داستانهای ائمه: امام حسین (ع): یتیمان مسلم

هنگامى كه خبر شهادت مسلم بن عقيل به حضرت ابا عبدالله (عليه السلام) رسيد به خيمه مخصوص خود وارد شد و دختر مسلم را پيش ‍ خواند. او دخترى سيزده ساله بود كه هميشه با دختران سيدالشهداء (عليه السلام) مصاحبت مى كرد و با آنها مى زيست.

وقتى آن دختر خدمت حضرت رسيد او را نوازش فرمود و نسبت به او مهربانى اضافه بر آنچه معمولا مى كرد نمود. دختر مسلم به فراست دريافت كه ممكن است پيش آمدى شده باشد. از اينرو گفت يابن رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) با من ملاطفت يتيمان و كسانى كه پدر ندارند مى كنى مگر پدرم را شهيد كرده اند؟ ابا عبدالله (عليه السلام) نيروى مقاومت از دست داد و شروع به گريه كرد. فرمود: اى دخترك من اندوهگين مباش اگر مسلم نباشد من پدروار از تو پذيرائى مى كنم. خواهرم مادر تو است و دختران و پسرانم برادر و خواهر تواند.

دختر مسلم از ته دل شروع به گريه كرد وهاى هاى گريست. پسران مسلم سر را برهنه كردند و به زارى پرداختند. اهل بيت (عليهم السلام) در اين مصيبت با آنها موافقت نموده و به سوگوارى مشغول شدند. سيدالشهداء (عليه السلام) از شهادت مسلم بسيار اندوهگين شد.(1)

---

1- بحارالانوار، ج 10 و منتهى الامال ، ج 1، ص 238.