امام حسین و قرآن : روشنگرى در پرتو آيات قرآن
۲۲ بهمن ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامقلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی علیه السلام چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم
«... وَما الحَياةُ الدُّنْيا إِلّا مَتاعُ الغُرُورِ». «آل عمران/185»
... و زندگى دنيا جز مايه فريب نيست.
از سخنان گهربار امام حسين عليه السلام در روز عاشورا اين خطبه شريف است:
الحمدللَّه الذى خلق الدنيا فجعلها دارفنا و زوال متصرفة باهلها حالًا بعد حال فالغرور من غرّته و الشقى من فتنه فلاتغرّنكم الحياة الدنيا و لايغرّنكم باللَّه الغرور. و منها فنعم الرب ربّنا و بئس العباد انتم اقررتم بالطاعة و آمنتم بالرسول محمد صلى الله عليه و آله ثمّ انتم رجعتم الى ذريّته و عترته تريدون قتلهم لقد استحوذ عليهم الشيطان فانساكم ذكر اللَّه العظيم فتباً لكم و لما تريدون انا للَّه و انا اليه راجعون هولاء قوم كفروا بعد ايمانهم فبعداً للقوم الظالمين. «مناقب آل ابىطالب، ج 3، ص 249» حمد و ستايش از آن خداوندى است كه دنيا را آفريد و آن را خانه نيستى و زوال قرار داد، خانهاى كه اهل خود را پيوسته در معرض تصرف و تغيير قرار مىدهد و اين كار را در هر حالى پس از حال ديگر انجام مىدهد. پس فريب خورده كسى است كه دنيا او را فريب دهد و بدبخت و بيچاره، او است كه دنيا او را مفتون و دلداده خود بسازد. پس اين زندگى دنيا شما را مغرور نسازد و شيطان شما را درباره پروردگار نفريبد.
از جمله هاى اين خطبه، اين است: پس چه خوب پروردگارى است پروردگار ما و چه بد بندگانى هستيد شما كه به زبان، به طاعت اقرار كرديد و به پيامبر، محمد صلى الله عليه و آله ايمان آورديد؛ آنگاه در برابر ذريه و عترتش قرار گرفتيد و تصميم قتل آنان را گرفتيد در حقيقت، شيطان بر شما غالب گرديده، ياد خداى بزرگ را از قلب شما برده است.پس هلاكت بر شما و بر آنچه اراده داريد. ما براى خداييم و به سوى او بازگشت مى كنيم. اينان مردمى هستند كه بعد از ايمانشان، به كفر روى آوردند. پس دورى از رحمت الهى براى مردمان ستمكار باد.
آن حضرت، در آغاز اين خطابه، آن مردم نابكار را از فريب خوردن به دنيا و زندگى زودگذر مادى، برحذر مى دارد و از اينكه شيطانِ فريبكار، آنان را درباره خدا فريب دهد و مقام والاى او را ناديده بگيرند، هشدار مى دهد و در اين باره، به آيه قرآن استناد كرده كه مى فرمايد:
«يا أَيُّها النّاسُ ... إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الحَياةُ الدُّنْيا وَلا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الغَرُورُ».
منبع:امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
