تهمت در احادیث

تهمت

امام صادق عليه السلام :

إذا اتَّهَمَ المؤمنُ أخاهُ انْماثَ الإيمانُ مِن قلبِهِ كما يَنْماثُ المِلحُ في الماءِ .
هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ايمان در قلب او آب مى شود همچنان كه نمك در آب حل مى شود.

( الكافي : 2/361/1 )

امام صادق عليه السلام :

مَنِ اتَّهمَ أخاهُ في دِينِهِ فلا حُرمَةَ بَينَهُما .
هر كس به برادر دينى خود تهمت زند حرمتى ميان آن دو به جا نمى ماند.

( الكافي : 2/361/2 )

نهى از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أولى النّاسِ بالتُّهْمةِ مَن جالَسَ أهلَ التُّهْمةِ .
سزاوارترينِ مردم به تهمت كسى است كه با متّهمان و افراد مظنون همنشينى كند.

( الأمالي للصدوق : 73/41 )

امام على عليه السلام :

إيّاكَ و مَواطِنَ التُّهْمةِ و المجلسَ المَظْنونَ بهِ السّوءُ ، فإنَّ قَرينَ السُّوءِ يَغُرُّ جَلِيسَهُ .
از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز و مجالسى كه گمان بد به آنها برده مى شود بپرهيز؛ زيرا دوست بد همنشين خود را مى فريبد.

( بحار الأنوار : 75/90/2 )

امام على عليه السلام :

مَن وَقَفَ نَفسَهُ مَوقِفَ التُّهْمةِ فلا يلُومَنَّ مَن أساءَ بهِ الظّنَّ .
كسى كه خود را در معرض تهمت قرار دهد نبايد كسى را كه به او گمان بد مى برد سرزنش كند.

( بحار الأنوار : 75/90/4 )

امام على عليه السلام :

مَن دَخلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ .
هر كه به جاهاى بد رفت و آمد كند، مورد بدگمانى و تهمت واقع مى شود.

( بحار الأنوار : 75/91/8 )

منبع:میزان الحکمه جلد دوم

4.وسائل الشيعة : ۸/۶۰۷/۷ .