دفاع مقدس: خاطره ایی که اشک همه را درآورد

 

 

گفت: تو یكی از عملیاتهاكه شب انجام می شدقراربود ازجایی عبور كنیم كه مین گذاری شده بود؛ مجبور بودیم از اونجا رد بشیم چاره ای جز این نداشتیم. گفتیم كی داوطلب میشه راه رو باز كنه تا بتونیم عبور كنیم؟

چند تا از رزمنده ها داوطلب شدند تا راه رو باز كنند ...

 وقتی می خواستند راه باز كنند می دونستند كه زنده نمی مونند. چون با انفجار هر مین دست، پا، سر، بدن یك جا متلاشی می شود! داوطلب ها پشت سر هم راه افتادن برای باز كردن راه صدای مین می آمد.

همین زمان متوجه شدم یكی داره بر می گرده! گفتم شاید ترسیده! بالاخره جان عزیزه و عزیزی جان باعث شده برگرده... 

گفتم خودمو نشون ندم شاید ببینه خجالت بكشه! بعد از چند دقیقه متوجه شدم یكی داره میره سمت محل مین گذاری شده رفتم سمتش گفتم وایسا كجا میری؟

گفت دارم میرم محل مین گذاری شده دیگه!! گفتم تو جزو كسایی بودی كه داوطلب شده بودند چرا برگشتی گفت: