امام حسین و قرآن: هشدارى مرگبار به همه ستمگران
۰۴ اسفند ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامقلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی علیه السلام چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم
قرآن می فرماید:
«... وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَىَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ». «شعرا/227»
آنان كه ستم كردند، به زودى خواهند دانست كه به سوى چه جايگاه بدى باز خواهند گشت.
اين آيه كريمه، از آيه هاى تهديد كننده است و تهديد آن، بسيار شديد است؛ زيرا حرف «سين» در آغاز آن، بر نزديك بودن دلالت دارد و اينكه ظالمان بايد منتظر باشند كه به زودى به عاقبت بدى دچار خواهند شد. نيز از اشخاص تهديد شده، با عبارت «الَّذِينَ ظَلَمُوا» ياد كرده است كه خود، يادآور بدى آنان و عاقبت شوم آن ظالمان است و جمله «أَىَّ مُنْقَلَبٍ ...» با ابهامى كه افاده مىكند، سخت هولانگيز و هراس آور است.
زمخشرى مىگويد:
سلف صالح، همواره با اين آيه، همديگر را وعظ و اندرز داده، انذار مى كردند و شدت و سختى آن را يادآور مىشدند ... بار خدايا! ما را از كسانى قرار ده كه اين آيه را همواره جلو چشمان خود قرار داده اند. «كشاف، ج 3، ص 345»
آيا زمخشرى آگاه است كه يكى از كسانى كه ظالمان را با اين آيه كريمه تهديد كرده اند، حضرت سيدالشهدا، حسين بن على عليهما السلام است؟ تهديدى كه آن حضرت با اين آيه كرد، در حالى مخصوص و شرايطى ويژه بود كه مصداق بارز و آشكار ظلم آن ظالمان را هم نشان مى داد؛ زيرا اگر ديگران در حال سلامت، اين آيه را تلاوت و با آن، كسى را موعظه يا ظالمى را تهديد مىكردند، ولى امام حسين عليه السلام زمانى اين آيه را خواند و تهديد كرد كه سر از بدن مطهرش جدا كرده بودند و سر بى تن او از بالاى نيزه، اين آيه را تلاوت مى كرد و عملًا ظلم ظالمان را نشان مىداد و جنايتهاى بىنظير آنان را ترسيم مىفرمود. از اين رو، خواندن اين آيه كريمه، در چنين شرايط و احوالى، تهديدى شكننده و كوبنده داشت.
دميرى در كتاب خود، چهار نفر را اسم مىبرد كه در گاهواره سخن گفتند. پس از آن مىگويد: و چهار نفر، بعد از مرگ، سخن گفتند:
1. يحيى بن زكرّيا هنگامى كه سر مبارك او را از بدن جدا كردند.
2. حبيب نجّار كه پس از مرگ مىگفت: «يا لَيْتَ قَوْمِى يَعْلَمُونَ»؛ «یس/26»اى كاش قوم من مىدانستند كه من به چه مقامى دست يافتهام!
3. جعفر طيّار (برادر مكرّم اميرالمؤمنين عليه السلام) پس از شهادت، اين آيه را تلاوت مىكرد: «وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً». «آل عمران/169»گمان نبريد آنانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند.
4. حسين بن على عليه السلام پس از شهادت، اين آيه را تلاوت مىكرد: «وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَىَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ». «شعرا/227»
ابن شهر آشوب مىگويد: «نقل شده است كه از سر مطهر امام حسين عليه السلام شنيده شد كه اين آيه را تلاوت مىكرد. اين مطلب را، هم دانشمندان شيعه، مانند ابنشهر آشوب مازندرانى و هم دانشمندان اهل سنت، مانند دميرى نقل كرده اند.
سرانجام، در اين شرايط، كه زمامداران خيره سر و نيز حاكمان و واليان مزدور، در شهادت امام حسين و ياران باوفاى او شادى مىكردند و سعى داشتند خود را در فجايعى كه به بار آورده بودند، معذور بدارند، زمينه ايجاب مىكرد كه به نوعى، تهديد شده، تازيانه سرزنش و تهديد بر سر آنان فرود بيايد.
نيز آن مردم نادان و گمراه، كه به دعوت يزيد تبهكار و ابن زياد ملحد و از خدا بىخبر، به صورت لشكرهاى منسجم و نظاميان مسلح، در كربلا حضور يافته، به كشتن فرزندان رسولاللَّه دست زدند و در اين راه و براى رسيدن به ماديات زودگذر دنيا، دلخراشترين و فجيعترين اقدامات و برنامهها را انجام دادند و پس از آن هم شادى مىكردند، جا داشت كه تازيانه تهديد آتشينى بر سر آنان فرود بيايد. ازاينرو، امام حسين عليه السلام از ميان آيه هاى قرآن، اين آيه صاعقه آسا را انتخاب كرد و در بالاى نيزه تلاوت فرمود و بدين ترتيب، اعلان كرد كه آماده عذاب دردناك الهى و دست انتقام الهى باشيد. «مناقب آل ابىطالب، ج 4، ص 61»
امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
