منهیات از نظر احادیث

منهیات از نظر احادیث

۲۴ تیر ۱۳۹۴ 0
 
 
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن تَولَّى خُصومَةَ ظالِمٍ أو أعانَهُ علَيها ، نَزَلَ بهِ مَلَكُ المَوتِ بالبُشرى بِلَعنَةِ اللّه ِ و نارِ جَهنَّمَ خالِدا فيها و بِئس المَصيرُ .
هر كس وكالت دعواى ستمگرى را به عهده گيرد، يا او را در دعوايش كمك كند، فرشته مرگ با مژده لعنت خدا و آتش دوزخ بر او فرود آيد، آتشى كه در آن جاويدان باشد و اين چه بد سرنوشتى است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن خَفَّ لسُلطانٍ جائرٍ في حاجَةٍ كانَ قَرينَهُ في النّارِ .
هر كس براى زمامدارى ستمگر، در نيازى كرنش كند، با او در آتش همدم باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن دَلَّ سُلطانا علَى الجَورِ قُرِنَ مَع هامانَ ، و كانَ هُو و السُّلطانُ مِن أشَدِّ أهلِ النّارِ عَذابا .
هر كس زمامدارى را به جور و ستم راهنمايى كند، با هامان (وزير فرعون) همدم شود و او و آن سلطان ميان دوزخيان سخت ترين عذاب را دارند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :  
مَن عَظَّمَ صاحِبَ دُنيا و أحَبَّهُ لِطَمَعِ دُنياهُ ، سَخِطَ اللّه ُ علَيهِ و كانَ في دَرَجَةٍ مَعَ قارونَ في التّابوتِ الأسفَلِ مِن النّارِ .
هر كس ثروتمندى را به طمع [مال و منالِ ]دنياى او احترام بگذارد و دوستش بدارد خداوند بر وى خشم گيرد و در طبقه پايين دوزخ با قارون در يك درجه باشد.
ثواب الأعمال ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : 
 مَن بَنى بُنيانا رِياءً و سُمعَةً حَمَلَهُ يَومَ القِيامَةِ إلى سَبعِ أرَضِينَ ، ثُمّ يُطَوَّقُهُ نارا تُوقَدُ في عُنُقِهِ ، ثُمّ يُرمى بهِ في النّارِ ، فقُلنا : يا رسولَ اللّه ِ ، كيفَ يَبني رِياءً و سُمعَةً ؟ قالَ : يَبني فَضلاً على ما يَكفيهِ أو يَبني مُباهاةً .
هر كس ساختمانى را به قصد خودنمايى و شهرت طلبى بسازد، روز قيامت [ناچارش كنند تا ]آن را تا هفت زمين بر دوش كِشد، آنگاه به طوقى آتشين در گردن او تبديل شود و آنگاه وى را در آتش افكنند. عرض كرديم : اى رسول خدا! ساختن بنا براى خودنمايى و شهرت طلبى به چه نحو است؟ فرمود: ساختمانى بيش از آنچه كفايتش مى كند بسازد، يا براى فخر فروشى بنا كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن ظَلَمَ أجِيرا أجرَهُ أحبَطَ اللّه ُ عَمَلَهُ و حَرَّمَ علَيهِ رِيحَ الجَنَّةِ ، و رِيحُها يُوجَدُ مِن مَسيرَةِ خَمسِمائةِ عامٍ .
هر كس مزد كارگرى را ندهد [يا كم دهد ]خداوند عمل او را باطل كند و بوى بهشت را كه از فاصله پانصد سال راه به مشام مى رسد، بر وى حرام گرداند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن خانَ جارَهُ شِبرا مِن الأرضِ طَوَّقَهُ اللّه ُ تعالى يَومَ القِيامَةِ إلى سَبعِ أرَضِينَ نارا حتّى يُدخِلَهُ نارَ جَهنَّمَ .
هر كس به يك وجب از زمين همسايه خود خيانت (تجاوز) كند، خداوند متعال در روز قيامت آن را به صورت طوقى آتشين در گردنش افكند و تا هفت زمين بچرخاندش و سپس او را وارد آتش دوزخ كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن تَعَلَّمَ القرآنَ فلَم يَعمَلْ بهِ و آثرَ علَيهِ حُبَّ الدُّنيا و زِينَتَها ، استَوجَبَ سُخطَ اللّه ِ تعالى و كانَ في الدَّرَجَةِ مَع اليَهودِ و النَّصارَى الّذينَ يَنبِذونَ كِتابَ اللّه ِ وَراءَ ظُهورِهِم .
هر كس قرآن را بياموزد و به آن عمل نكند و محبّت دنيا و زر و زيورش را بر آن ترجيح دهد، مستوجب خشم خداى متعال شود و هم درجه يهود و نصارايى باشد كه كتاب خدا را پشت سر خود مى اندازند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن نَكَحَ امرأةً حَراما في دُبُرِها أو رجُلاً أو غُلاما حَشَرَهُ اللّه ُ تعالى يَومَ القِيامَةِ أنتَنَ مِن الجِيفَةِ ، يَتَأذّى بهِ النّاسُ حتّى يَدخُلَ جَهَنَّمَ ، و لا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَرفا و لا عَدلاً ، و أحبَطَ اللّه ُ عَمَلَهُ ، و يَدَعُهُ في تابوتٍ . مَشدودا بمَسامِيرَ مِن حَديدٍ و يُضرَبُ علَيهِ في التّابوتٍ بصَفايِحَ حتّى يَتَشَبَّكَ في تلكَ المَسامِيرِ ، فلَو وُضِعَ عِرقٌ مِن عُروقِهِ على أربعِمِائةِ اُمَّةٍ . لَماتُوا جَميعا ، و هُو مِن أشَدِّ النّاسِ عَذابا .
هر كس به حرام و از پشت با زنى نزديكى نمايد يا با مردى يا پسر بچه اى لواط كند، خداوند متعال در روز قيامت او را بد بوتر از مردار محشور گرداند، به طورى كه مردم از بوى گند او به رنج افتند تا آنكه وارد جهنّم شود و خداوند از او هيچ فديه و توبه اى نپذيرد و اعمال او را باطل گرداند و وى را در تابوتى محكم شده با ميخ هاى آهنى مى نهد و روى او در آن تابوت ورقه هاى آهنى مى گذارد تا جايى كه پيكرش در آن ميخ ها فرو مى رود. و اگر رگى از رگ هاى او در ميان چهارصد امّت افكنده شود، همگى از بين بروند و عذابش از همه دوزخيان شديدتر باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن زَنى بامرأةٍ يَهوديَّةٍ أو نَصرانيَّةٍ أو مَجوسيَّةٍ أو مُسلِمَةٍ حُرَّةٍ أو أمَةٍ أو مَن كانَت مِن النّاسِ ، فَتَحَ اللّه ُ علَيهِ في قَبرِهِ ثَلاثَمِائةِ ألفِ بابٍ مِن النّارِ ، تَخرُجُ مِنها حَيّاتٌ و عَقارِبُ و شُهُبٌ مِن نارٍ ، فَهُو يَحتَرِقُ إلى يَومِ القِيامَةِ ، و يَتأذَّى النّاسُ مِن نَتنِ فَرجِهِ فيُعرَفُ بهِ إلى يَومِ القِيامَةِ حتّى يُؤمَرَ بهِ إلَى النّارِ ، فيَتأذّى بهِ أهلُ الجَمعِ مَع ما هُم فيهِ مِن شِدَّةِ العَذابِ ؛ لأنَّ اللّه َ حَرَّمَ المَحارِمَ ، و ما أحَدٌ أغيَرُ مِن اللّه ِ تعالى ، و مِن غَيرَتِهِ أنّهُ حَرَّمَ الفَواحِشَ و حَدَّ الحُدودَ .
هر كس با زنى يهودى يا نصرانى يا مجوسى يا مسلمان، آزاد باشد يا كنيز، يا هر زن ديگرى زنا كند، خداوند در گور او سيصد هزار دَر از آتش بگشايد و از آن درها مارها و عقرب ها و شراره هاى آتش بيرون آيند و او تا روز قيامت بسوزد و مردم از بوى گند عورتش متأذّى باشند و تا روز قيامت او را به واسطه آن بو بشناسند و آنگاه دستور آيد كه او را به دوزخ برند و دوزخيان با آنكه خود در عذابى سخت گرفتارند، از وجود او در رنج باشند. اين همه براى آن است كه خداوند حرام ها را قدغن كرده است و غيرتمندتر از خداوند متعال هم كسى نيست و از همين غيرت اوست كه فحشا و كارهاى زشت را حرام و حدود تعيين كرده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن اطَّلَعَ في بَيتِ جارِهِ فنَظَرَ إلى عَورَةِ رجُلٍ أو شَعرِ امرأةٍ أو شَيءٍ مِن جَسَدِها، كانَ حَقّا علَى اللّه ِ أن يُدخِلَهُ النّارَ مَع المُنافِقينَ الّذينَ كانوا يَتَّبِعونَ عَوراتِ النّاسِ في الدُّنيا ، و لا يَخرُجُ مِن الدُّنيا حتّى يَفضَحَهُ اللّه ُ و يُبديَ للنّاسِ عَورَتَهُ في الآخِرَةِ .
هر كس به خانه همسايه خود سرك كشد و به عورت مردى يا موى زنى يا قسمتى از بدن او نگاه كند، بر خداوند است كه او را با منافقانى كه در دنيا دنبال عيب هاى مردم هستند، به دوزخ درآورد و از دنيا نرود تا اينكه خداوند رسوايش سازد و در آخرت نيز زشتى هاى او را براى مردم آشكار گرداند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن سَخِطَ اللّه َ برِزقِهِ و بَثَّ شَكواهُ و لَم يَصبِرْ ، لَم تُرفَعْ لَهُ إلَى اللّه ِ حَسَنَةٌ ، و لَقِى اللّه َ تعالى و هُو علَيهِ غَضبانُ .
 هر كس از روزى خداوند نا خرسند باشد و زبان به شكايت بگشايد و شكيبايى نكند، هيچ كار نيكى از او به درگاه خداوند بالا نرود و خداوند متعال را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن ظَلَمَ امرأةً مَهرَها فهُو عِندَ اللّه ِ زانٍ ، و يقولُ اللّه ُ لَهُ يومَ القِيامَةِ : عَبدي زَوَّجتُكَ أمَتي على عَهدي فلَم تَفِ لي بالعَهدِ ، فيَتَولّى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ طَلبَ حَقِّها ، فَيَستَوعِبُ حَسَناتِهِ كلَّها فلا يَفي بحَقِّها فيُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ .
هر كس مَهريه زنى را ندهد، در پيش خدا زناكار محسوب مى شود و خداوند در روز قيامت به او مى فرمايد : بنده من! كنيز خود را با عهد و پيمانم به همسرى تو در آوردم و تو به عهد من وفا نكردى. پس، خداوند عزّ و جلّ خود مطالبه حقّ آن زن را به عهده مى گيرد و تمام كارهاى نيك آن مرد را مى ستاند، اما باز حقّ همسرش را جبران نمى كند. پس دستور داده مى شود آن مرد را در آتش افكنند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن رَجَعَ عَن شَهادَتِهِ و كَتَمَها أطعَمَهُ اللّه ُ لَحمَهُ على رؤوسِ الخَلائقِ ، و يَدخُلُ النّارَ و هُو يَلوكُ لِسانَهُ 
هر كس از شهادت خود برگردد و آن را كتمان كند، خداوند [روز قيامت ]در حضور خلايق، گوشت او را به خوردش دهد و در حالى كه زبان خود را مى جود به دوزخ رود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن كانَت لَهُ امرَأتانِ فلَم يَعدِلْ بَينَهُما في القَسمِ مِن نَفسِهِ و مالِهِ ، جاءَ يومَ القِيامَةِ مَغلولاً مائلاً شِقُّهُ حتّى يَدخُلَ النّارَ .
هر كس دو همسر داشته باشد و در تقسيم خودش و مالش ميان آن دو به عدالت رفتار نكند، روز قيامت در حالى كه دستانش بسته و نصف بدنش خميده (افليج) است آورده شود و به آتش درآيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن كانَ مُؤذِيا لِجارِهِ مِن غَيرِ حَقٍّ ، حَرَمَهُ اللّه ُ رِيحَ الجَنّةِ و مَأواهُ النّارُ ، ألا و إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَسألُ الرّجُلَ عَن حَقِّ جارِهِ ، و مَن ضَيَّعَ حَقَّ جارِهِ فلَيسَ مِنّا .
هر كس همسايه خود را به ناحقّ بيازارد، خداوند بوى بهشت را بر او حرام گرداند و جايگاهش آتش باشد. بدانيد كه خداوند عزّ و جلّ از آدمى درباره حقّ همسايه اش بازخواست مى كند و هر كس حقّ همسايه خود را ضايع كند از ما نيست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن أهانَ فَقيرا مُسلِما مِن أجلِ فَقرِهِ و استَخَفَّ بهِ فَقدِ استَخَفَّ بحَقِّ اللّه ِ ، و لَم يَزَلْ في مَقتِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و سَخَطِهِ حتّى يُرضِيَهُ ، و مَن أكرَمَ فَقيرا مُسلِما لَقِيَ اللّه َ يَومَ القِيامَةِ و هُو يَضحَكُ إلَيهِ .
 هر كس به مسلمانى تهيدست، به خاطر تهي دستيش، اهانت كند و او را خوار شمارد، هر آينه حقّ خدا را خوار شمرده و پيوسته خداوند عزّ و جلّ از او در خشم و ناخشنودى باشد تا آنگاه كه آن تهيدست را راضى گرداند و هر كس مسلمان تهيدستى را احترام كند، روز قيامت خداوند را خندان ديدار كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
و مَن عَرَضَت لَهُ دُنيا و آخِرَةٌ فاختارَ الدُّنيا علَى الآخِرَةِ لَقِيَ اللّه َ تعالى و لَيسَت لَهُ حَسَنَةٌ يَتَّقي بِها النّارَ ، و مَن أخَذَ الآخِرَةَ و تَرَكَ الدُّنيا لَقِيَ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ و هُو راضٍ عَنهُ .
هر كس امرى دنيايى و امرى آخرتى برايش پيش آيد و او دنيا را بر آخرت برگزيند، خداى متعال را در حالى ديدار كند كه او را هيچ حسنه اى كه از آتش محفوظش دارد، نباشد و هر كس آخرت را بگيرد و دنيا را وا گذارد، روز قيامت خداوند عزّ و جلّ را در حالى ديدار كند كه از او راضى و خشنود است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن قَدَرَ علَى امرَأةٍ أو جارِيَةٍ حَراما فتَرَكَها مَخافَةَ اللّه ِ حَرَّمَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ علَيهِ النّارَ ، و آمنَهُ اللّه ُ تعالى مِن الفَزَعِ الأكبَرِ و أدخَلَهُ اللّه ُ الجَنّةَ ، و إن أصابَها حَراما حَرَّمَ اللّه ُ علَيهِ الجَنّةَ و أدخَلَهُ النّارَ .
هر كس بر زن يا كنيزى به حرام دست پيدا كند و از ترس خداوند او را رها كند، خداوند عزّ و جلّ آتش را بر وى حرام گرداند و از آن وحشت بزرگ (روز قيامت) در امانش دارد و او را به بهشت برد. اما اگر با وى مرتكب حرام شود، خداوند بهشت را بر او حرام گرداند و به دوزخش برد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَنِ اكتَسَبَ مالاً حَراما لَم يَقبَلِ اللّه ُ مِنهُ صَدَقَةً و لا عِتقا و لا حَجّا و لا اعتِمارا ، و كَتَبَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلكَ أوزارا ، و ما بَقِيَ مِنهُ بعدَ مَوتِهِ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ ، و مَن قَدَرَ علَيها و تَرَكَها مَخافَةَ اللّه ِ كانَ في مَحَبَّةِ اللّه ِ و رَحمَتِهِ و يُؤمَرُ بهِ إلَى الجَنّةِ .
هر كس مال حرامى به دست آورد خداوند از او نه صدقه اى مى پذيرد و نه آزاد كردن بنده اى و نه حجّى و نه عمره اى و خداوند عزّ و جلّ به اندازه اجر اين كارها برايش گناه بنويسد و آنچه [از آن اموال حرام ]پس از مرگش باقى بماند ره توشه او به سوى آتش خواهد بود و هر كس بتواند مال حرامى به دست آورد و از ترس خدا از آن چشم بپوشد، مشمول محبّت و رحمت خدا باشد و دستور داده شود كه او را به بهشت برند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن صافَحَ امرأةً حَراما جاءَ يَومَ القِيامَةِ مَغلولاً ، ثُمّ يُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ .
هر كس با زن نا محرمى دست دهد، در روز قيامت بسته در غل و زنجير بيايد و سپس دستور آيد كه او را به آتش برند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن فاكَهَ امرأةً لا يَملِكُها حُبِسَ بكلِّ كَلِمَةٍ كلَّمَها في الدُّنيا ألفَ عامٍ (في النّارِ) ، و المرأةُ إذا طاوَعَتِ الرّجُلَ فالتَزَمَها أو قَبَّلَها أو باشَرَها حَراما أو فاكَهَها و أصابَ مِنها فاحِشَةً فعَلَيها مِن الوِزرِ ما علَى الرّجُلِ ، فإن غَلَبَها على نَفسِها كانَ علَى الرّجُلِ وِزرُهُ و وِزرُها .
هر كس با زنى كه محرم او نيست شوخى كند، به ازاى هر كلمه اى كه در دنيا به آن زن گفته است هزار سال [در آتش ]نگه داشته شود و هرگاه زن، مرد را به خود بپذيرد و در نتيجه، مرد به حرام به او نزديك شود يا ببوسدش يا با وى نزديكى كند و يا با او شوخى كند و مرتكب فحشايى شود همان گناهى كه براى مرد است براى او نيز باشد و چنانچه زن راضى نباشد و مرد با زور به وى دست درازى كند گناه آن زن نيز بر مرد است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن غَشَّ مُسلما في بَيعٍ أو شِراءٍ فلَيس مِنّا ، و يُحشَرُ مَع اليهودِ يَومَ القِيامَةِ ؛ لأنّهُ مَن غَشَّ النّاسَ فلَيسَ بمُسلمٍ .
هر كس در خريد يا فروشى سر مسلمانى كلاه بگذارد از ما [مسلمانان ]نيست و روز قيامت با يهود محشور مى شود؛ زيرا هر كس سر مردم كلاه بگذارد مسلمان نيست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن مَنَعَ الماعُونَ . مِن جارِهِ إذا احتاجَ إلَيهِ مَنَعَهُ اللّه ُ فَضلَهُ يَومَ القِيامَةِ و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ ، و مَن وَكَلَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلى نَفسِهِ هَلَكَ و لا يَقبَلُ اللّه ُ عَزَّ و جل عُذرا .
هر كس از همسايه خود وسيله اى . را كه بدان احتياج دارد دريغ ورزد، خداوند نيز در روز قيامت فضل و بخشش خود را از وى دريغ دارد و او را به خودش وا گذارد و هر كس كه خداوند او را به خود وا گذارد، هلاك شود و خداوند عزّ و جلّ هيچ عذرى از وى نپذيرد.
 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن كانَت لَهُ امرأةٌ تُؤذيهِ لَم يَقبَلِ اللّه ُ صَلاتَها و لا حَسَنَةً مِن عَمَلِها حتّى تُعينَهُ و تُرضِيَهُ ؛ و إن صامَتِ الدَّهرَ و قامَتِ اللَّيلَ و أعتَقَتِ الرِّقابَ و أنفَقَتِ الأموالَ في سَبيلِ اللّه ِ ، و كانَت أوّلَ مَن يَرِدُ النّارَ .
هر گاه زنى شوهرش را آزار دهد، اگر تمام عمرش را روزه بگيرد و شب ها به عبادت پردازد و بنده ها آزاد كند و مال ها در راه خدا انفاق نمايد، خداوند هيچ نماز و كار نيكى را از او نپذيرد تا آنگاه كه شوهرش را كمك و از خود راضى كند و گر نه آن زن نخستين كسى است كه به دوزخ مى رود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ سپس ـ فرمود : 
 و علَى الرَّجُلِ مِثلُ ذلكَ الوِزرِ و العَذابِ إذا كانَ لَها مُؤذيا ظالِما .
مرد نيز اگر در حقّ همسر خود آزار و ستم روا دارد، چنين گناه و عذابى خواهد داشت.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن لَطَمَ خَدَّ مُسلمٍ لَطمَةً بَدَّدَ اللّه ُ عِظامَهُ يَومَ القِيامَةِ ثُمّ سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِ النّارَ ، و حُشِرَ مَغلولاً حتّى يَدخُلَ النّارَ .
هر كس به صورت مسلمانى سيلى زند، خداوند در روز قيامت استخوان هاى او را خرد كند و آنگاه آتش را بر وى مسلّط گرداند و دست بسته محشور شود تا به دوزخ رود.
ثواب الأعمال ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
مَن باتَ و في قَلبِهِ غِشٌّ لأخيهِ المُسلِمِ باتَ في سَخَطِ اللّه ِ تعالى و أصبَحَ كذلكَ ، و هُو في سَخَطِ اللّه ِ حتّى يَتوبَ و يَرجِعَ ، و إن ماتَ كذلكَ ماتَ على غَيرِ دِينِ الإسلامِ . ثُمّ قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألا و مَن غَشَّ مُسلِما فلَيس مِنّا ـ قالَها ثَلاثَ مَرّاتٍ ـ .
 هر كس شب را به سر برد و در دلش قصد خيانت و دغلى نسبت به برادر مسلمانش داشته باشد، آن شب را در خشم خداى متعال سپرى كند و روزش را نيز به همين گونه در خشم و ناخشنودى خداوند به سر برد مگر اينكه توبه و بازگشت كند. و اگر در چنين حالتى بميرد بر غير آيين اسلام مرده است . رسول خدا صلى الله عليه و آله سپس سه بار فرمود: بدانيد كه هر كس با مسلمانى دغلكارى كند از ما نيست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن عَلَّقَ سَوطا بينَ يَدَي سُلطانٍ جائرٍ جَعَلَهُ اللّه ُ حَيَّةً طُولُها سِتّونَ ألفَ ذِراعٍ ، فتُسَلَّطُ علَيهِ في نارِ جَهنَّمَ خالِدا فيها مُخَلَّدا .
 هر كس در حضور فرمانروايى ستمگر تازيانه اى بياويزد، خداوند آن تازيانه را به صورت مارى به طول شصت هزار گز درآورد و آن را در آتش دوزخ براى هميشه بر وى مسلّط گرداند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَنِ اغتابَ أخاهُ المُسلِمَ بَطَلَ صَومُهُ و انتَقَضَ وُضوؤهُ ، فإن ماتَ و هُو كذلكَ ماتَ و هُو مُستَحِلٌّ لِما حَرَّمَ اللّه ُ .
هر كس از برادر مسلمان خود غيبت كند، روزه اش باطل شود و وضويش بشكند و اگر در آن حال بميرد در حالى مرده است كه حرام خدا را حلال شمرده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن مَشى في نَميمَةٍ بينَ اثنَينِ سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِ في قَبرِهِ نارا تُحرِقُهُ إلى يَومِ القِيامَةِ، و إذا خَرَجَ مِن قَبرِهِ سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِ تِنِّينا أسوَدَ يَنهَشُ لَحمَهُ حتّى يَدخُلَ النّارَ .
هر كه ميان دو كس سخن چينى كند، خداوند آتشى را در قبرش بر او مسلّط كند كه تا روز قيامت وى را بسوزاند و آنگاه كه از گورش بيرون آيد خداوند اژدهايى سياه بر او مسلّط گرداند كه پيوسته گوشت بدن او را بگزد تا وارد دوزخ شود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن كَظَمَ غَيظَهُ و عَفا عَن أخيهِ المُسلِمِ ، و حَلُمَ عَن أخيهِ المُسلِمِ أعطاهُ اللّه ُ تعالى أجرَ شَهيدٍ .
هر كس خشم خود را فرو خورد و از برادر مسلمانش درگذرد و در برابر برادر مسلمان خود بردبارى ورزد، خداوند متعال اجر شهيد به او عطا فرمايد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 مَن بَغى على فَقيرٍ أو تَطاوَلَ علَيهِ و استَحقَرَهُ ، حَشَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ مِثلَ الذَّرَّةِ في صُورَةِ رجُلٍ حتّى يَدخُلَ النّارَ .
 هر كس به تهيدستى زور بگويد يا بر او گردنكشى و بزرگى كند و حقيرش شمارد، خداوند در روز قيامت او را به شكل آدمى به اندازه مورچه محشور نمايد تا اين كه به دوزخ رود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن رَدَّ عَن أخيهِ غِيبَةً سَمِعَها في مَجلِسٍ رَدَّ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ عَنهُ ألفَ بابٍ مِن الشَّرِّ في الدُّنيا و الآخِرَةِ ، فإن لَم يَرُدَّ عَنهُ و أعجَبَهُ كانَ علَيهِ كَوِزرِ مَنِ اغتابَ .
هر كس در مجلسى بشنود كه از برادرش غيبت مى شود و جلو آن را بگيرد، خداوند عزّ و جلّ هزار باب شرّ و بدى را در دنيا و آخرت از او بگرداند، امّا اگر مانع غيبت او نشود و از اينكه از او غيبت كنند خوشش بيايد براى او نيز گناهى همانند گناه غيبت كننده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن رَمى مُحصَنا أو مُحصَنَةً أحبَطَ اللّه ُ عَمَلَهُ ، و جَلَدَهُ يَومَ القِيامَةِ سَبعونَ ألفَ مَلَكٍ مِن بَينِ يَدَيهِ و مِن خَلفِهِ ، و تَنهَشُ لَحمَهُ حَيّاتٌ و عَقارِبُ ، ثُمّ يُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ .
هر كس به مرد يا زن پاكدامنى تهمت زند، خداوند اعمال [نيك] او را باطل گرداند و روز قيامت هفتاد هزار فرشته از پيش رو و پشت سرش بر او تازيانه زنند و مارها و كژدم ها بدنش را بگزند و آنگاه امر شود او را به آتش برند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن شَرِبَ الخَمرَ في الدُّنيا سَقاهُ اللّه ُ مِن سُمِّ الأفاعي . و مِن سُمِّ العَقارِبِ شَربَةً يَتَساقَطُ لَحمُ وَجهِهِ في الإناءِ قَبلَ أن يَشرَبَها ، فإذا شَرِبَها تَفَسَّخَ لَحمُهُ و جِلدُهُ كالجِيفَةِ ، يَتأذّى بهِ أهلُ الجَمعِ حتّى يُؤمَرَ بهِ إلَى النّارِ ، و شارِبُها و عاصِرُها و مُعتَصِرُها في النّارِ، و بايِعُها و مُبتاعُها و حامِلُها و المَحمولَةُ إلَيهِ و آكِلُ ثَمَنِها سَواءٌ في عارِها و إثمِها . ألا و مَن سَقاها يَهوديّا أو نَصرانيّا أو صابيّا أو مَن كانَ مِن النّاسِ فعَلَيهِ كَوِزرِ مَن شَرِبَها . ألا و مَن باعَها أو اشتَراها لَغيرِهِ لَم يَقبَلِ اللّه ُ تعالى مِنهُ صَلاةً و لا صِياما و لا حَجّا و لا اعتِمارا حتّى يَتوبَ مِنها ، و إن ماتَ قَبلَ أن يَتوبَ كانَ حَقّا علَى اللّه ِ تعالى أن يَسقِيَهُ بكُلِّ جُرعَةٍ شَرِبَ مِنها في الدُّنيا شَربَةً مِن صَديدِ جَهنّمَ . ألا و إنّ اللّه َ حَرَّمَ الخَمرَ بعَينِها و المُسكِرَ مِن كُلِّ شَرابٍ ، ألا و كُلُّ مُسكِرٍ حَرامٌ .
هر كس در اين جهان شراب نوشد، خداوند [در آخرت ]جام شربتى از زهر افعى ها و كژدم ها به او دهد كه پيش از نوشيدن آن، گوشت صورتش در آن جام ريزد و چون آن را بياشامد گوشت و پوست بدن او چون لاشه اى گنديده از هم متلاشى شود و اهل محشر از [بوى گند ]او متأذى شوند تا اينكه امر شود او را به دوزخ برند و شراب خوار و شراب ساز و سفارش دهنده در آتش هستند و فروشنده و خريدار و باربر و تحويلدار و خورنده بهاى آن در ننگ و گناه آن يكسان هستند. بدانيد كه هر كس به يهودى يا نصرانى يا صابئى و يا هر كس ديگرى از مردم، شراب بنوشاند، گناهش همانند گناه كسى است كه آن را بياشامد. بدانيد كه هر كس براى ديگرى شراب بفروشد يا بخرد خداوند متعال از او نه نمازى مى پذيرد و نه روزه اى و نه حجّى و نه عمره اى مگر اينكه توبه كند و اگر پيش از توبه بميرد، بر خداى متعال است كه براى هر جرعه شرابى كه در دنيا نوشيده است جرعه اى از چركابه جهنم به او بنوشاند. بدانيد كه خداوند شراب را به طور خاصّ و هر نوشيدنى مست كننده ديگرى را حرام كرده است. بدانيد كه هر آنچه سكر آور باشد حرام است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن أكَلَ الرِّبا مَلأَ اللّه ُ بَطنَهُ مِن نارِ جَهنَّمَ بقَدرِ ما أكَلَ ، و إنِ اكتَسَبَ مِنهُ مالاً لا يَقبَلُ اللّه ُ تعالى مِنهُ شيئا مِن عَمَلِهِ ، و لَم يَزَلْ في لَعنَةِ اللّه ِ و المَلائكةِ ما كانَ عِندَهُ مِنهُ قِيراطٌ واحِدٌ .
هر كس ربا خورد خداوند به اندازه ربايى كه خورده است شكم او را از آتش دوزخ پر كند و چنانچه از مال ربوى ثروتى به دست آورد خداوند متعال هيچ عمل نيكى را كه از آن مال انجام دهد نخواهد پذيرفت و تا زمانى كه قيراطى از آن مال نزد او باقى است همواره مورد لعنت خدا و فرشتگان باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :  
مَن خانَ أمانَةً في الدُّنيا و لَم يَرُدَّها على أربابِها ماتَ على غَيرِ دِينِ الإسلامِ ، و لَقِيَ اللّه َ عَزَّ و جلَّ و هُو علَيهِ غَضبانُ ، فيُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ ، فيُهوى بهِ في شَفيرِ جَهَنَّمَ أبدَ الآبِدينَ .
هر كس در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند، بر غير آيين اسلام خواهد مرد و خداوند عزّ و جلّ را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است و آنگاه امر شود او را به دوزخ برند و براى ابد الآباد در گوشه اى از جهنّم بيندازند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن شَهِدَ شهادَةَ زُورٍ على رجُلٍ مُسلِمٍ أو ذِمِّيٍّ أو مَن كانَ مِن النّاسِ عُلِّق بلِسانِهِ يَومَ القِيامَةِ ، و هُو مَع المُنافِقينَ في الدَّركِ الأسفَلِ مِن النّارِ .
هر كس بر ضدّ فرد مسلمانى يا كافرى ذمّى و يا هر كس ديگرى از مردم، شهادت دروغ دهد، در روز قيامت به زبانش آويزان شود و با منافقان در طبقه زيرين دوزخ جاى گيرد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن قالَ لخادِمِهِ أو مَملوكِهِ و مَن كانَ مِن النّاسِ : لا لَبَّيكَ و لا سَعدَيكَ ! قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لَهُ يَومَ القِيامَةِ : لا لَبَّيكَ و لا سَعدَيكَ ، اتعَسْ . في النّارِ .
هر كس به خدمتكار يا بنده خود و هر كس ديگرى از مردم جواب ردّ دهد و او را از خود براند، خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت به او جواب ردّ دهد و از خود براند و در آتش سرنگونش كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن أضَرَّ بامرأةٍ حتّى تَفتَديَ مِنهُ نَفسَها لَم يَرضَ اللّه ُ تعالى لَهُ بِعُقوبَةٍ دُونَ النّارِ ؛ لأنَّ اللّه َ تعالى يَغضَبُ للمَرأةِ كَما يَغضَبُ لليَتيمِ .
هر كس همسرش را چندان آزار و اذيّت دهد كه او حاضر شود [با دادن مالى يا بخشيدن مهريه ]جان خود را از او بخرد و آزاد كند، خداوند متعال براى آن مرد به كيفرى كمتر از آتش رضايت ندهد؛ زيرا خداوند متعال همچنان كه براى [تجاوز به حقّ ]يتيم خشم مى گيرد، براى [تجاوز به حقّ] زن نيز به خشم مى آيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن سَعى بأخِيهِ إلى سُلطانٍ ـ لَم يَبْدُ لَهُ مِنهُ سُوءٌ و لا مَكروهٌ ـ أحبَطَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ كُلَّ عَمَلٍ عَمِلَهُ ، فإن وَصَلَ إلَيهِ مِنهُ سُوءٌ أو مَكروهٌ أو أذى جَعَلَهُ اللّه ُ في طَبَقَةٍ مَع هامانَ في جَهَنَّمَ .
هر كس از برادر خود نزد سلطانى سعايت كند، چنانچه از آن سلطان به او ناراحتى يا گزندى نرسد، خداوند عزّ و جلّ همه اعمال [نيك ]آن سعايت كننده را بر باد دهد و چنانچه گزند يا ناراحتى و يا آزارى از سلطان به آن شخص برسد، خداوند آن سعايتگر را با هامان (وزير فرعون) در يك طبقه از دوزخ جاى دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن قَرأَ القرآنَ يُريدُ بهِ السُّمعَةَ و التِماسَ شيءٍ ، لَقِيَ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَوم القِيامَةِ و وَجهُهُ عَظمٌ لَيس علَيهِ لَحمٌ ، و زَجَّ القرآنُ . في قَفاهُ حتّى يَدخُلَ النّارَ ، و يَهوي فيها مَع مَن يَهوي .
هر كس قرآن را به قصد شهرت طلبى يا خواستن چيزى قرائت كند، در روز قيامت خداوند عزّ و جلّ را با چهره اى از استخوان بدون گوشت ديدار كند و قرآن پيوسته بر پس گردن او زند تا اينكه به دوزخ درآيد و همراه دوزخيان در آن سقوط كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن قَرأَ القرآنَ و لَم يَعمَل بهِ حَشَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ أعمى ، فيَقولُ : «رَبِّ لِمَ حَشَرْتَني أعْمى و قَدْ كُنْتُ بَصيرا* قالَ كذلكَ أتَتْكَ آياتُنا فنَسِيتَها و كذلِكَ اليَوْمَ تُنْسى» . فُيؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ .
هر كس قرآن را بخواند و به آن عمل نكند، خداوند در روز قيامت او را كور محشور فرمايد. پس گويد : «پروردگارا! چرا مرا نابينا محشور كردى با آنكه بينا بودم؟ فرمايد : همان طور كه آيات ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى، امروز همان گونه فراموش مى شوى».
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَنِ اشتَرى خِيانَةً و هُو يَعلَمُ أنّها خِيانَةٌ ، فهُو كَمَن خانَها في عارِها و إثمِها .
هر كس مال غصبى را، با اينكه بداند غصبى است بخرد، در [به دوش كشيدن ]ننگ و گناه آن همانند كسى است كه آن را غصب كرده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 مَن قادَ بينَ رجُلٍ و امرأةٍ حَراما حَرَّمَ اللّه ُ علَيهِ الجَنَّةَ ، و مَأواهُ جَهَنَّمُ و ساءَت مَصيرا ، و لَم يَزَلْ في سَخَطِ اللّه ِ حتّى يَموتَ .
 هر كس مرد و زنى را از راه حرام به هم رساند، خداوند بهشت را بر او حرام گرداند و جايگاهش دوزخ است و اين بد سرنوشتى است و تا زمانى كه بميرد همواره مورد خشم خداوند خواهد بود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن غَشَّ أخاهُ المسلِمَ نَزَعَ اللّه ُ مِنهُ برَكةَ رِزقِهِ ، و أفسَدَ علَيهِ مَعيشَتَهُ ، و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ .
هر كس سرِ برادر مسلمان خود كلاه بگذارد، خداوند بركت را از روزى او بگيرد و زندگى او را تباه و پريشان سازد و او را به خودش وا گذارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَنِ اشتَرى سَرِقَةً و هُو يَعلَمُ أنّها سَرِقَةٌ ، فهُو كَمَن سَرَقَها في عارِها و إثمِها .
هر كس مال دزدى را با علم به اينكه دزدى است بخرد، در [به دوش كشيدن ]ننگ و گناه آن، همچون كسى است كه آن را دزديده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن خانَ مُسلما فلَيس مِنّا و لَسنا مِنهُ في الدُّنيا و الآخِرَةِ .
 هر كس به مسلمانى خيانت كند، نه او در دنيا و آخرت از ما [مسلمانان] است و نه ما از اوييم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 ألا و مَن سَمِعَ فاحِشَةً فأفشاها فهُو كَمَن أتاها ، و مَن سَمِعَ خَيرا فأفشاهُ فَهُو كمَن عَمِلَهُ .
هان، هر كس كار زشتى را بشنود و آن را افشا سازد، همانند كسى است كه آن را مرتكب شده است و هر كس عمل نيكى را بشنود و آن را در بين مردم شايع كند، همانند كسى است كه آن را انجام داده است.
ثواب الأعمال ـ به نقل از عبّاس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : 
 مَن وَصَفَ امرأةً لرجُلٍ و ذَكرَ جَمالَها لَهُ ، فافتُتِنَ بها الرّجُلُ فأصابَ مِنها فاحِشَةً ، لَم يَخرُجْ مِن الدُّنيا حتّى يَغضَبَ اللّه ُ علَيهِ ، و مَن غَضِبَ اللّه ُ علَيهِ غَضِبَت علَيهِ السّماواتُ السَّبعُ ، و الأرَضونَ السَّبعُ و كانَ علَيهِ مِن الوِزرِ مِثلُ الّذي أصابَها . قيلَ : يا رسولَ اللّه ِ ، فإن تابا و أصلَحا ؟ قالَ : يَتوبُ اللّه ُ تعالى علَيهِما و لَم يَقبَلْ تَوبَةَ الّذي يَخطِبُها . بَعدَ الّذي وَصَفَها .
هر كس زنى را براى مردى وصف كند و از زيبايى او برايش بگويد به طورى كه با اين توصيف، آن مرد شيفته آن زن گردد و نسبت به وى مرتكب فحشا شود، از دنيا نرود تا اينكه خداوند بر او خشم گيرد و هر كه خدا بر او خشم گيرد، هفت آسمان و هفت زمين بر وى خشم گيرند و گناهش همانند گناه آن مردى باشد كه با آن زن مرتكب فحشا شده است. عرض شد : اى رسول خدا! اگر هر دو توبه كنند و به صلاح درآيند چه؟ فرمود : خداوند توبه آن دو (مرد و زن فحشا كننده) را مى پذيرد، اما توبه كسى را كه با تعريف و توصيف خود آن زن را به گناه انداخته است نمى پذيرد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 مَن مَلأَ عَينَيهِ من امرأةٍ حَراماً حَشاهُما اللّه ُ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ بمَسامِير مِن نارٍ ، و حَشاهُما نارا حتّى يَقضِيَ بينَ النّاسِ ، ثُمّ يُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ .
 هر كس چشمان خود را از زن نا محرمى پر كند، خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت دو چشم او را با ميخ هاى آتشين پر سازد و آنها را پر از آتش كند [و همچنان باشد] تا زمانى كه خداوند كار داورى ميان مردم را به پايان رساند، آنگاه دستور داده شود او را به دوزخ برند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن أطعَمَ طَعاما رِياءً و سُمعَةً أطعَمَهُ اللّه ُ تعالى مِثلَهُ مِن صَديدِ جَهَنّمَ ، و جَعَلَ ذلكَ الطَّعامَ نارا في بَطنِهِ حتّى يَقضِيَ بينَ النّاسِ .
هر كس براى خودنمايى و شهرت طلبى اطعام كند، خداوند متعال به اندازه آن طعام از چركابه دوزخ به او بخوراند و آن طعام را در شكمش آتش گرداند، تا زمانى كه ميان مردم داورى كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن فَجَرَ بامرأةٍ و لَها بَعلٌ ، تَفَجَّرَ مِن فَرجِهِما مِن صَديدِ وادٍ مَسيرَةَ خَمسِمِائةِ عامٍ، يَتَأذّى بهِ أهلُ النّارِ مِن نَتنِ رِيحِهِما ، و كانا مِن أشَدِّ النّاسِ عَذابا .
هر كس با زن شوهردارى زنا كند، رودى از چرك و كثافتِ عورت آن دو به مسافت پانصد سال به راه افتد، به طورى كه دوزخيان از بوى گند آنان به رنج افتند و عذاب آن دو از همه سخت تر باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
اشتَدَّ غَضَبُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ علَى امرأةٍ ذاتِ بَعلٍ مَلَأت عَينَها مِن غَيرِ زَوجِها أو غَيرِ ذي مَحرَمٍ مِنها ، فإنّها إن فَعَلَت ذلكَ أحبَطَ اللّه ُ كلَّ عَمَلٍ عَمِلَتهُ ، فإن أوطَأت فِراشَهُ غَيرَهُ كانَ حَقّا علَى اللّه ِ تعالى أن يُحرِقَها بالنّارِ بَعدَ أن يُعَذِّبَها في قَبرِها .
خشم خداوند عزّ و جلّ سخت است بر آن زن شوهردارى كه چشم خود را از غير شوهرش يا مردى كه بر او محرم نيست پُر كند؛ زيرا اگر چنين كند، خداوند همه اعمال [نيك ]او را باطل گرداند و اگر ديگرى را به بستر شوهر خود راه دهد، خداوند متعال حق دارد او را پس از عذاب دادن در قبرش، به آتش بسوزاند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 أيُّما امرأةٍ اختَلَعَت . مِن زَوجِها لَم تَزَلْ في لَعنَةِ اللّه ِ و مَلائكَتِهِ و رُسُلِهِ و النّاسِ أجمَعينَ ؛ حتّى إذا نَزَلَ بِها مَلَك المَوتِ قالَ لَها : أبشِري بالنّارِ ! و إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ قيلَ لَها : ادخُلي النّارَ مَع الدّاخِلينَ . ألا و إنّ اللّه َ تعالى و رَسولَهُ بَريئانِ مِن المُختَلِعاتِ بِغَيرِ حَقٍّ ، ألا و إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ و رَسولَهُ بَريئانِ مِمَّن أضَرَّ بامرأةٍ حتّى تَختَلِعَ مِنهُ .
هر زنى كه [از روى هوا و هوس ]از شوهرش طلاق خُلع بگيرد، پيوسته مورد لعنت خدا و فرشتگان او و پيامبرانش و همه مردم باشد و زمانى كه فرشته مرگ به سراغش آيد به او گويد : مژده بادا تو را به آتش. و چون روز قيامت شود به او گفته شود : با ديگر دوزخيان به دوزخ رو. هان، خداوند متعال و رسول او از زنانى كه به ناحقّ طلاق خُلع مى گيرند بيزارند. هان، كه خداوند عزّ و جلّ و رسول او از مردى كه چندان بر همسر خود سخت گيرد كه از او طلاق خُلع بخواهد، متنفّر و بيزارند.
ثواب الأعمال ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
مَن أمَّ قَوما فلَم يَقتَصِدْ بهِم في حُضورِهِ و قِراءتِهِ و رُكوعِهِ و سُجودِهِ و قُعودِهِ و قِيامِهِ ، رُدَّت علَيهِ صَلاتُهُ و لَم تُجاوِز تَراقِيَهُ ، و كانَت مَنزِلَتُهُ عندَ اللّه ِ تعالى كمَنزِلَةِ إمامٍ جائرٍ مُعتَدٍ لَم يَصلُحْ لرَعِيَّتِهِ ، و لَم يَقُمْ فيهِم بأمرِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ . فقامَ أميرُ المؤمنينَ عليُّ بنُ أبي طالبٍ عليه السلام فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، بأبي أنتَ و اُمّي و ما مَنزِلَةُ إمامٍ جائرٍ مُعتَدٍ لَم يَصلُحْ لِرَعيَّتِهِ و لَم يَقُمْ فيهِم بأمرِ اللّه ِ تعالى ؟ قالَ : هُو رابِعُ أربَعَةٍ مِن أشَدِّ النّاسِ عَذابا يَومَ القِيامَةِ : إبليسُ، و فِرعَونُ، و قاتِلُ النَّفسِ ، و رابِعُهُم سُلطانٌ جائرٌ .
 هر كس پيشنماز عدّه اى شود و در حاضر شدن [به مسجد در وقت نماز] و به جا آوردن قرائت و ركوع و سجود و قعود و قيام جانب اعتدال را نگه ندارد (رعايت حال نماز گزاران را نكند) نمازش به خود او باز مى گردد و از استخوانهاى ترقوه اش تجاوز نمى كند و منزلت او نزد خداى متعال همانند منزلت پيشواى ستمگر متجاوزى است كه صلاحيت [رهبرى ]رعيّت خود را ندارد و فرمان خداى متعال را در ميان آنان بر پاى ندارد. در اين هنگام امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام برخاست و عرض كرد : اى رسول خدا! پدر و مادرم فدايت باد، پيشواى ستمگر متجاوزى كه صلاحيت رعيّت خود را ندارد و فرمان خداى متعال را در ميان آنان برپا نمى كند، چه منزلتى دارد؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : او چهارمينِ آن چهار تنى است كه عذابشان در روز قيامت از همگان سخت تر است : [يعنى ]ابليس و فرعون و كسى كه خود كشى كند و چهارمين آنها فرمانرواى ستمگر است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 احتاجَ إلَيهِ أخوهُ المُسلم في قَرضٍ فلَم يُقرِضْهُ ، حَرَّمَ اللّه ُ علَيهِ الجَنّةَ يَومَ يَجزي المُحسِنينَ .
هر كس برادر مسلمانش به او نيازمند وامى شود و وامش ندهد، خداوند در آن روزى كه نيكوكاران را پاداش مى دهد، بهشت را بر وى حرام گرداند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن صَبَرَ على سُوءِ خُلقِ امرأتِهِ و احتَسَبَهُ أعطاهُ اللّه ُ تعالى بكُلِّ يَومٍ و لَيلَةٍ يَصبِرُ علَيها مِن الثَّوابِ ما أعطى أيُّوبَ عليه السلام على بَلائهِ ، و كانَ علَيها مِن الوِزرِ في كُلِّ يَومٍ و لَيلَةٍ مِثلُ رَملِ عالِجٍ . ، فإنْ ماتَت قَبلَ أن تُعينَهُ و قَبلَ أن يَرضى عَنها حُشِرَت يَومَ القِيامَةِ مَنكوسَةً مَع المُنافِقينَ في الدَّركِ الأسفَلِ مِن النّارِ .
هر مردى كه بر بد اخلاقى همسر خود صبر كند و آن را با خدا حساب كند ، خداوند متعال به ازاى هر روز و شبى كه بر بد اخلاقى او صبر كرده است، همانند ثوابى كه به ايّوب عليه السلام براى صبر در بلاها و گرفتارى هايش داده است، مى دهد و براى آن زن در هر شب و روز به اندازه ريگ هاى يك ريگستان گناه باشد و اگر پيش از آنكه به مرد خود كمك و همراهى كند و قبل از آنكه شوهرش از او راضى شود بميرد، روز قيامت در طبقه زيرين دوزخ با منافقان، واژگونه محشور شود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن كانَت لَهُ امرأةٌ لَم تُوافِقْهُ و لَم تَصبِرْ على ما رَزَقَهُ اللّه ُ تعالى و شَقَّت علَيهِ و حَمَّلَتهُ ما لَم يَقدِرْ علَيهِ لَم يَقبَلِ اللّه ُ مِنها حَسَنَةً تَتَّقي بِها حَرَّ النّارِ ، و غَضِبَ اللّه ُ علَيها ما دامَت كذلكَ .
هر كس زنى داشته باشد كه با او ناسازگارى كند و به آنچه خداوند متعال روزى مرد كرده است خشنود و قانع نباشد و بر شوهر خود سخت گيرد و آنچه را در توان او نيست بر وى تحميل كند، خداوند از آن زن، كار نيكى كه نگه دار او از آتش باشد، نپذيرد و تا زمانى كه بر اين خوى و خصلت است خداوند بر او خشمگين باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن تَولّى عَرافَةَ قَومٍ و لَم يَحسُنْ فيهِم ، حُبِسَ على شَفيرِ جَهَنَّمَ بكُلِّ يَومٍ ألفَ سَنَةٍ ، و حُشِرَ و يَدُهُ مَغلولَةٌ إلى عُنُقِهِ ؛ فإن كانَ قامَ فيهِم بأمرِ اللّه ِ تعالى أطلَقَهُ اللّه تعالى ، و إن كانَ ظالِما هَوى بهِ في نارِ جَهَنَّمَ سَبعينَ خَريفا .
هر كس مسئوليت و مهترى مردمى را به عهده گيرد و با آنان به نيكى رفتار نكند، به ازاى هر روزى [كه بر آنان مهترى كرده ]هزار سال در لبه اى از دوزخ نگه داشته شود و با دست هاى زنجير شده به گردنش، محشور گردد. پس اگر در ميان آنان فرمان خداى متعال را برپا داشته باشد خداوند متعال او را آزاد كند و اگر ستم كرده باشد، خداوند او را در آتش دوزخ، كه ژرفايش به مسافت هفتاد سال راه باشد، فرو اندازد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن لَم يَحكُمْ بما أنزَلَ اللّه ُ كانَ كَمَن شَهِدَ شَهادَةَ زُورٍ و يُقذَفُ بِه في النّارِ (و) يُعَذَّبُ بعَذابِ شاهِدِ الزُّورِ .
هر كس بر طبق قانونى كه خدا نازل كرده است حكم نكند، همانند كسى باشد كه شهادت دروغ دهد و به سبب آن در آتش پرتاب شود و به اندازه عذاب همان شاهد دروغين، عذاب شود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن كانَ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ، كانَ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ يَومِ القِيامَةِ .
هر كس دو رو و دو زبان باشد، در روز قيامت نيز دو رو و دو زبان خواهد بود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 مَن مَشى في قَطيعَةٍ بينَ اثنَينِ كانَ علَيهِ مِن الوِزرِ بِقَدرِ ما لِمَن أصلَحَ بينَ اثنَينِ مِن الأجرِ ، مَكتوبٌ علَيهِ لَعنَةُ اللّه ِ حتّى يَدخُلَ جَهَنّمَ فيُضاعَفَ لَهُ العَذابُ .
 هر كس در راه قطع رابطه ميان دو نفر قدم بردارد، گناهش به اندازه ثواب همان كسى باشد كه ميان دو نفر آشتى مى دهد. لعنت خدا بر او نوشته شود تا اينكه به دوزخ رود و عذابش دو چندان گردد··· .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى كَرِهَ لَكُم أيَّتُها الاُمّةُ أربَعا و عِشرينَ خَصلَةً و نَهاكُم عَنها : كَرِهَ لَكُمُ العَبَثَ في الصَّلاةِ ، وكَرِهَ المَنَّ في الصَّدَقَةِ ··· ال .
اى امّت! خداوند تبارك و تعالى بيست و چهار كار را براى شما ناخوش مى دارد و شما را از آنها نهى مى كند : [او] بازى كردن در حال نماز و منّت نهادن در صدقه و··· را براى شما ناخوش دارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا تُؤْوُا مِنديلَ اللَّحمِ في البَيتِ؛ فإنّهُ مَربِضُ الشَّيطانِ ، و لا تُؤْوُا التُّرابَ خَلفَ البابِ فإنّهُ مأوَى الشَّيطانِ ··· ال .
 دستمال گوشت را در خانه نگه نداريد، كه آغل شيطان است و خاك (خاكروبه) را پشت در نگه نداريد، زيرا كه پناهگاه شيطان است··· .
امام على عليه السلام : 
 نَهى رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عَنِ الأكلِ عَلَى الجَنابَةِ ، و قالَ : إنّهُ يُورِثُ الفَقرَ ، و نَهى عَن تَقليمِ الأظفارِ بالأسنانِ ، و عَنِ السِّواكِ في الحَمّامِ ··· ال .
رسول خدا صلى الله عليه و آله از چيز خوردن در حال جنابت نهى كرد و فرمود : اين كار فقر مى آورد. همچنين از چيدن ناخن ها با دندان و از مسواك زدن در حمام و··· نهى فرمود.
امام على عليه السلام 
نَهى رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أن يُسلَّمَ على أربَعَةٍ : علَى السَّكرانِ في سُكرِهِ ، و على مَن يَعمَلُ التَّماثيلَ ، و على مَن يَلعَبُ بالنَّردِ ، و على مَن يَلعَبُ بالأربَعَةَ عَشَرَ ، و أنا أزِيدُكُمُ الخامِسَةَ : أنهاكُم أن تُسَلِّموا على أصحابِ الشّطرَنجِ .
: رسول خدا صلى الله عليه و آله از سلام كردن به چهار نفر نهى فرمود : سلام كردن به آن كه در حال مستى است ، به كسى كه پيكر تراشى مى كند، به كسى كه نرد بازى مى كند و به كسى كه هفت پَر بازى مى كند. من هم پنجمى را اضافه مى كنم : شما را از سلام كردن به شطرنج بازان نهى مى كنم.
بحار الأنوار : 
 نَهى رسولُ اللّه ِ عن سَبعٍ و أمَرَ بسَبعٍ : نَهانا أن نَتَخَتّمَ بالذَّهَبِ ، و عَنِ الشُّربِ في آنِيَةِ الذَّهَبِ و الفِضَّةِ ، و قالَ : مَن شَرِبَ فيها في الدُّنيا لَم يَشرَبْ فيها في الآخِرَةِ ، و عن رُكوبِ المَياثِرِ ، و عن لُبسِ القِسِيِّ ، و عَن لُبسِ الحَريرِ و الدِّيباجِ و الإستَبرَقِ . و أمَرَنا باتِّباعِ الجَنائزِ ، و عِيادَةِ المَريضِ ، و تَسميتِ العاطِسِ ، و نُصرَةِ المَظلومِ ، و إفشاءِ السَّلامِ ، و إجابَةِ الدّاعي ، و إبرارِ القَسَم . ـ قالَ الخليلُ بنُ أحمَدَ : لَعلَّ الصَّوابَ إبرارُ المُقسِمِ ـ .
رسول خدا صلى الله عليه و آله از هفت كار نهى فرمود و به هفت كار فرمان داد : ما را از به دست كردن انگشتر طلا و از آشاميدن در ظرف هاى زرّين و سيمين نهى كرد و فرمود : هر كه در دنيا در اين ظرف ها بياشامد در آخرت در آنها نخواهد آشاميد. و نيز ما را از نشستن روى تشكچه ها[ى پر شده از پنبه يا پشم كه روى زين و پالان حيوان مى اندازند و سوار بر آن مى شوند ]و از به خود بستن كمان و از پوشيدن ابريشم و ديبا و استبرق نهى فرمود و ما را به تشييع جنازه ها و عيادت از بيمار و رحمت خواستن براى كسى كه عطسه مى كند و يارى دادن ستمديده و سلام كردن به همگان و پذيرفتن دعوت اشخاص و قبول كردن سوگند فرمان داد.
معانى الأخبار : 
نَهى [ صلى الله عليه و آله ] عَنِ المُحاقَلَةِ و المُزابَنَةِ فالمُحاقَلَةُ بَيعُ الزَّرعِ و هُو في سُنبُلِهِ بالبُرِّ ، و هُو مأخُوذٌ مِن الحَقلِ ، و الحَقلُ هُو الّذي تُسَمِّيهِ أهلُ العِراقِ القَراحَ ، و يُقال في مَثَلٍ : «لا تُنبِتُ البَقلَةَ إلاّ الحَقلَةُ» . و المُزابَنَةُ بَيعُ التَّمرِ في رُؤوسِ النَّخلِ بالتَّمرِ .
رسول خدا صلى الله عليه و آله از فروختن غلّه پيش از دانه بستن در برابر گندم و از فروختن خرماى روى درخت در مقابل خرما نهى فرمود.
معانى الأخبار : 
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ المُخابَرَةِ .
پيامبر صلى الله عليه و آله از مخابره . نهى فرمود.
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ المُخاضَرَةِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از مخاضره . نهى فرمود.
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَن بَيع التَّمرِ قَبل أن يَزهُوَ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از فروختن خرما پيش از رنگ انداختن نهى فرمود .
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ المُنابَذَة و المُلامَسَةِ و بَيعِ الحَصاةِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از منابذه و ملامسه و بيع با سنگريزه نهى فرمود .
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ المَجْرِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از فروش مَجْر . نهى فرمود.
معانى الأخبار : 
نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ المَلاقِيحِ و المَضامِينِ .
پيامبر صلى الله عليه و آله از بيع ملاقيح و مضامين نهى فرمود .
معانى الأخبار :
نَهى صلى الله عليه و آله عَن بَيعِ حَبَلِ الحَبَلَةِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از فروختن حَبلِ حبله . نهى فرمود.
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَن تَقصيصِ القُبورِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از گچكارى كردن قبرها نهى فرمود.
معانى الأخبار :
نَهى صلى الله عليه و آله عَن قيلٍ و قالٍ ، و كَثرَةِ السُّؤالِ ، و إضاعَةِ المالِ ، و نَهى عن عُقوقِ الاُمَّهاتِ و وَأدِ البَناتِ و مَنعِ (ال)ـو هاتِ . «و ابْتَلوا اليَتامى حَتّى إذا بَلَغُوا النِّكاحَ فإنْ آنَسْتُم مِنْهُم رُشْدا» و هُو العقلُ «فادْفَعُوا إلَيهِم أمْوالَهُم» (النساء : 6)، و قَد قيلَ : إنّ الرُّشدَ صَلاحٌ في الدِّينِ و حِفظُ المالِ.
پيامبر صلى الله عليه و آله از قيل و قال و سؤال زياد و تلف كردن مال و آزردن مادران و زنده به گور كردن دختران و نپرداختن حقوق واجب و گرفتن آنچه حق كسى نيست و نبايد گرفت، منع فرمود .
 
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ التَّبقُّرِ في الأهلِ و المالِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از تبقّر (گسترش) در اهل و عيال و مال و ثروت نهى فرمود .
 معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله أن يُدَبِّحَ الرّجُلُ في الصّلاةِ كما يُدَبِّحُ الحِمارُ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله نهى فرمود از اينكه مرد در هنگام نماز سر خود را مانند خر پايين بيندازد .
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ اختِناثِ الأسقِيَةِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از نوشيدن از سر مشك ها نهى فرمود .
معانى الأخبار :
 نَهى صلى الله عليه و آله عَنِ الجِدادِ باللَّيلِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از چيدن خرما در شب نهى فرمود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 لا تَعضِيَةَ في مِيراثٍ .
تكّه تكّه كردن ميراث جايز نيست .
معانى الأخبار : 
 نَهى صلى الله عليه و آله عَن لُبسَتَينِ : اشتِمالِ الصَّمّاءِ ، و أن يَحتَبيَ الرّجُل بِثَوبٍ لَيسَ بَينَ فَرجِهِ و بَينَ السّماءِ شَيءٌ .
پيامبر صلى الله عليه و آله از دو نوع لباس پوشيدن نهى فرمود : يكى «اشتمال صمّاء» و ديگرى اينكه مرد خودش را در يك جامه طورى بپيچد كه ميان عورتش و آسمان مانعى نباشد .
معانى الأخبار : 
 نَهى صلى الله عليه و آله عَن ذَبائحِ الجِنِّ .
پيامبر صلى الله عليه و آله از قربانى هاى جنّ نهى فرمود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
لا يُورَدَنَّ ذو عاهَةٍ على مُصِحٍّ .
هيچ كس نبايد حيوان آفت زده خود را به ميان حيوانات سالم شخص ديگر وارد كند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 لا تُصِرُّوا الإبلَ و الغَنَمَ ، مَنِ اشتَرى مُصَرّاةً فهُو بآخِرِ النَّظَرَينِ ؛ إن شاءَ رَدَّها و رَدَّ مَعَها صاعا مِن تَمرٍ .
شير را در پستان شتر و گوسفند جمع نكنيد. هر كه حيوانى را كه شير در پستان آن جمع شده است بخرد تصميم نهايى با اوست. اگر خواست مى تواند آن را به همراه يك صاع خرما [به فروشنده ]پس دهد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا خِلابَةَ .
 خِلابه نباشد .
معانى الأخبار :
نَهى صلى الله عليه و آله عنِ الإرفاءِ . و هِي كَثرَةُ التَّدَهُّنِ .
 پيامبر صلى الله عليه و آله از تدهين كردن زياد نهى فرمود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إيّاكُم و القُعودَ بالصُّعُداتِ ، إلاّ مَن أدّى حَقَّها .
از نشستن در گذرگاه ها بپرهيزيد مگر كسى كه حقّ آنها را به جا آورد .
 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 قالَ صلى الله عليه و آله : لا غِرارَ في صَلاةٍ و لا تَسليمَ .
 در نماز و سلام كردن، غِرار نيست .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا تَناجَشوا و لا تَدابَروا .
 با يكديگر مناجشه و تدابر نكنيد .
ثواب الأعمال ـ به نقل از ابو هريره و عبد اللّه بن عباس ـ :
خَطَبَنا رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَبلَ وَفاتِهِ ـ و هِيَ آخِرُ خُطبَةٍ خَطَبَها بالمَدينَةِ حتّى لَحِقَ باللّه ِ عَزَّ و جلَّ ـ فوَعَظَ بمَواعِظَ ذَرَفَت مِنها العُيونُ ، و وَجِلَت مِنها القُلوبُ ، و اقشَعَرَّت مِنها الجُلودُ ، و تَقَلقَلَت مِنها الأحشاءُ ، أمرَ بِلالاً فَنادى : الصّلاةَ جامِعَةً ، فاجتَمعَ النّاسُ ، و خَرجَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله حتَّى ارتَقَى المِنبَرَ فقالَ : أيُّها النّاس ، اُدْنوا و وَسِّعوا لِمَن خَلفَكُم (قالَها ثَلاثَ مَرّاتٍ) ، فدَنا النّاسُ و انضَمَّ بَعضُهُم إلى بَعضٍ ، فالتَفَتوا فلَم يَرَوا خَلفَهُم أحَدا ، ثُمّ قالَ :يا أيُّها النّاسُ ، اُدْنُوا و وَسِّعوا لِمَن خَلفَكُم ، فقالَ رجُلٌ : يا رسولَ اللّه ِ، لِمَن نُوَسِّعُ ؟ قالَ : للمَلائكَةِ ، فقالَ : إنّهُم إذا كانوا مَعَكُم لَم يَكونوا مِن بَينِ أيديكُم و لا مِن خَلفِكُم و لكنْ يَكونونَ عَن أيمانِكُم و عَن شَمائلِكُم ، فقالَ رجُلٌ : يا رسولَ اللّه ِ، لِمَ لا يَكونونَ مِن بَينِ أيدينا و لا مِن خَلفِنا ، أ مِن فَضلِنا علَيهِم أم فَضلِهِم علَينا ؟ قالَ : أنتُم أفضَلُ مِن المَلائكَةِ ، اِجلِسْ فجَلسَ الرّجُلُ فخَطَبَ رسولُ اللّه ِ فقالَ :الحَمدُ للّه ِ نَحمَدُهُ و نَستَعينُهُ ، و نُؤمِنُ بهِ و نَتَوكَّلُ علَيهِ ، و نَشهَدُ أن لا إله إلاّ اللّه ُ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ ، و أنّ محمّدا عَبدُهُ و رَسولُهُ ، و نَعوذُ باللّه ِ مِن شُرورِ أنفُسِنا و مِن سَيّئاتِ أعمالِنا ، مَن يَهدِ اللّه ُ فَلا مُضِلَّ لَهُ ، و مَن يُضلِلْ فلا هادِيَ لَهُ . أيُّها النّاسُ إنّهُ كائنٌ في هذهِ الاُمّةِ ثَلاثونَ كَذّابا ، أوّلُ مَن يَكونُ مِنهُم صاحِبُ صَنعاءَ و صاحِبُ اليَمامَةِ . يا أيُّها النّاسُ إنّهُ مَن لَقِيَ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَشهَدُ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ مُخلِصا لَم يَخلِطْ مَعَها غَيرَها دَخَلَ الجَنّةَ فقامَ عليُّ بنُ أبي طالبٍ عليه السلام فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ، بأبي أنتَ و اُمّي ، كَيفَ يَقولُها مُخلِصا لا يَخلِطُ مَعَها غَيرَها ؟ فَسِّرْ لَنا هذا حتّى نَعرِفَهُ ، فقالَ : نَعَم ، حِرصا علَى الدُّنيا و جَمعا لَها مِن غَيرِ حِلِّها ، و رِضىً بِها ، و أقوامٌ يَقولونَ أقاوِيلَ الأخيارِ و يَعمَلونَ عَملَ الجَبابِرَةِ (و الفُجّارِ) ، فمَن لَقِيَ اللّه َ عَزَّ و جلَّ و لَيسَ فيهِ شيءٌ مِن هذهِ الخِصالِ و هُو يَقولُ : لا إلهَ إلاّ اللّه ُ فلَهُ الجَنّةُ ، فإنْ أخَذَ الدُّنيا و تَرَكَ الآخِرَةَ فلَهُ النّارُ .
 رسول خدا صلى الله عليه و آله پيش از وفات خود در آخرين خطبه اى كه در مدينه ايراد كرد و بعد از آن به خداوند عزّ و جلّ پيوست، اندرزهايى داد كه به سبب آنها چشم ها گريان شد و دل ها تپيد و بدن ها لرزيد و جان ها بيتاب گرديد. آن حضرت به بلال دستور سردادن نداى نماز جماعت را داد و مردم جمع شدند و رسول خدا صلى الله عليه و آله بيرون آمد و بر منبر رفت و سه بار فرمود : اى مردم! نزديكتر آييد و جا براى پشت سرى هاى خود باز كنيد. مردم نزديك شدند و به هم چسبيدند، اما چون برگشتند و پشت سر خود را نگاه كردند كسى را نديدند. حضرت سپس فرمود :اى مردم! نزديكتر آييد و جا براى پشت سرى هاى خود باز كنيد. مردى عرض كرد : اى رسول خدا! براى چه كسى جا باز كنيم؟ فرمود : براى فرشتگان. آنگاه فرمود : آنان هرگاه با شما باشند، در جلو شما و يا پشت سرتان قرار نمى گيرند، بلكه در سمت راست و چپ شما جا مى گيرند. مردى عرض كرد : اى رسول خدا! چرا در جلو و پشت سر ما قرار نمى گيرند؟ آيا به خاطر فضيلت و برترى ما بر آنهاست يا به خاطر فضيلت و برترى آنها بر ما؟ فرمود : شما از فرشتگان برتريد، بنشين. آن مرد نشست؛ آنگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله به ايراد خطبه پرداخت و فرمود :
ستايش مخصوصِ خداوند است. او را مى ستاييم و از او مدد مى جوييم، به او ايمان داريم و به او توكّل مى كنيم و گواهى مى دهيم كه معبودى جز خدا نيست، يگانه است و بى شريك . و گواهى مى دهيم كه محمّد بنده و فرستاده اوست و از بدى هاى نفْس هايمان و زشتى هاى اعمالمان به خدا پناه مى بريم. هر كه را خدا هدايت كند كسى نتواند گمراهش سازد و هر كه را او گمراه كند هيچ كس نتواند هدايتش نمايد. اى مردم! در ميان اين امّت سى دروغگو پديد خواهند آمد، نخستين آنها آن مرد صنعايى و آن مرد يمامى . است. اى مردم! هر كس با گواهى اى خالص و بى آميغ به يگانگى خداوند عزّ و جلّ او را ديدار كند، به بهشت رودعلى بن ابى طالب عليه السلام برخاست و عرض كرد : اى رسول خدا! پدر و مادرم فدايت باد، چگونه آن را خالص و ناميخته با چيزى ديگر بگويد؟ برايمان توضيح فرما تا بدانيم. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آرى، حرص به دنيا و جمع كردن آن از غير حلال و دل خوش كردن به دنيا. مردمانى هستند كه سخنان نيكان را مى گويند ولى مانند جبّاران ( گنهكاران) عمل مى كنند. پس، هر كه خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند و چيزى از اين خصلت ها در او نباشد و گواهى دهد كه هيچ خدايى جز اللّه نيست، بهشتى باشد، اما اگر دنيا را بچسبد و آخرت را وا گذارد دوزخى باشد.
میزان الحکمه، جلد دوازدهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث