شعر در عزای امام علی علیه السلام
۰۹ تیر ۱۳۹۴ 0ناله كن اى دل! به عزاى على
گريه كن اى ديده! براى على
كعبه ز كف داده چو مولود خويش
گشته سیه پوش عزای علی
عمرِ على، عمره مقبوله بود
هر قدمش سعى و صفاى على
ديده زمزم كه پر از اشك شد
ياد كند زمزمه هاى على
تيغ شهادت سر او شكافت
كوفه بود، كوه مناى على
عالم امكان شده پر غلغله
چون شده خاموش صداى على
نيست هماغوش صبا بعد ازين
پيك ظفرْبخش لواى على
منبر و محراب كشد انتظار
تا كه زند بوسه به پاى على
ماه، دگر در دل شب نشنَود
صوت مناجات و دعاى على
آه كه محروم شد امشب دگر
چشم يتيمان ز لقاى على
مانده تهى، سفره بيچارگان
منتظر نان و غذاى على
واى! اميرِ دو سرا كشته شد
خانه غم گشته سراى على
خواهى اگر ملك دو عالم (حسان)!
از دل و جان باش گداى على
شاعر:حبيب چايچيان (حسان))
منبع:گنجينه نور- مدائح و مراثى خمسه طيبه،محمد على مجاهدى( پروانه)،صص338-337
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
