دوران شیرخوارگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

رسول خدا (ص) متولد گردید و بزرگترین پیمبران الهی پا به عرصۀ وجود نهاد، خبر ولادت این نوزاد مبارک به گوش جدّ بزرگوارش عبدالمطلب رسید و او خود را برای دیدار مولود جدید به خانۀ آمنه رسانید.

عبدالمطلب که میان فرزندانش عبدالله را بیش از دیگران دوست می داشت و با مرگ او دچار اندوه فراوانی گردیده بود با دیدن فرزند عبدالله چهره اش باز و دیدگانش روشن گردید، و فروغ تازه ای در چشمان وی پدیدار گشت.

آمنه داستان ولادت نوزاد و شگفتی هایی را که در وقت تولد مشاهده کرده بود برای عبدالمطلب نقل کرد، و با شنیدن سخنان امنه ساعت به ساعت چهرۀ عبدالمطلب بازتر و خوشحال تر می گردید.

مراسم نامگذاری

و در اینکه مراسم نامگذاری آن حضرت و همچنین انتخاب نام «محمد» برای آن بزرگوار را چگونه و چه کسی انجام داد در تواریخ اختلاف است و بیشتر گویند: این نام را خود عبدالطملب برای او انتخاب نمود و چون از وی پرسیدند: چرا این نام را برای مولود خود انتخاب کردی با اینکه چنین نامی در میان اسامی پدرانت سابقه نداشته؟در جواب گفت:

می خواستم در آسمان پیش خداوند و در زمین نزد مردم محمود و ستوده باشد.

برخی هم گویند: مادرش آمنه در خواب مأمور شد تا این نام را روی فرزند خود بگذارد.

و در نقلی هم آمده که مراسم نامگذاری را در روز هفتم ولادت، عبدالمطلب انجام داد و در همان روز عبدالمطلب شتری را ذبح کرد و بزرگان قریش را اطعام نمود.

دوران شیرخوارگی

و به هر صورت عبدالمطلب از ولادت نوزاد جدید بسیار خورسند گردید و او را برداشته به درون کعبه آورد و مراسم شکرگزاری را به جای آورد و سپس در صدد برامد تا دایه ای برای شیر دادن وی فراهم کند، و بدین منظور چندی آن حضرت را به ثوبیه - که آزاد کردۀ ابولهب بود - سپردند و او نیز نوزادی به نام مسروح داشت که رسول خدا (ص) را از شیر وی شیر داد و پیش از آن نیز حمزه عموی رسول خدا را شیر داده بود و از این رو حمزه برادر رضاعی آن حضرت نیز محسوب می شد.

و این ثوبیه اباسلمه شوهر ام حبیبه را نیز شیر داده بود و او نیز برادر رضاعی حضرت محسوب می شد و رسول خدا (ص) تا این زن زنده بود احترام او را رعایت می کرد و از او به نیکی یاد می فرمود و با اینکه چند روزی بیشتر آن حضرت را شیر نداده بود پیوسته تا زنده بود مورد لطف و نوازش قرار می داد و چون در سال هفتم هچری از دنیا رفت رسول خدا در جستجوی فرزندش مسروح برآمد تا وی را نیز مورد محبت قرار دهد ولی به آن حضرت خبر دادند که مسروح پیش از مادرش از دنیا رفته است.

و برخی معتقدند که روزهای نخست، مادرش امنه آن حضرت را شیر می داد و چون مدتی گذشت ثوبیه او را شیر داد و به هر صورت دوران شیر دادن ثوبیه بدان حضرت چند روزی بیشتر طول نکشید و سپس حلیمۀ سعدیه دختر ابو ذؤیب که کنیه اش «امّ کبشه» و از قبیلۀ بنی سعد بود آن حضرت را شیر داد و به دایگی او مشغول گردید.

دوران شیرخوارگی پیامبر در خطبه قاصعه

در كتاب شريف نهج البلاغه در خطبة قاصعه اميرالمؤمنين ( ع ) فرموده است :

« از روزي كه پيغمبر ( ص ) از شير گرفته شد خداي تعالي بزرگترين فرشتة خود را همنشين او گردانيد كه در شب و روز او را به سوي راه بزرگواري و اخلاقهاي نيكوي جهان وادار كند و ببرد ... » (1)

(1) خطبه 192 نهج البلاغه که به خطبه «قاصعه»نامیده شده است؛(اين خطبه را «قاصعه» يعنى تحقير كننده ناميدند كه در آن ارزش هاى جاهلى را كوچك و خوار شمرد و از طولانى ‏ترين سخنرانى ‏هاى امام است كه در سال 40 هجرى در حاليكه سوار بر اسب بود ايراد فرمود)

منبع:

سید هاشم محلاتی، زندگانی حضرت محمد (ص)، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1384، ص 58-60