امام حسین و قرآن : فراموشى ياد خدا، عامل هر بدبختى
۰۴ اسفند ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامقلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی علیه السلام چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم
قرآن کریم می فرماید:
«إِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ ...». «مجادله/19»
شيطان بر آنان چيره شده، خدا را از يادشان برده است ....
در تاريخ بيان شده است كه امام حسين عليه السلام در ساعات آخر عمر مبارك خويش، بازديدهايى از خيمه هاى اصحاب و بانوان داشت و نيز به خيمه فرزند عزيز خود، امام زين العابدين عليه السلام آمد تا حال او را از نزديك بپرسد كه ايشان در آن هنگام، بيمار بود و حضرت زينب عليها السلام از او پرستارى مىكرد. امام على بن الحسين به عمه مكرم خود، حضرت زينب تكيه داده، نشست تا با پدر بزرگوار خود گفتوگو كند. امام حسين از وضع بيمارى ايشان پرسيد و او خداى را حمد و ستايش كرد. آنگاه به پدر بزرگوار خود عرض كرد: «امروز كار شما با اين منافقان به كجا رسيد؟». امام حسين عليه السلام در پاسخ فرمود:
«يا ولدى! قد استحوذ عليهم الشيطان فانساهم ذكر اللَّه»؛
يعنى اى فرزندم! شيطان بر آنان غلبه يافت و خدا را از ياد آنان برد. ديگر نه از خدا ترس دارند و نه به ياد اويند».
آنگاه فرمود:
«جنگ بين ما و آنان چنان در گرفت كه خون از ما و آنان بر زمين جارى گرديد». «موسوعة كلمات الامام الحسين، ص 485»
امام حسين عليه السلام مىتوانست در مقام بيان و شرح اوضاع و احوال و نيز انحراف مردم و بدىهاى آنان بگويد: اينان مردمى بى توجهند، گروهى بد و ناپاكند، جماعتى ستم پيشه اند، فريب دستگاه آلاميه را خوردهاند، از قتل و آدمكشى باك ندارند و ...؛ اما به جاى چنين جملههايى به قرائت اين آيه كريمه قرآن اكتفا كرد كه مىفرمايد:
«إِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ».
اين جمله جامع و پرمحتوا، همه مطالب را دربردارد؛ زيرا منشأ همه بدى ها، كجروى ها، قتلها، غارتها و ستمها فراموش كردن خداوند است. انسانى كه خدا را از ياد برد، محكوم به سقوط حتمى است و خطر چنين انسانى، بزرگ و وصف و بيانناپذير است.
لشكر دشمنان امام عليه السلام در كربلا، كه بزرگترين فاجعه دردناك عالم هستى را به وجود آورد و بزرگترين مظاهر ستم و قساوت و بىرحمى را از خود نشان داد، خدا را فراموش كرده بود و در دل آنان، چيزى به نام «ياد خدا» نبود، بلكه شيطان بر دل آنان چيره شده بود.
منبع: امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
