نماز شب

نماز شب‏ در بیان آیة الله العظمی مظاهری

امام حسن عسكرى (علیه السلام) مى‏ فرمايند:
«إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا يُدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّيْل»
رسيدن به خداوند عزيز، سفرى است كه جز با شب زنده ‏دارى به دست نمی آید.1
بنابراين فرمايش، بدون شك هيچ‏كس نمى ‏تواند بدون تهجّد و نماز شب، مسير حركت به سوى خدا را بپيمايد. اهميّت نافله شب چنان است كه ائمّه ‏طاهرين (علیهم السلام) در برخى روايات فرموده ‏اند: اگر كسى موفّق به خواندن نماز شب نشد، شايسته است قضاى آن را به‏ جا آورد. همين توجّه به نماز شب و مداومت بر خواندن و اصرار بر قضاى آن، موجب كسب توفيق دائمى براى انجام نافله شب در وقت فضيلت آن مى ‏شود.
يكى از علماى بزرگ كه رحمت خدا بر او باد، به من مى‏ فرمود: خدمت امام زمان «ارواحنا فداه» رسيدم و آن حضرت فرمودند: «ننگ است براى طلبه كه نماز شب نخواند و عيب است براى شيعه كه نماز شب نخواند.»
اساتيد بزرگوار اخلاق و بزرگان علما نيز، همواره شاگردان خود را به مداومت بر نماز شب، سفارش و ترغيب مى‏ كرده ‏اند.
استاد عظيم الشأن ما علّامه طباطبائى (رحمه الله) مى‏ فرمودند: در مدرسه ايستاده بودم كه متوجّه شدم كسى‏ دست خود را روى شانه من گذاشت. برگشتم، مرحوم آيت ‏الله آقاى قاضى (رحمه الله) را ديدم. ايشان فرمودند: فرزندم، اگر دنيا مى‏ خواهى نماز شب، اگر آخرت مى‏ خواهى نماز شب، اگر هم دنيا و هم آخرت را مى ‏خواهى، نماز شب.
____________________
پی نوشت:
1. بحار الانوار، ج 75 ص 380.

منبع: مشق عشق؛ بیاناتی از آیت الله حسین مظاهری