امام حسین و قرآن : نامه اعمال

آيا تو نبودى كه حجر بن عدى و دوستان او را كشتى؟ آن گروه اهلِ عبادت، كه زير بار ظلم نمى ‏رفتند و از آن نهى مى‏ كردند و با بدعت‏ها مبارزه مى‏ كردند و در راه خدا از ملامتِ هيچ ملامت‏كننده‏اى نمى‏ هراسيدند؟

آيا تو نبودى كه عمرو بن حمق، هم‏نشين رسول ‏اللَّه، آن عبد صالحى كه عبادت، او را فرسوده ساخته، بدنش را نحيف و رنگش را زرد كرده بود، كشتى؟ بعد از آن‏كه به او امان‏ نامه دادى كه اگر به پرنده‏ اى مى ‏دادى، از قله كوه به سوى تو مى ‏آمد؟

آيا تو نبودى كه حضرمى‏ ها را كشتى و بسيارى از آنان را بى هيچ جرمى، جز اين كه فضايل ما را ذكر مى ‏كردند، به قتل رسانيدى؟ پس اى معاويه! بشارت باد تو را به اين كه قصاص در پيش دارى و به حساب پروردگار يقين داشته باش. و بدان كه براى خداوند، كتابى است كه هيچ عملى را، چه كوچك و چه بزرگ، فروگذار نمى ‏كند و همه را ثبت و ضبط خواهد كرد. «بحارالانوار، ج 44، ص 212- 214»