پیام های آسمانی جزء ششم (برگرفته از تفسیر نور)

ین پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است، لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.

1. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لهَم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيم

خدا به كسانى كه ايمان آورده ‏اند و كارهاى نيكو كرده ‏اند، وعده آمرزش و مزدى بزرگ داده است.

• توجّه به عاقبت كارها، در تصميم‏هاى انسان نقش مهمى دارد. «أَجْرٌ عَظِيمٌ» (مائده، 9)

2.يَهْدِى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلىَ النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلىَ‏ صرِاطٍ مُّسْتَقِيم

تا خدا بدان (کتاب) هر كس را كه در پى خشنودى اوست به راه ‏هاى سلامت هدايت كند و به فرمان خود از تاريكى به روشناييشان ببرد و آنان را به راه راست هدايت كند.

• انسان، خود زمينه ‏ساز هدايت خويش است. «يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ»
• بشر در سايه قرآن، به همزيستى و صفا در زندگى مى ‏رسد. «سُبُلَ السَّلامِ»(مائده، 16)

3. وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ يَقَوْمِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ وَ جَعَلَكُم مُّلُوكاً وَ ءَاتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ
و موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است ياد كنيد، كه از ميان شما پيامبران پديد آورد و شما را صاحبان اختيار خويش گردانيد و به شما چيزهايى عنايت كرد كه به هيچ يك از مردم جهان عنايت نكرده است.

• براى دعوت مردم، بايد از اهرم عاطفه استفاده كرد. «يا قَوْمِ»(مائده، 20)

4.يَا قَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتىِ كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِكمُ‏ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِين

اى قوم من، به زمين مقدسى كه خدا برايتان مقرر كرده است داخل شويد و بازپس ‏مگرديد كه زيان ديده باز مى‏ گرديد.

• رابطه‏ى رهبر و مردم، بايد عميق و عاطفى باشد. «يا قَوْمِ»
• همه جاى زمين يكسان نيست، برخى جاها قداست دارد. «الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ»(مائده، 21)

5. لَئنِ بَسَطتَ إِلِىَّ‏ يَدَكَ لِتَقْتُلَنىِ مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِىَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ إِنىّ‏ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِين.
اگر تو بر من دست گشايى و مرا بكشى، من بر تو دست نگشايم كه تو را بكشم. من از خدا كه پروردگار جهانيان است مى ‏ترسم.

• در برخورد با حسود، آرام سخن بگوييم و آتش حسد را با نرمش در گفتار، خاموش كنيم. «ما أَنَا بِباسِطٍ ...»(مائده، 28)

6. إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ

جز اين نيست كه ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى‏ خوانند و هم چنان كه در ركوعند انفاق مى ‏كنند.

• كارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى‏ كند. «يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»
• براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» (آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد. (مائده، 55)

7 .وَ إِذَا نَادَيْتُمْ إِلىَ الصَّلَوةِ اتخَّذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُون

و چون بانگ نماز كنيد آن را به مسخره و بازيچه گيرند، زيرا مردمى هستند كه نمى ‏انديشند.

• از رابطه و دوستى با كسانى كه اذان (و شعائر دينى) را مسخره مى ‏كنند بپرهيزيد.«لا تَتَّخِذُوا» ... «وَ إِذا نادَيْتُمْ ...»(مائده، 58)

8. وَ إِذَا جَاءُوكُمْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ قَد دَّخَلُواْ بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُواْ بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كاَنُواْ يَكْتُمُون
و چون نزد شما آمدند، گفتند كه ايمان آورديم و حال آن كه با كفر داخل شدند و با كفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان مى ‏دارند آگاه‏تر است.

• خداوند، از خود انسان‏ها هم به ضميرشان آگاه‏تر است. «اللَّهُ أَعْلَمُ» (مائده، 61)

9 .وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَكَفَّرْنَا عَنهْمْ سَيِّئاتهِمْ وَ لَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيم

اگر اهل كتاب ايمان بياورند و پرهيزگارى كنند، گناهانشان را خواهيم زدود و آنها را به بهشتهاى پرنعمت داخل خواهيم كرد.

• براى دريافت الطاف الهى، بايد ابتدا از گناهان پاك شد. «لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»
• خداوند، علاوه بر عفو، لطف هم دارد. «لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»( مائده، 65)

10. إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصَارَى‏ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاَخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَزَنُون

هرآينه از ميان آنان كه ايمان آورده ‏اند و يهود و صابئان و نصارا هر كه به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشد و كار شايسته كند بيمى بر او نيست و محزون نمى ‏شود.

• آرامش واقعى، در سايه‏ى ايمان و عمل صالح است. «مَنْ آمَنَ» ... «وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» ( مائده، 69)
   

سـوال: بـا حســود چگــونه سخـن بگــوییم؟

تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر