دعای امام کاظم (ع) در مرقد پیامبر (ص) (کامل الزیارات)

باب سوم- زیارت قبر رسول خدا (ص) و دعا بر آن؛ حدیث هشتم- این حدیث دعای امام موسی کاظم علیه السلام در مرقد پیامبر (ص) را بیان می کند:

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَلَوِيِّ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عُمَرَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ:

محمّد بن حسن مهزيار، از پدرش، از جدّش على بن مهزيار، از على بن حسين علوى بن على بن عمر بن على بن حسين بن على بن ابى طالب عليهم السّلام، از على بن جعفر، از برادر بزرگوارش حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام از پدر بزرگوارش از جدّ امجدش عليه السّلام، فرمود:

كَانَ أَبِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ يَقِفُ عَلَى قَبْرِ النَّبِيِّ ص فَيُسَلِّمُ عَلَيْهِ

پدر بزرگوارم حضرت على بن الحسين عليهما السّلام معمولا نزديك قبر نبىّ اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى ‏ايستادند ابتداء به آن جناب سلام مى ‏دادند

وَ يَشْهَدُ لَهُ بِالْبَلَاغِ وَ يَدْعُو بِمَا حَضَرَهُ ثُمَّ يُسْنِدُ ظَهْرَهُ إِلَى قَبْرِ النَّبِيِّ ص إِلَى الْمَرْمَرَةِ الْخَضْرَاءِ الدَّقِيقَةِ الْعَرْضِ مِمَّا يَلِي الْقَبْرَ

 و پس از آن شهادت به بلاغ داده (يعنى مى‏ فرمودند: اشهد انّك قد بلغت رسالات ربّك:) و به دنبالش به آنچه صلاح و صواب مى‏ دانستند دعاء مى‏ فرموده و سپس به سنگ سبز باريكى كه نزديك قبر مى ‏باشد تكيه داده 

وَ يَلْتَزِقُ بِالْقَبْرِ وَ يُسْنِدُ ظَهْرَهُ إِلَى الْقَبْرِ وَ يَسْتَقْبِلُ الْقِبْلَةَ فَيَقُولُ

و خود را به اين نحو به قبر مى ‏چسباندند، پشت به قبر داده و روى مبارك به قبله مى‏ فرمودند و اين دعاء را مى‏ خواندند:

اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَلْجَأْتُ أَمْرِي وَ إِلَى قَبْرِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ ص عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ أَسْنَدْتُ ظَهْرِي

بار خداى قصدم را به جانب تو معطوف داشتم.و پشتم را به قبر پيامبرت حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه بنده و فرستاده تو است تكيه دادم.

وَ الْقِبْلَةَ الَّتِي رَضِيتَ لِمُحَمَّدٍ ص اسْتَقْبَلْتُ

و قبله‏ اى را كه براى حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پسنديدى مقابل خود قرار دادم.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ وَ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي خَيْرَ مَا أَرْجُو لَهَا وَ لَا أَدْفَعُ عَنْهَا شَرَّ مَا أَحْذَرُ عَلَيْهَا

بار خدايا صبح نموده‏ ام در حالى كه خير آنچه را كه براى خود آرزو دارم مالك نيستم. و نه مى ‏توانم شرّ و بدى آن چه را كه بر نفس خود مى ترسم از آن دفع كنم.

وَ أَصْبَحَتِ الْأُمُورِ كُلُّهَا بِيَدِكَ وَ لَا فَقِيرَ أَفْقَرُ مِنِّي‏ (إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ) ^[1] 

و صبح نموده ‏ام در حالى كه تمام امور و كارها به دست تو مى ‏باشد. و نيازمندى محتاج‏تر از من وجود ندارد. به طور مسلّم و قطع من به آن خيرى كه تو برايم منظور داشته ‏اى محتاج و نيازمند هستم.

اللَّهُمَّ أَرِدْنِي مِنْكَ بِخَيْرٍ وَ لَا رَادَّ لِفَضْلِكَ

بار خدايا خير را از ناحيه خودت به من باز گردان در حالى كه احدى نيست فضل و خير تو را به من برگرداند.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تُبَدِّلَ اسْمِي أَوْ تُغَيِّرَ جِسْمِي أَوْ تُزِيلَ نِعْمَتَكَ عَنِّي

بار خدايا همانا به تو پناه مى ‏برم از اينكه نامم را مبدّل ساخته يا جسمم را تغيير داده يا نعمتت را از من زائل نمائى.

اللَّهُمَّ زَيِّنِّي بِالتَّقْوَى وَ جَمِّلْنِي بِالنِّعَمِ- وَ اغْمُرْنِي [وَ اعْمُرْنِي‏] بِالْعَافِيَةِ وَ ارْزُقْنِي شُكْرَ الْعَافِيَةِ.

بار خدايا من را به تقوى مزيّن نما و به نعمت‏هايت بيارا و به عافيت غوطه ‏ورم گردان و به من توفيق داده كه شكر عافيت را به جاى آورم.

[1] ) سوره قصص، آیه 24