داستانهای ائمه: امام حسین (ع): لبیک دوست

 

حسن بصرى گفت: شبى وقت سحر به مسجد الحرام رفتم تا طواف كنم، جوانى را ديدم روى بر خاك نهاده مى‏ گفت:

ناگهان هاتفى آواز داد كه:

از خوشى اين كلمات بى‏هوش شدم. چون صبح شد، به هوش آمدم.

نگاه كردم، ديدم آن جوان جگر گوشه مصطفى صلى الله عليه و آله نورديده على مرتضى عليه السلام، حسين عليه السلام بود.

دانستم كه اين چنين كرامت جز چنين بزرگوارى را نبود، گفتم: يابن رسول اللَّه! با شفاعت جدت، اين خوف و تضرّع چيست؟

فرمود: تا اين آيه را خوانده ‏ام‏ فإذا نفخ في الصور فلا أنساب بينهم ...

كه در قيامت از نسب نخواهند پرسيد، صبر و قرار از من رفته است. «1»

---

(1)مصابیح القلوب،ص392،393.

منبع: داستان ها و حكايت‏هاى حج،رحيم كارگر، نشر مشعر، تهران، چاپ: پانزدهم، 1386.صص15-16.