احادیث رضوی: ارزش دوستی

دوستی بیست ساله، در حکم خویشاوندی است.

بحارالأنوار، ج 71، ص 175

 

آنچه مردم را به یکدیگر پیوند می دهد، «الفت روحی» است، نه «نزدیکی جسمی». 

و آنچه ارتباطها را استمرار می بخشد و دوستیها را مستحکم می کند، یکدلی و صداقت و صمیمیّت است. 

«دوستیِ بیست ساله» نعمت بزرگی است؛ یعنی عبور از گردنه های جانفرسایی که می توانسته است در دوستی خلل ایجاد کند و غلبه بر عواملی که می توانسته رابطه ها را سست کند. 

بسیارند کسانی که با هم خویشاوندند و رابطه ی نسبی دارند، امّا با یکدیگر پیوند روحی و قلبی ندارند. 

و بسیارند کسانی که فامیل هم نیستند، ولی از فامیل به هم نزدیک ترند. 

پس اگر دوستیِ دراز مدت را مثل خویشاوندی به شمار آورده اند، بجاست. 

در ادامه ی همین سخن است که: «علم و دانش، اهل علم را بهتر گرد می آورد تا پدران»(1)؛ یعنی پدر، محور تجمّع فرزندان است و دانش، محور تجمّع دانشمندان، ولی علم و دانش، بیش از نسبتِ پدر و فرزندی، مایه ی انسجام و آشنایی و همبستگی افراد می شود و همان طور که پدر، حق پدری بر فرزند دارد، دانشمندان هم حق پدری بر دانشجویان دارند. از این رو گزاف نیست که بزرگان، معلم و استاد را «پدر معنوی» شمرده اند. 

قدر دوستیهای خالص و دوستان یکدل را بدانیم و با خوبان دوستی کنیم تا خوبیهای ما افزون گردد. 

 

---

پی نوشت: 

1. والعلم اجمع لأهله من الآباء. 

2. از ابن یمین. 

منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی