حجاب و عفاف‏

حجاب و عفاف در بیانات آية الله العظمی مظاهری

بدحجابى و بى‌‏حجابى گناه اجتماعى بزرگى است كه بايد نسبت به خطرات آن توجّه جدّى شود. چادر، يك حجاب مذهبى و ملى است و زن مسلمان نبايد اين حجاب را از دست بدهد كه خسارات فراوانى دارد.
مهم‏تر اين‏كه قرآن كريم از زنان مؤمن و عفيف، انتظار دارد كه چادر داشته باشند و آن را نشانه شخصيت زن مى‏‌داند:
«يا أَيهَا النَّبِى قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ‏ یُدْنينَ عَلَيهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَينَ‏ وَ كانَ اللهُ غَفُوراً رَحيماً» (احزاب، 59).
اى پيامبر، زنان و دختران خويش و زنان مؤمنان را بگو: چادرهاى خود را بر خويشتن فروتر گيرند. اين نزديك‏تر است به آن كه شناخته شوند و آزارشان ندهند و خدا آمرزنده مهربان است.
حجاب و عفاف در تعاليم دينى از اهميّت والايى برخوردار است. كمرنگ شدن يا تبديل به ضدّ ارزش شدن اين دو ارزش معنوى، خسارات فراوانى دارد و توبه همگانى را واجب می‌سازد.
مردان مؤمن و غيرتمند نيز نسبت به پوشش خود و حفظ حجاب و شئونات اخلاقىِ زن و فرزندان خويش، وظيفه دارند، و بايد اعضاى خانواده را از رفت و آمد با نامحرم و مبادرت به امورى كه به فساد و يا بى‏‌عفّتى آنان منجر مى‏‌گردد، با ملاطفت و همراه با بيان استدلال، منع نمايند.

منبع:
مشق عشق، از بیانات آیت الله العظمی حسین مظاهری