت 

در سینه نمانده است مرا ناله و آهی

یک پرسشی از غمزدگان کن ز سر مهر

شاهانه ز گلزار تو هستیم گیاهی

چون در پرتو شکوه  ز دشمن کنم امشب

از ضربت سیلی و ز بازوی سیاهی