داستانهای ائمه: امام سجاد (ع): توسل به خاندان اهل بیت
۱۲ شهریور ۱۳۹۴ 0حضرت امام زين العابدين (عليه السلام) از پدر خود و آنجناب از على (عليه السلام) و ايشان از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) نقل كرد كه حضرت رسول (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: آدم (عليه السلام) هنگامى كه مشاهده كرد انوارى از صلب او ساطع و درخشان است، چون خداوند اشباح ما را از اعلاى عرش به پشت او انتقال داده بود در آن هنگام درخشش انوارى را مشاهده كرد پروردگارا اين نورها چيست؟ خطاب رسيد شبحهاى نورى است كه از بهترين مكانهاى عرش به پشت تو انتقام داده ام و لذلك امرت الملائكة بالسجود لك اذ كنت وعاء لتلك الاشباح براى همين نورها بود كه دستور دادم ملائكه ترا سجده كنند زيرا حامل و ظرف اين اشباح بودى.
عرض كرد خدايا كاش انوار را براى من آشكار مى كردى؟ خطاب رسيد آدم به بالاى عرش نگاه كن. صورت اشباح انوار ما از پشت آدم بر بالاى عرش منعكس شد. چشم آدم بر آنها افتاد. سئوال كرد. خداوندا اين اشخاص كه نورهاى آنها منعكس شده كيانند؟ خداوند فرمود: آدم اينها اشباح بهترين مخلوق من و شريفترين مردمند. اين محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) است من محمودم در كارهايم نام او را از نام خود جدا كرده ام. آن ديگرى على است و من على عظيم اسمش را از اسم خود جدا كرده ام و اين فاطمه است، من فاطر السموات و الارضم انا فاطم اعدائى من رحمتى يوم القضاء و فاطم اوليائى مما يبيرهم و يشينهم دشمنان خود را روز قيامت از رحمت خويش قطع مى كنم و دوستانم را از چيزهائى كه باعث هلاكت و عار آنها شود جدا مى نمايم، از براى فاطمه نيز اسمى از اسمهاى خود جدا كرده ام.
اين دو حسن و حسين اند، منهم محسن و مجملهم و از من است احسان، اسم آن دو را نيز از اسم خود جدا كرده ام هولاء خيار خلقى و كرائم بريتى بهم آخذ و بهم اعطى و بهم اعاقب و بهم اثيب فتوسل بهم الى ياد آدم و اذا دهتك داهية فاجعلهم شفعاؤ ك فانى آليت على نفسى نفسا حقا لااخيب بهم آملا و لا اردلهم سائلا ايشان بهترين مخلوق من و ارجمندترين خلائقند. ميزان ثواب به اندازه مهر و علاقه به آنهاست و عقاب به اندازه دورى و دشمنى با ايشان است به واسطه آنها مردم را مورد مؤ اخذه قرار مى دهم و هم به سبب آنها عطا مى نمايم و به واسطه ايشان كيفر مى كنم و پاداش مى دهم.
آدم ! بوسيله ايشان به من متوسل شو، هرگاه ترا گرفتارى پيش آمد كرد آنها را واسطه قرار ده زيرا من سوگند به حق بر خود ياد كرده ام كه اميدوار به آنها را نااميد نكنم و سوال كننده به وسيله ايشان را رد ننمايم.
آنگاه كه از آدم ترك اولى صادر شد و مورد عتاب قرار گرفت خداى را به همان اسماء خواند. خداوند او را بخشيد.
مفضل گفت از حضرت صادق (عليه السلام) سوال كردم تفسير اين آيه چيست «و اذا ابتلى ابراهيم ربه بكلمات الايه» فرمود: اين كلمات همان كلماتى بود كه آدم تلقى كرد و خداى را به آنها خواند تا از او گذشت و او اين چنين بر زبان جارى كرد يا رب اساءلك بحق محمد و على و فاطمة و الحسن و الحسين الاتبت على خدايا به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السلام) ترا سوگند مى دهم كه از من درگذرى خداوند او را بخشيد او بخشاينده و مهربان است.
مفضل مى گويد عرض كردم يابن رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) پس در اين آيه كه مى فرمايد (فاتمهن) منظور چيست؟ فرمود: يعنى خداوند آن كلمات را تمام و تكميل كرد تا حضرت مهدى عجل الله له الفرج دوازده امام كه نه نفر آنها از اولاد حسين بن على (عليهم السلام) هستند. (1)
گر منظر افلاك بود منزل تو
وز كوثر اگر سرشته باشد گل تو
چون مهر على نباشد اندر دل تو
مسكين تو و سعيهاى بى حاصل تو
1- ينابيع الموده ، ج 1، ص 95.
منبع: آگاه شویم،حسن امیدوار،جلد اول.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
