داستانهای ائمه: امام صادق (ع): اسرار ما را فاش نکن

حفص تمّار حكايت كند:
در بحبوحه آن روزهائى كه مُعلّى بن خُنيس كه يكى از راويان حديث و از اصحاب امام جعفر صادق عليه السلام بود را به دار آويخته و كشته بودند، به محضر مبارك امام صادق عليه السلام شرف حضور يافتم.
حضرت فرمود: ما مُعلّى را به چيزى دستور داديم و او مخالفت كرد، سرپيچى از دستور، سبب قتل او گرديد. عرض كردم: ياابن رسول اللّه! آن سرّى كه او آشكار كرد، چه بود؟
حضرت فرمود: روزى او را غمگين و ناراحت ديدم، پرسيدم: تو را چه شده است، كه اين چنين غمگين مى باشى؟ مثل اين كه آرزوى ديدار خانواده و فرزندانت را دارى؟
مُعلّى پاسخ داد: بلى.
به او گفتم: جلو بيا؛ و همين كه او نزديك من آمد، دستى بر صورتش كشيدم و گفتم: هم اكنون كجائى و چه مى بينى؟ جواب داد: در خانه خود، كنار همسر و فرزندانم مى باشم. آن گاه من او را به حال خود رها كردم تا لحظاتى در كنار خانواده اش باشد، جائى كه حتّى از همسر خود نيز كامى برگرفت.
پس از آن، به او گفتم : جلو بيا؛ و چون جلو آمد، دستى بر صورتش كشيدم و گفتم: الآن كجا و در چه حالى هستى؟ گفت: در مدينه، در منزل شما و كنار شما مى باشم.
سپس به او گفتم: اى معلّى! ما داراى اين اسرار هستيم، هر كه اسرار ما را نگهدارى كند و مخفى دارد، خداوند دين و دنياى او را در امان دارد.
اى معلّى! موضوعى را كه امروز مشاهده كردى، فاش مگردان وگرنه موجب هلاكت خويش ، خواهى شد.
اى معلّى! متوجّه باش كتمان اسرار ما موجب عزّت و سعادت دنيا و آخرت مى باشد؛ و هر كه اسرار ما را افشاء نمايد، به وسيله آهن (يعنى شمشير و تير) و يا در زندان نابود خواهد شد.
بعد از آن حضرت فرمود: و چون معلّى بن خُنيس نسبت به سخنان من بى اهمّيت بود و اسرار ما را براى مخالفين بازگو كرد، همين بى توجّهيش ‍ موجب هلاكتش گرديد.(1)

1-اختصاص شيخ مفيد: ص 321، رجال كشّى : ص 240، بحارالا نوار: ج 47، ص 87، ح 91، مستدرك الوسائل : ج 12، ص 297، ح 23.

منبع:

چهل داستان وچهل حدیث از امام جعفر صادق علیه السلام ، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی