توبه مرد گناهکار به دست امام صادق علیه السلام

ابو بصير گفت همسايه ‏اى داشتم از مأمورين سلطان و هواداران آنها بود و پول گزافى بدست آورده چند كنيز خواننده تهيه كرده بود گروهى را جمع ميكرد مشروب ميخوردند و بساز و نواز اشتغال داشتند كه باعث ناراحتى من بود. چند مرتبه بخودش شكايت كردم ولى دست نكشيد. چون زياد اصرار كردم روزى گفت فلانى من مردى گرفتار هستم و تو مردى آسوده و موفق هستى اگر وضع مرا براى امام خود بگوئى شايد خدا بوسيله تو مرا نجات دهد.

حرف او بدلم مؤثر افتاد وقتى خدمت امام صادق رسيدم جريان او را عرض كردم فرمود:

موقعى كه به كوفه برگردى او بديدن تو خواهد آمد باو بگو جعفر بن محمّد عليه السّلام ميگويد هر چه از اين راه بدست آورده‏اى رها كن من براى تو از طرف خدا بهشت را ضمانت ميكنم.

ابو بصير گفت وقتى بكوفه برگشتم از جمله كسانى كه بديدنم آمدند يكى او بود وقتى خواست حركت كند او را نگه داشتم تا خانه خلوت شد باو گفتم فلانى من جريان ترا خدمت امام عليه السّلام عرض كردم فرمود سلام مرا باو برسان بگو هر چه از اين راه بدست آورده واگذارد من از جانب خدا بهشت را برايش ضمانت ميكنم اشگهايش جارى شد. گفت آه ترا بخدا حضرت صادق بتو چنين فرمود؟ قسم خوردم كه ايشان چنين فرمودند. گفت بسيار خوب، رفت.

چند روز بيشتر نگذشت كه از پى من فرستاد وقتى رفتم ديدم پشت درب ايستاده برهنه است گفت ابا بصير هر چه در منزل داشتم دادم اكنون مى ‏بينى در چه حالم. پيش دوستان رفتم و مقدارى لباس براى او گرفتم. بعد از چند روز باز از پى من فرستاد كه بيمارم. بيا ترا ببينم. مرتب از او خبرگيرى ميكردم و در معالجه‏اش كوشش مينمودم تا بالاخره مشرف بمرگ شد.

من در بالينش نشسته بودم در حال جان دادن بود بيهوش شد بعد كه بهوش آمد گفت ابا بصير امامت بوعده خود وفا كرد سپس از دنيا رفت. آن سال بحج رفتم. خدمت حضرت صادق رسيدم اجازه شرفيابى خواستم وارد خانه كه شدم يك پايم در صحن حياط و پاى ديگرم در اطاق بود قبل از اينكه صحبتى بكنم فرمود