حکمت 2-260 نهج البلاغه: مهارت در سخنوری
۰۱ مهر ۱۳۹۶ 0 معارفترجمه محمد دشتی
2- و في حديثه (علیه السلام): هَذَا الْخَطِيبُ الشَّحْشَحُ.
[قال الرضی: يريد الماهر بالخطبة الماضي فيها و كل ماض في كلام أو سير فهو شحشح، و الشحشح في غير هذا الموضع البخيل الممسك].
سخنورى:
2- روايتى ديگر از امام: اين سخنران، زبردست ماهرى است.
(سید رضی: «شحشح» يعنى مهارت دارد، به كسى كه خوب حرف مى زند يا خوب راه مى رود گويند، ولى در موارد ديگر «شحشح» يعنى فردى بخيل).